17 Φεβρουαρίου 2013

Κοτόπουλο μπύρας



        Κοιτάζω πίσω στο χρόνο και συναντώ ένα παιδάκι μόνο. Ένα μοναχοπαίδι που μοναχοτρώει, μοναχοκοιμάται, μοναχοπαίζει, μοναχογελάει,  μοναχοκλαίει. Ένα καλομαθημένο κατά κάποιους, κακομαθημένο για κάποιους άλλους, παιδάκι που τα κάνει όλα μόνο του.



       Κρατά πάντα δύο κούκλες - μία στο κάθε χέρι - και παίζει πάντα δύο ρόλους. Τη μαμά και το παιδί, και τη δασκάλα και το μαθητή, το κουκλοθέατρο και το κοινό. Ενίοτε και τρείς και τέσσερις όπου αυτό είναι αναγκαίο. Τον εστιάτορα, τη μαγείρισσα, το σερβιτόρο και τον πελάτη.


 ...Είναι η ζωή του να είσαι μόνος. Μοιράζεσαι τα πάντα με τον εαυτό σου ή δεν μοιράζεσαι τίποτα με κανέναν.


Κι όταν είσαι μόνος τα πράγματα μπορούν να γίνουν από πολύ σκούρα μέχρι πολύ λαμπρά. Είτε γιατί νιώθεις ότι τα έχεις όλα, είτε γιατί νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα. Εξαρτάται από πως ορίζει ο κάθε άνθρωπος την ευτυχία. Πάντως το βέβαιο είναι πως τίποτα δεν είναι mainstream σε μια οικογένεια με ένα παιδί. Και ο σοφός λαός έχει και γι΄ αυτή την περίπτωση κάτι να πει : «Ένα παιδί, τρεις τρελοί στην οικογένεια.» Το είχα διαβάσει παλιά σε ένα βιβλίο ενός καθηγητή παιδιατρικής και έκτοτε το σκέφτομαι συχνά – πυκνά, όταν νιώθω πως πιέζομαι.

         Γιατί παρόλο που πλαισιώνομαι από καλούς φίλους και οικογένεια, εξακολουθώ να είμαι μια μονάδα που βαρέθηκε να μοναχοκλαίει, να μοναχογελάει και να μοναχοπροχωράει στη ζωή. Δύσκολος ο ρόλος και βαριά η καλογερική.

           Πίνω στην υγειά των μοναχικών τύπων όλου του κόσμου. Πίνω και μεθώ και εγώ και το φαγητό μου. Ποτίζω με μπύρα το κοτόπουλο και το μαγειρεύω με έναν απλό τρόπο, έτσι όμως που να το κάνω να λιώνει στο στόμα. Είναι αυτό που πριν λίγους μήνες προσέφερα σε δυό πολυαγαπημένα πρόσωπα, μοναχοπαίδια και αυτά, και τους άρεσε τόσο πολύ!! 




ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΠΥΡΑΣ 


Υλικά: 


    1)  1 μεγάλο κοτόπουλο περίπου 1.300-1.500 γραμμάρια

    2)  2 μέτρια κρεμμύδια ψιλοκομμένα σε κυβάκια

    3)  2 μικρά κουτιά μπύρας 330ων ml έκαστο

    4)  100 γραμμάρια λάδι, περίπου δηλαδή ½ φλιτζάνι

    5)  Αλάτι

    6)  Πιπέρι

    7)  2 κουταλιές της σούπας κόρν φλάουρ 




Διαδικασία: 


       Σε πλατιά κατσαρόλα ρίχνουμε το λάδι και το αφήνουμε να κάψει. Σε δυνατή φωτιά σοτάρουμε το κοτόπουλο λίγο – λίγο, τόσο ώστε να πάρει χρώμα απ΄ όλες τις πλευρές. Αν βάλουμε όλο το κοτόπουλο μαζί στην κατσαρόλα και δεν θα σοταριστεί καλά και θα βγάλει πολλά υγρά, με αποτέλεσμα να αρχίσει να βράζει. Τα σοταρισμένα κομμάτια του κοτόπουλου τα βγάζουμε σε μια πιατέλα και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα ώσπου να τελειώσουν όλα. 


       Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία με το κοτόπουλο, και αφού το έχουμε βγάλει όλο στην πιατέλα, ρίχνουμε στην κατσαρόλα το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το σωτάρουμε για 2-3 λεπτά και αυτό, μέχρι να γίνει διάφανο.


       Στη συνέχεια προσθέτουμε στην κατσαρόλα το κοτόπουλο, την μπύρα, αλάτι, αρκετό πιπέρι και μισό φλιτζάνι νερό. Αφήνουμε το φαγητό να βράσει για πολύ ώρα (περίπου 1-1 ½ ώρα), σε μέτρια θερμοκρασία, μέχρι το κοτόπουλο να μαλακώσει πάρα πολύ. Δεν χρειάζεται να πιεί όλα του τα υγρά, καθώς όταν προσθέσουμε το κορν φλάουρ, η σάλτσα θα δέσει. 


       Μόλις δούμε ότι το φαγητό μας είναι έτοιμο, τότε σε ένα μικρό φλιτζάνι ρίχνουμε 4-5 κουταλιές της σούπας κρύο νερό από τη βρύση και προσθέτουμε σε αυτό τις δύο κουταλιές κόρν φλάουρ. Ανακατεύουμε έτσι ώστε να διαλυθεί (αν χρειάζεται προσθέτουμε λίγο ακόμα νερό) και περιχύνουμε με αυτό το φαγητό που έχουμε κατεβάσει για λίγο από το μάτι της κουζίνας. 


       Βάζουμε πάλι την κατσαρόλα στην εστία της κουζίνας και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για 1 με 2 λεπτά σε σιγανή φωτιά και με προσοχή για να μην μας κολλήσει στον πάτο. 


       Το φαγητό είναι έτοιμο για σερβίρισμα!



Καλή επιτυχία!! 





Tips


    1)  Αν θέλετε μπορείτε να αντικαταστήσετε το ένα ολόκληρο κοτόπουλο με ότι μέρος του σας αρέσει, αρκεί να έχει περίπου το βάρος που αναφέρεται στα υλικά. Για παράδειγμα εγώ τη συγκεκριμένη μέρα είχα φτιάξει μόνο μπουτάκια κοτόπουλου.



    2)  Το φαγητό αυτό σερβίρεται ιδανικά με ρύζι.  Το ρύζι που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι ένα ρυζότο με μανιτάρια που το έφτιαξα ως εξής: Έφτιαξα το μίγμα των μανιταριών όπως ακριβώς το περιγράφω στη συνταγή «βίδες με μανιτάρια και θυμάρι», μόνο που αντί να το αναμείξω με ζυμαρικά το ανάμειξα με δύο φλιτζάνια ρύζι μπασμάτι που είχα βράσει και είχα αφήσει να κρυώσει. Ετσι είχα ένα υπέροχο ρυζότο το οποίο ταίριαζε γάντι με το κοτόπουλο μπύρας!!!




52 σχόλια:

  1. Υπέροχο φαγητό κι εγώ έχω πολλέέέέές μπύρες τις κέρδισα σε διαγωνισμό, ώρα είναι να αρχίσω μπυρομαγειρέματα.
    Όσο για το μοναχοπαίδι ένα θα σου πω αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον ανάμεσα στα αδέλφια ένα πράγμα είναι σαν να είσαι μοναχοπαίδι.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξανθή μου το φαγητό αυτό είναι ένα σκέτο γλύκισμα. Δεν ξέρω τι άλλα μπυρομαγειρέματα έχεις στο νου σου, αλλά αυτό είναι ένα εύκολο και πολύ νόστιμο πιάτο.

