11 Απριλίου 2013

Πέρκα με πατάτες στο φούρνο




Το φαγητό της κηδείας

           Ο θάνατος και ο πόνος είναι από τους μεγαλύτερους φόβους που έχω στη ζωή μου. Ο θάνατος ο ξαφνικός, ο επώδυνος, ο πριν την ώρα του. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο όμως, πότε είναι η κατάλληλη ώρα για θάνατο? Νομίζω ποτέ. Γιατί η ζωή είναι πικρή και γλυκιά μαζί. 


            Όταν όμως ο θάνατος έρχεται στο πλήρωμα του χρόνου, τότε που το σώμα έχει εκφυλιστεί και η ηλικία έχει φτάσει κοντά σε τριψήφιο νούμερο, τότε όπως και να το κάνεις οι άνθρωποι αν δεν συμβιβάζονται, τουλάχιστον  προετοιμάζονται.

            Στην επαρχία που μεγάλωσα οι κηδείες των υπερηλίκων είχαν άλλη «χάρη»!! Ναι, χάρη. Σχήμα οξύμωρο, αλλά παραμένει γεγονός. Οι κηδείες αυτές ήταν ένα κοινωνικό γεγονός. Αφορμή για συνεύρεση, για κουτσομπολιό, για κοινωνική επαφή και αν η νοικοκυρά ήταν και χρυσοχέρα, τότε ήταν αφορμή και για καλό φαγητό.

            Ο μεγάλος χαβαλές γινόταν τη νύχτα πριν την κηδεία στο σπίτι του νεκρού, όπου μαζεύονταν όλοι οι κοντινοί φίλοι και συγγενείς και θυμούνταν, αστειευόντουσαν, γελούσαν μέχρι δακρύων και έλεγαν ιστορίες τις περισσότερες φορές από αστεία περιστατικά της ζωής του εκλειπόντος. Γιατί το γέλιο είναι βάλσαμο και αν ο θρήνος δεν είναι μεγαλύτερος από τον πόνο, τότε η αντιμετώπιση του θανάτου είναι εύκολη.

           Την επόμενη μέρα, μετά το ξενύχτι, το άφθονο κονιάκ  για να βγει η νύχτα πέρα, τους καφέδες, τα παξιμάδια και τα λατρεμένα μου κόλυβα, ερχόταν η σειρά για το φαγητό. Πέρκα φιλέτο, με πατάτες στο φούρνο. Ένα φαγητό νόστιμο μα άρρηκτα συνδεδεμένο με ένα μακάβριο γεγονός. Φαγητό για καλοφαγάδες που η κάθε του μπουκιά είναι απόλαυση. Και οι παρευρισκόμενοι τιμούσαν τη μνήμη του νεκρού δύο και τρεις φορές, όσες και τα πιάτα που άδειαζαν και ξαναγέμιζαν.

           Ο άνθρωπος είναι ένα όν που προσαρμόζεται , τρώει χαστούκια, πέφτει , σηκώνεται και μπορεί να ξαναγεννηθεί από τις ίδιες του τις στάχτες. Η κοινωνικότητά του είναι που τον οδηγεί ακόμα και στα πιο δυσάρεστα  γεγονότα της ζωής του να τα αντιμετωπίζει γύρω από ένα τραπέζι με φαγητό και λίγους φίλους.  




Το φαγητό πριν το ψήσιμο



 ΠΕΡΚΑ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ 

Υλικά: 

     1)      Ένα φιλέτο πέρκας περίπου 700-800 γραμμάρια, κατεψυγμένο ή φρέσκο
     2)      700 γραμμάρια πατάτες  (4-5 μεγάλες πατάτες)
     3)      ½ κούπα ελαιόλαδο
     4)      Το χυμό από 1-1,5 λεμόνι
     5)      ½ κουταλάκι του γλυκού ρίγανη
     6)      ½ κουταλάκι του γλυκού ξερό θυμάρι
     7)      Αλάτι
     8)      Πιπέρι
     9)      ½ κούπας νερό
     10)   2-3 σκελίδες σκόρδο σε φετάκια (προαιρετικά)



Διαδικασία: 

                Καθαρίζουμε και κόβουμε τις πατάτες σε μέτρια κυβάκια. Τις αραδιάζουμε σε ένα ταψί. Από πάνω τοποθετούμε το φιλέτο της πέρκας το οποίο έχουμε τεμαχίσει σε μεγάλα κομμάτια, σχεδόν μερίδες.

