Εδώ σήμερα μια από
τις πολύ γρήγορες κι εύκολες μακαρονάδες που έχω στο μπλόγκ. Είχα καιρό να
ενθουσιαστώ με μια μακαρονάδα τόσο πολύ και γενικά είχα καιρό να φτιάξω κάτι
διαφορετικό πλην των μακαρονιών με κιμά και αυτών με την κόκκινη σάλτσα.
Εδώ σήμερα μια από
τις πολύ γρήγορες κι εύκολες μακαρονάδες που έχω στο μπλόγκ. Είχα καιρό να
ενθουσιαστώ με μια μακαρονάδα τόσο πολύ και γενικά είχα καιρό να φτιάξω κάτι
διαφορετικό πλην των μακαρονιών με κιμά και αυτών με την κόκκινη σάλτσα.
Η κρέμα καραμελέ
των ονείρων μου! Πάντα πέθαινα γι΄αυτό το γλυκό. Από τότε που ήμουν παιδί ήταν
ένα από τα αγαπημένα μου μαζί με την τούρτα σεράνο της μαμάς.
Αφού περάσαμε τον
ερωτικό Βαλεντίνο και φάγαμε τις σοκολάτες μας, οδεύουμε δυναμικά προς την
αχόρταγη Τσικνοπέμπτη όπου θα τα δώσουμε όλα.
Ξέρεις ποια είναι
η προστακτική του «τρελαίνομαι»? Λοιπόν, άκου θα σου πω. Όταν η Κλειώ ήταν
μικρούλα ήρθε μια μέρα εκεί που καθόμουν στο σαλόνι, με μια κατασκευή που είχε
φτιάξει από τουβλάκια, μου τη δείχνει και μου λέει επιτακτικά «ΤΡΕΛΑΣΟΥ»! Με
λίγα λόγια με πρόσταξε να τρελαθώ κι εγώ όχι μόνο τρελάθηκα, αλλά έλιωσα στα
γέλια!! Αυτό θα σου πω και σήμερα λοιπόν. Τρελάσου με την πίτσα μου! Διάβασε τη
συνταγή, δες τις φωτογραφίες βήμα βήμα που θα σε βοηθήσουν πολύ και φτιάξ΄την να χαρείς ό,τι αγαπάς!
Ακούς ταχίνι,
ακούς «χωρίς βούτυρο» και λες εδώ είμαστε, θα φάμε υγιεινά μπισκότα. Τότε «γκντούπ»
πέφτει μες στο μίγμα ένα κιλό ζάχαρη κι ένα βουνό σοκολάτα. Όχι αγάπη μου. Εδώ
δεν τρώμε υγιεινά. Εδώ τρώμε απλά τέλεια! Επίσης οι θερμίδες είναι
ανυπολόγιστες. Δες τα υλικά και αν δεν έφυγες, τότε ανήκεις εδώ σ΄ αυτό το
μπλογκ. Είσαι για ΄μένα κι εγώ για σένα.
Με αυτή τη
συνταγή για ψωμάκια μπριός εγώ κλείνω σαν άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να ψάξω για
καμία άλλη, δεν χρειάζεται να κάνω καμία αλλαγή στην παρούσα. Να πω αρχικά πως ζύμη
είναι υγρή. Πρέπει λοιπόν να είσαι προετοιμασμένη ότι θα κολλάει κατά το ζύμωμα
και το πλάσιμο, αλλά αυτό είναι και το ζητούμενο. Αν της βάλεις παραπάνω αλεύρι
για να μην κολλάει, χάνεις αυτόματα όλη την τρυφερότητα του μπριός.
Χθες έφτιαξα ένα
φωτεινό και κίτρινο σαν τον ήλιο γλυκό, μέσα στη μουντή, βροχερή μέρα. Οι λάτρεις
των λεμονογλυκών να σηκώσουν χέρι. Εγώ δεν υπάγομαι σ΄ αυτή την κατηγορία, αλλά
το χέρι στο συγκεκριμένο κέικ θα το σηκώσω με ορμή.