      Γι΄αυτό που λες για τα μοναχοπαίδια μπορώ να το φανταστώ... Σίγουρα υπάρχει η πιθανότητα μερικά αδέλφια να είναι ξένα και εχθρικά μεταξύ τους... τα μοναχοπαίδια όμως είναι καταδικασμένα εξ΄ ορισμού στη μοναξιά.

      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
    2. Η φράση της Ξανθής με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Αν δεν υπάρχει δέσιμο και ενδιαφέρον ανάμεσα στα αδέλφια (γιατί είναι του χαρακτήρος τους...παρά το όσα κάνουν οι γονείς γι' αυτά) πάντα το καθένα θα πορεύται μονάχο του. Και ο ένας θα είναι αυτός που θα "πληρώσει" τα πάντα!!!

      Διαγραφή
    3. Όχι δεν είναι το ίδιο,γιατί ακόμη κι έτσι,έχεις την αίσθηση της εικονας της λέξης αδερφός/ή,κάτι που το μοναχοπαίδι δεν γνώρισε ποτέ...μπορεί να μην έχεις την ουσία,τη συντροφικότητα,μα είναι ολότελα διαφορετικό να μην έχεις ούτε τη φυσική παρουσία....

      Διαγραφή
    4. Θα συμφωνίσω με την cook. Και μόνο η παρουσία, και μόνο όταν οι γονείς φύγουν ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος στον κόσμο. Υπάρχει κάπου και κάποιος άλλος και ας μην μιλάτε. Η γενιά δεν σταματάει σε εσένα...

      Διαγραφή
    5. Κούκλα μου καλή, η γενιά δεν σταματά σε σένα...εάν εσύ αποκτήσεις δικά σου νέα "κλαδιά".
      Εάν δεν μιλάς με τον/την αδελφό/αδελφή, και δεν ξέρει ούτε που είσαι, ούτε που ζεις, ούτε που έχει δει ποτέ του τα δικά σου "κλαδιά"... η γενιά δεν έχει καμιά σχέση!
      Όπως και ο δεσμός αίματος και συγγένειας που υποτίθεται πως σας "δένει".
      Αν δε, οι γονείς ήσαν ο μόνος συνδετικός σας κρίκος, ε τότε η λέξη από μόνη της (όπως γράφει η Cook) δεν έχει ούτε έννοια, ούτε και αξία!
      Ταπεινή μου πάντα προσωπική άποψη, λόγω βιώματος.
      Καλό σας βράδυ.

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφο το εισαγωγικό σου κείμενο, ειδομένο από την οπτική ενός μοναχοπαιδιού, όπως εσύ Χρυσαυγή μου.
    Μας βάζεις στο μυαλό, στον προβληματισμό, στις ανησυχίες και στο παιγνίδι ενός παιδιού, που μεγαλώνει μόνο του, χωρίς αδέλφια!
    Αναλύεις καίρια όλα όσα αυτό νιώθει και πράττει.
    Πράγματι ένα: Food for thought!

    Όσο για το μπυρένιο κοτόπουλο της σημερινής πρότασής σου, είναι λιτό στη διαδικασία του αλλά σίγουρα γευστικότατο και επιθυμητό.

    Καλή Κυριακή!
    Z.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι όπως το λες Ζαμπία μου.
      Το κείμενο είναι γραμμένο από την δική μου οπτική γωνία. Ετσι όπως εγώ βίωσα τα παιδικά χρόνια της μοναξιάς και ας είχα ένα σωρό παππούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες, γύρω μου που όλοι με αγαπούσαν και με πρόσεχαν. Εγώ ήθελα κάτι άλλο και αυτό δεν το είχα. Εξαρτάται πάλι από το πως βλέπει την ύπαρξή του και τη ζωή του ο καθένας. Αλλος στη θέση μου θα ήταν πλήρης.

      Χαίρομαι που σου άρεσε το εισαγωγικό μου. Είναι η απάντηση στην πρόσκλησή σου πριν από λιγες μέρες, για να γράψω...

      Το κοτόπουλο μπύρας είναι τόσο απλό, αλλά τόσο νόστιμο βρε παιδί μου.. λουκούμι σου λέω. Ειληκρινά το προτείνω.