                Προσθέτουμε το λάδι, το χυμό του λεμονιού, τη ρίγανη, το θυμάρι, αλάτι, πιπέρι, το σκόρδο αν το χρησιμοποιήσουμε και τη μισή κούπα νερό. 

                Ψήνουμε το φαγητό στο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου μία έως μιάμιση ώρα ανάλογα με το πότε θα πιεί τα υγρά του και θα μαλακώσουν οι πατάτες. Για να είναι έτοιμο πρέπει να έχει μείνει μόνο με το λάδι του.  Σερβίρεται ζεστό. 

Καλή επιτυχία!!

Tip

     1)      Τις πατάτες τις κόβουμε κυβάκια για να συμβαδίσουν στο ψήσιμο με το ψάρι που ψήνεται πολύ πιο γρήγορα.
     2)      Ίσως χρειαστεί να προσθέσετε λίγο νερό κατά τη διάρκεια του ψησίματος αν δείτε ότι το απορρόφησε χωρίς να έχουν γίνει οι πατάτες.
     3)      Τέλος το ψάρι καλό θα είναι να το γυρίσετε μία φορά κατά τη διάρκεια του ψησίματος όταν δειτε ότι έχει ψηθεί και πάρει χρώμα από τη μία πλευρά.






26 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Πίπη.
      ... Χθες σε είδε η Κλειώ σε μια φωτογραφία στο pc και φώναζε "Πίπη, Πίπη.."!!!
      Σε θυμήθηκε!

      Διαγραφή
  2. Στην αρχή κοντοστάθηκα, μη θέλοντας να δώσω αφορμή στον εαυτό μου να μελαγχολήσει.Ο τίτλος ήταν μάλλον απαγορευτικός για να διαχειριστώ το περιεχόμενο του κειμένου, σε συνδυασμό με την μάλλον ασταθή και υπερευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα μου.
    Ο θάνατος που πάντα με τρόμαζε,τώρα έγινε συνοδοιπόρος.Αυτό που πάντα με στοίχιωνε έγινε υποχρεωτικός περιπατητής μου.Δεν του επιτρέπω να με ενοχλεί και προσπαθώ να αδιαφορώ στο ψυχρό άγγιγμά του.Αποφεύγω την κοφτερή ματιά του και δεν επιθυμώ να του μιλώ.Δεν συμβιβάστηκα ακόμα με την συνύπαρξή μας.Τον αντιπαθώ και πάλι τριγύρω είναι.Τον αποφεύγω και στα πόδια του σκοντάφτω.Επιχείρησα να τον κλοτσήσω και πολλές φορές χάρηκα που τα ΄΄κατάφερα΄΄.Χαίρομαι που οι κλωτσιές μου πονάνε ,αλλά πονάνε ταυτόχρονα και μένα.Είναι σκληρός σαν γρανίτης και δεν λυπάται κανένα.Πρέπει να μάθουμε να συμβαδίζουμε μαζί του και να τον ξεχνάμε.Ή να τον ξορκίζουμε με το να βιώνουμε τη ζωή στο μέγιστο.Σε κάθε απόχρωση της.Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό να εισπνέουμε το παραμικρό μόριο αναζωογόνησης,ελπίδας και αφοσίωσης στη ζωή.
    Το καλό φαγητό είναι πάντα μια μορφή χαράς και δοτικότητας.Συνδέεται άρρηκτα με την καθημερινότητά μας σε όλες τις μορφές της.Όπως σημείωσες Χρυσαυγή μου, στη χαρά και στην λύπη,μπροστά μας υπάρχει ένα πιάτο φαγητό.Είναι η παρέα με την οποία θα κλάψεις ή θα γελάσεις.Σύντροφος στο πηγαινέλα της ζωής.Πηδαλιούχος στα σκαμπανεβάσματα της και πηγαδάκι που ρίχνουμε πρόθυμα τις θλίψεις ξορκίζοντας τες.Χάδι συντροφικό η γευστική αγκαλιά του πιάνει το χέρι μας και μας παρηγορεί ή ανυψώνει την χαρά στα ουράνια.
    Το φαγητό σου σήμερα είναι καταφύγιο.Σπιτική ασφάλεια.Δεν το συνδέω με την παρηγοριά.Ούτε με το συγχώριο.Ούτε με την μακαρία που διάφορα ευτράπελα συμβαίνουν και γλυκαίνουν τον πόνο του θανάτου.Θα το συνδέσω με την χαρά της γεύσης .Της νοστιμιάς ενός ταπεινού ψαριού που ξέρει να ελίσσεται όπως άλλωστε διατάζει η φύση τους.Της χαράς της ζωής όταν αλλάζει ο καιρός και βγαίνει ο ήλιος.Της ελπίδας και της αισιοδοξίας.Της αγάπης που τα νικά όλα.
    Καλή σου μέρα Χρυσαυγή μου!!!Φιλιά αμέτρητα γλυκιά μου!Αισιόδοξα και ακτινοβόλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου κι εσένα Φωτεινή!!
      Κανείς δεν συμβιβάζεται με το θάνατο, όσο ηλικιωμένος και να είναι.
      Πως να μπορέσεις εσύ, εγώ και ο καθένας μας.
      Ο παππούς μου πέθανε στα 101 του, και αν τον ρωτούσες ποτέ δεν θα έλεγε ότι τα έφαγε τα ψωμιά του. Ότι ήρθε η ώρα του... Ετσι είναι η φύση του ανθρώπου... αχόρταγη.
      Διψασμένη για ζωή.