Ψάχνοντας για μπισκότα χριστουγεννιάτικα θυμήθηκα μια συνταγή που ήθελα χρόνια να φτιάξω για το μπλογκ. Αυτά τα υπέρ σοκολατένια μπισκότα σαν μπράουνι με γέμιση από γκανάς. Προφανώς και είναι για εθισμένους στη σοκολάτα ανθρώπους, όπως εγώ. Θα έλεγε κανείς οτι μοιάζουν με ηφαίστεια που ο κρατήρας τους έχει λάβα, ή με λιμνούλες σοκολάτας ή με τις λακκούβες που υπάρχουν στους ελληνικούς δρόμους γεμάτες με λασπόνερα. Αλλά όχι! Είναι μπισκότα σοκολάτας κυρίες και κύριοι!
Θα φτιάξεις
σοκολατένια γκρανόλα βαθμού δυσκολίας κάτω του μηδενός και θα με θυμηθείς! Έχει
ελάχιστα υλικά και θα σου πάρει λιγότερο από 10 λεπτά μέχρι να την βάλεις στο
φούρνο να ψηθεί. Καμία προετοιμασία, καμία περιπλοκότητα. Σε 20 λεπτά είναι έτοιμη προς κατανάλωση.
Φαγητό που έχω σε
αναμονή εδώ και μήνες γιατί με έπιασε το καλοκαίρι, η τεμπελιά και τα άφησα όλα
στη μέση. Μπορεί εγώ να το έχω φτιάξει και φωτογραφήσει καλοκαίρι με φρέσκα φασολάκια
αλλά μάντεψε… υπάρχουν και τα κατεψυγμένα, γιατί μη μου πεις ότι δεν τρως
αρακά, φασολάκια και μπάμιες όλο το χρόνο?
Κουλουράκια πορτοκαλιού
και μην περιμένεις ν΄ ανακαλύψεις τον τροχό. Δώσε όμως λίγη προσοχή, γιατί σου έχω
συνταγή πολλαπλών χρήσεων. Αρχικά φαίνεται μια συνηθισμένη συνταγή για
κουλουράκια πορτοκαλιού. Στην πραγματικότητα όμως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως
αρωματικό χώρου, ντουλάπας και παπουτσοθήκης, ως έξυπνη σίτα, ως
αντικουνουπικό, αντιφλεγμονώδες και αντιτετανικό. Αρκεί μόνο την ώρα που τα
ψήνεις να κλείσεις τα παράθυρα, να σφραγίσεις τις χαραμάδες και ν' αφήσεις
ορθανοιχτες τις ντουλάπες να "αρωματιστούν" τα ρούχα.
Δεν είναι
μηλόπιτα. Δεν είναι τάρτα μήλου. Δεν είναι κέικ με μήλο. Είναι κλαφούτι. Τώρα
θα μου πεις κι εσύ όπως και η μάνα μου, τί είναι το κλαφούτι? Θα προσπαθήσω να
το περιγράψω όσο πιο καλά μπορώ ώστε να ξέρεις τι να περιμένεις αν το φτιάξεις.
Υπόσχομαι να
είναι το τελευταίο γλυκό με φράουλες που φτιάχνω φέτος και γράφοντας αυτές τις αράδες
έχω ήδη αθετήσει την υπόσχεση στο μυαλό μου γιατί μόλις σκέφτηκα κάτι ακόμα. Αχόρταγη
σε όλα μου.
Με λίγα λόγια και
λίγα υλικά το φαγητό σήμερα τα σπάει. Πολύχρωμο σαν την άνοιξη, πανεύκολο και
γευστικό με την βασική προϋπόθεση ότι τρως τις πιπεριές.
Την ώρα που όλοι
πέφτουν γύρω μου σαν τα κοτόπουλα από τη γρίπη, εγώ έχω πέσει σαν κοράκι πάνω
στο κέικ. Τη συνταγογράφηση για το παρόν την κάνω εγώ και θα σου έρθει άυλη στο κινητό ή στο
τάμπλετ ή σε όποιο μέσο έχεις συνδεθεί και διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Τί να λέμε
τώρα γι΄ αυτό το κέικ? «Φάρμακο» δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Το τρως
και ξεχνάς το 39,5 που γράφει ο υδράργυρος. Παραμιλάς και παραμασάς ή αντίστροφα!