      Σε φιλώ πολύ!

      Διαγραφή
  3. Ακόμα με στοιχοιώνει η νύκτα πριν πολλά χρόνια, που ο μόλις πέντε ετών γυιός μου τότε,ξύπνησε κλαίγοντας γοερά.Στα ονειρικά παραμιλητά του και στο τρέμουλο της φωνής του,αναζητούσε κάποιον που δεν είχε...τον ανύπαρκτο αδελφό του.Η συγκλονιστική στιγμή αυτή για μένα θα μείνει ανεξίτηλα καταγεγραμμένη στην καρδιά μου.Με πόνο και ενοχές.Πόνο γιατί δεν αποκρυπτογράφησα τις ανάγκες του μονάκριβου παιδιού μου. Ενοχές γιατί ηθελημένα ΄΄χαντάκωσα΄΄τη στιγμή αυτή στο χρονοντούλαπο των ανεπιθύμητων καταστάσεων,στο υποσυνείδητο, που σαν λαβύρινθος εξοστρακίζει και καταβροχθίζει τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.Τους κάνει να χάνονται στα αμέτρητα,απύθμενα σοκάκια του.
    Το παιδί μου ,σαν μοναχοπαίδι ,βίωσε τη μοναξιά.Τη μοναξιά ή την ανεξαρτησία του δωματίου,την κατάφορη ή την καταπιεστική αγάπη,την αποκλειστική ή την αγχωτική προσοχή,την διαρκή ανάγκη της παρουσίας των φίλων και των συγγενών,τις σκέψεις και τα άγνωστα πολλές φορές συναισθήματα να τον κατακλύζουν στο ερμητικό κλείσιμο της πόρτας του δωματίου του.
    Τα μοναχοπαίδια έχουν ευαισθησίες πολλές.Τις κρύβουν εντέχνως πίσω από καλά καμουφλαρισμένα πρόσωπα και πίσω από γερά θωρακισμένες καρδιές.Γιατί έτσι έμαθαν να επιβιώνουν.Συχνά εκπλήσσονται από τις έντονες εκδηλώσεις αγάπης και αισθάνονται αμηχανία.Γιατί δεν έμαθαν να μοιράζονται με αυτόν τον τρόπο τα συναισθήματά τους.
    Έχουν όμως μεγάλη,απροσμέτρητη,κρυμμένη αγάπη.Αδιοχέτευτη.Την μοναχικότητά τους την δουλεύουν και όταν υπάρχει ισορροπημένο οικογενειακό περιβάλλον,την εκφράζουν σαν γενναιότητα ,σαν γενναιοδωρία.Δεν είναι εγωϊστές όπως πολλοί πιστεύουν.Απλά έμαθαν να ανατοκίζουν τα σύνθετα συναισθήματά τους.Κι αν βγάζουν κάποια κρυμμένη πίκρα,είναι γιατί το πλάτος και το βάθος της εσωτερικότητάς τους τους πνίγει..
    Οι αδιόρατες, σχεδόν διάφανες,ίσως ανύπαρκτες νότες που έδωσες στο κείμενό σου, αιχμαλωτίστηκαν Χρυσαυγή μου.Συνέθεσες ένα κείμενο που παραπέμπει σε τροφή σώματος αλλά και ψυχής,όπως ακριβώς υπηρετεί ο εύστοχος τίτλος του blog σου.Η σπιτική θαλπωρή,το χάδι ,η αγκαλιά που προσφέρει το φαγητό αυτό, είναι σαν ένα αόρατο προστατευτικό δίχτυ.Αυτό που πάντα κάποιος απλώνει για ένα μοναχοπαίδι.
    Τα αμέτρητα φιλιά μου στις βασίλισσες της καρδιάς σου και την απεριόριστη αγάπη μου στο μοναχοπαίδι? που μας συγκίνησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω παραπάνω απ΄ όσα πολύ εύστοχα έχεις καταλάβει σαν μαμά που ανέθρεψε μοναχοπαίδι? Είναι δύσκολος ο ρόλος και η μοναξιά δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος.
      Ευτυχώς αναπτύξαμε μηχανισμούς άμυνας για να τα βγάλουμε πέρα και νιώθω ότι εγώ προσωπικά το κατάφερα.