      Όμως για τους γύρω, για την οικογένεια και τους φίλους, ένας θάνατος υπερήλικα, δεν είναι ποτέ τόσο τραγικό γεγονός όσο ο θάνατος ενός νέου. Και πάλι θα σου φέρω σαν παράδειγμα τον παππού μου, που στην κηδεία του κανείς, μα κανείς δεν μας είπε τη λέξη "συλλυπητήρια", παρά μόνο "τα χρόνια του να πάρετε".

      Σε φιλώ πολύ Φωτεινούλα!!
      Καλημέρα κι ας κοντεύει απόγευμα!

      Διαγραφή
    2. Χαμογέλασα στην προσφώνηση ενός υποκορεστικού που χρησιμοποιεί ο σύζυγός μου και η μητέρα μου και ας πρόκειται για ένα όνομα που ταιριάζει περισσότερο σε ένα μικρό κοριτσάκι!!
      Επίσης παρατηρώ ότι και οι δυό μας καταγόμαστε από αιωνόβια σόγια,μιας και ο δικός μου παππούς αποδήμησε εις Κύριον σε ηλικία 101 ετών!!Λες να κληρονομήσαμε το DNA τους?

      Διαγραφή
    3. Τα υποκοριστικά δεν έχουν ηλικία...

      Όσο για το DNA, του αιονόβιου, ελπίζω αν δεν το κληρονομίσαμε εμείς, να το κληρονόμισαν σίγουρα τα παιδιά μας!!!

      Απίστευτο όμως!! Κι εσύ με παππού 101?????

      Διαγραφή
  3. Χρυσαυγή μου εδώ στο νησί μου λέμε κηδεία δίχως γέλεια και γάμος δίχως δάκρυα δεν γίνετε.Όλα είναι στη ζωή.Πάντως η πέρκα πολύ ωραία εγώ κάπως έτσι κάνω φιλέτο γλώσσας σήμερα.
    Να είσαι καλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι ξέρει ο λαός Ροδάνθη που βγάζει τέτοιες παροιμίες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο...

      Φαντάζομαι ότι και με γλώσσα θα γίνεται εξίσου καλό το συγκεκριμένο φαγητό.

      Καλή σας όρεξη!!
      Σε φιλώ πολύ!

      Διαγραφή
  4. Η μαγείρισσα είχε κέφια και όχι μόνο για να μαγειρέψει...Δεν ήξερα ότι το συγκεκριμένο πιάτο είναι "το φαγητό της κηδείας"!
    Εντάξει για ψάρι γενικά ήξερα, μη φανώ και τελείως άσχετη.

    Αν και μακάβριο το θέμα θα χτυπήσω μια μερίδα τουλάχιστον, πριν εξαφανιστεί από τους παρευρισκόμενους συγγενείς και τεθλιμμένους...:)

    Z.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην Κορινθία τουλάχιστον είναι φαγητό κηδείας.
      Όμως δεν είναι τόσο κρίμα?? Αποφάσισα λοιπόν να το καθιερώσω και να το φτιάχνω στο σπίτι γιατί είναι άδικο να το τρώμε μία στις τόσες και για τέτοιο λόγο.

      Χτύπα μερίδα και αν δεν το προλάβεις θα το ξαναφτιάξω το Σάββατο μεθαύριο!! !