      Φωτεινή μου σε ευχαριστώ για όλα. Και αυτά που φαίνονται και τα άλλα...

      Διαγραφή
  4. Υπέροχο από όλες τις πλευρές κείμενο..!!!!

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου αδέλφια ζουν κανονικότατα σαν ξένοι μέσα στο ίδιο σπίτι...
    Τα άτομα που σε καταλαβαίνουν και σε κάνουν να μη νιώθεις μόνη δεν είναι απαραίτητα συγγενείς. Αν και όσους καλούς δικούς μας ανθρώπους και να έχουμε, πάντα υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε μόνοι κι αυτό δεν είναι πάντα κακό, κάποιες φορές η δημιουργικότητα από εκεί ξεκινά.

    (μην νομίσεις πως το μπυράτο κοτόπουλο που ετοίμασες δεν μου αρέσει όμως, απλά σχολίασα καλύτερα πάνω στο food for thought!)

    Καλή Κυριακή, μια δημιουργική βδομάδα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ δεν θα μάθω πως είναι το διαφορετικό, όπως ποτέ δεν θα μάθει ένα παιδί με αδέλφια τα θετικά ή τα αρνητικά του να είσαι μοναχοπαίδι.
      Φυσικά οι άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν είναι καλύτερα αυτοί τους οποίους έχεις διαλέξει εσύ γι΄αυτό το ρόλο και όχι απαραίτητα αυτοί που έχουν δεσμό αίματος μαζί σου.

      Εύχομαι η δημιουργηκότητά μου να ήταν απόρρια της μοναξιάς μου...

      Σε φιλώ πολύ και ανταποδίδω τις ευχές σου!

      Διαγραφή
  6. Μπήκα κι εγώ να δω γιατί κοτόπουλο για μοναχοπαίδι. Διάβασα και κατάλαβα. Πολύ ωραίο κείμενο. Χαίρομαι που έχεις 2 παιδάκια και δεν άφησες το πρώτο σου μοναχοπαίδι ;-) Σηκώνουν πολλά βάρη τα μοναχοπαίδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική ο στόχος μου ήταν πάντα από 2 παιδιά και πάνω. Χαίρομαι που τα κατάφερα και ελπίζω να τους βγει σε καλό!
      Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο!

      Διαγραφή
  7. Πολύ ωραίο το κείμενό σου Χρυσαυγή μου και σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ μέχρι τα 14 ήμουν μοναχοπαίδι... ύστερα κατέφθασε η αδερφούλα μου και ξέρω πια και την άλλη πλευρά. Έχεις απόλυτο δίκιο πάντως.
    Όσο για το μπυράτο είναι υπέροχο και λατρεμένο!!! Γεια στα χέρια σου!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου εσύ έζησες και τα δύο. Δεκατεσσάρων ετών ήσουν ολόκληρη γυναίκα, άρα ξέρεις τα θετικά και τα αρνητικά και των δύο εκδοχών. Και μόνο που παραδέχεσαι ότι το μετά ήταν καλύτερο από το πριν, με ανακουφίζεις!!

      Σε φιλώ πολύ!Καλή σου εβδομάδα από αύριο!

      Διαγραφή
  8. Πέρασα σχεδόν όλη την πρώτη δεκαετία της ζωής μου ως μοναχοπαίδι και μπορώ να κατανοήσω απόλυτα την ανάρτησή σου... Βρήκα το κείμενό σου πολύ αληθινό και συγκινητικό. Κατά κάποιο τρόπο τώρα νιώθω πολύ πιο κοντά σου...
    Το φαγάκι σου μου αρέσει πάρα πολύ! Αποπνέει μια θαλπωρή νομίζω. Είμαι σίγουρη ότι εκτιμήθηκε δεόντως!
    Τα φιλιά μου! Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που κατανοείς και αισθάνεσαι αυτά που γράφω, μα χαίρομαι ακόμα περισσότερο που στην εκπνοή του χρόνου απέκτησες αδελφάκι και έτσι δεν είσαι πια μόνη!