      Φιλιάααααααααα

      Διαγραφή
  5. Το συγκεκριμένο φαγάκι το φτιάχνει συχνά η μαμά μου -ευτυχώς όχι με αφορμή κάτι δυσάρεστο- και συχνά το εμπλουτίζει με ντομάτες και πιπεριές!
    Γίνεται ένα εξαιρετικό πιάτο, ελαφρύ και πάρα πολύ νόστιμο!
    Μου αρέσει πολύ η τρίτη κατά σειρά φωτογραφία, πολύ ατμοσφαιρική!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α!! Εσύ Ερμιόνη μου μιλάς για πέρκα πλακί. Θεικό είναι και αυτό!!!
      Θα το φτιάξω κάποια στιγμή σίγουρα!

      Σε ευχαριστώ πολύ Ερμιόνη μου γλυκιά!!!

      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. νομίζω φιλενάδα ότι παντού και πάντα αυτές οι καταστάσεις θα αποτελούν αφορμή για συνεύρεση και κουτσομπολιό. Και εννοείται ότι την υγεία μας να έχουμε κι όλα τα άλλα διορθώνονται!! μακάρι να φτάσουμε όλοι τα 101!
    το πιάτο σου θα το τιμήσω δεόντως!!
    φιλούμπες πολλές :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Πέλλα μου!
      Να το φας το φαγητάκι και σε χαρμόσυνο γεγονός μάλιστα!!

      Στα 101 λοιπόν και ακόμη παραπάνω!!

      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  7. Συμφωνώ απολύτως με τη Ροδάνθη για τα παράξενα της ζωής αλλά και της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
    Στη δική μου περιοχή στο σπίτι όπυ "έφυγε" κάποιος δεν μαγειρεύουν για τρεις ημέρες. Φαγητό τους πάνε οι συγγενείς και φίλοι, ψάρια ή ζυμαρικά, πάντοτε λευκά.

    Σου εύχομαι πάντα αυτό το φαγάκι να το μαγειρεύεις για καλό και στο τραπέζι σου να συγκεντρώνονται χαρούμενα πρόσωπα!
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενδιαφέρον και αυτό που λες Ελένη μου.
      Δεν το γνώριζα. Και μου κάνει εντύπωση ότι όχι μόνο δεν μαγειρεύουν, αλλά τρώνε και λευκά φαγητά.

      Το φαγητό αυτό το έχω καθιερώσει. Μας θυμίζει κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο και μας αρέσει τόσο πολύ!!!

      Σε φιλώ Ελένη μου!

      Διαγραφή
  8. Λίγο καταθλιπτική εισαγωγή αλλά πολύ εύγλωττη!
    Καταπληκτικό το φαγητό της παρηγοριάς.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mookies σε ευχαριστώ.
      Χρειάζονται και τα καταθλιπτικά που και που.
      Όλα στη ζωή είναι.

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  9. Ζωή σε λόγου σας χρυσαυγή μου!
    Λαχταριστό το φαγάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όπως και να έχει Χρυσαυγή μου το φαγητό σου φαίνεται νοστιμότατο και ας μην τα πάω καλά με τα ψάρια!! Συλληπητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ ωραία συνταγή Χρυσαυγή κι εξαιρετική ανάρτηση επίσης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν ήξερα ότι το αποκαλούν το φαγάκι της κηδείας. Αχ το κακομοιράκι. Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα που λένε.
    Εμένα πάντως πολύ μου άρεσε πολυ και θα το φτιάξω οπωσδήποτε!!!
    Καλημερούδια Χρυσαυγούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ψαράκι βλέπω εδώ...Ψαράκι είδα και πιο πέρα...
    Ποιά καλονοικοκυρά θα μου κάνει το τραπέζι άραγες μες στο ΣΚ, μιας και δεν με βλέπω να προλαβαίνω να μαγειρέψω :-)))

    Νόστιμα πράγματα έκανες Χρυσαυγή μου και όπως μου αρέσουν.
    Καλό μεσημέρι εύχομαι, και καλό ΣΚ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μακριά από μας το θέμα, αλλά το πιάτο φερ'το κοντά μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μα τέτοιο ωραίο φαγάκι και να είναι συνδυασμένο με κηδείες; Κρίμα! Πάντως εγώ θα το βαφτίσω φαγάκι της ζωής και θα το καταβροχθίσω!!! ;-)
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

πήγαινε στην κορυφή! 01 09 10