      Το φαγητό είναι η αλήθεια ότι εκτιμάται δεόντως όποτε το φτιάχνω. Είναι τόσο πολύ νόστιμο!

      Σε φιλώ πολύ.
      Σε ευχαριστώ ακόμα ποιο πολύ για τα όμορφα λόγια που μου άφησες!

      Διαγραφή
  9. Μα διαβάζω και εγώ κοτόπουλο μπύρας για μονοχαπαίδια και φαντάζομαι άλλα γι'άλλα!!!
    Τη συνταγή σου θα τη δοκιμάσω αν και δεν είμαι μοναχοπαίδι, επιτρέπεται????
    Τη λαϊκή ρήση "Ένα παιδί, τρεις τρελοί στην οικογένεια" δεν την γνώριζα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να τη μάθω.
    Μπράβο σου που κατάφερες να κάνεις δύο υπέροχες κορούλες και σου εύχομαι και τρίτο παιδάκι για να σπάσεις το κατεστημένο! Φιλάκια πολλά Χρυσαυγούλα μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρα για σένα όλα επιτρέπονται. Αντε και την επόμενη φορά θα φτιάξω συνταγή για πολύτεκνους!!!!

      Φιλάκια σου πολλά!

      Διαγραφή
  10. Σις, πόσα μπράβο να γράψω για αυτό το κείμενο!!; Όσα και τα μοναχοπαίδια του κόσμου που αισθάνονται ευτυχισμένα: ελπίζω να είναι πάρα πάρα πολλά, για ευνόητους λόγους!! Ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σισιώ σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!
      Ξέρεις ότι πάντα υπολογίζω και σέβομαι τη γνώμη σου.

      Το συγκεκριμένο μοναχοπαίδι δεν το φοβάμαι με τίποτα... για ευνόητους λόγους!!

      Φιλί!

      Διαγραφή
  11. Εγώ δεν είμαι μοναχοπαίδι, αλλά καταλαβαίνω τι θα πει "μοναξιά του ενός".
    Τώρα όμως η ζωή σ' αποζημίωσε Χρυσαυγή μου, κι έχεις μεγάλη παρέα, και μεγάλη οικογένεια,
    και τους προσφέρεις ωραία πιάτα, όπως κι εμάς έδώ, κι έτσι κανείς δεν είναι μόνος γύρω απ' την εστία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που δεν βίωσες την μοναξιά Μάρθα μου.
      Η ζωή δεν με αποζημίωσε, καθώς τα αγαθά κόποις κτώνται.
      Ήθελα δύο παιδιά και τα έκανα. Και αν μπορούσα θα έκανα και τρία και τέσσερα...

      Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λογάκια σου όπως πάντα!!

      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  12. Κι εγώ διάβασα πρώτα γρήγορα την εισαγωγή σου και πήγα κατευθείαν στο μπυρένιο κοτόπουλο! Μαλακό, με μελωμένη σάλτσ και πολύ ωραία σερβιρισμένο! Μπράβο, Χρυσαυγή μου!

    Και ξαναγύρισα στις ευαίσθητες σκέψεις σου: σε ευχαριστούμε που τις μοιράστηκες μαζί μας! Πολύ γλυκό από μέρους σου να μας θεωρείς οικείους. Προσωπικά το εκτιμώ πολύ.
    Η μοναξιά, καλή μου, δεν έχει σχέση με αδέλφια ή άλλα μέλη της οικογένειας αλλά με το πόσα κοινά έχουμε με τους άλλους που μας περιβάλλουν. Πόση αγάπη μας δίνουν και πόσο αυτή μας βελτιώνει, μας ωριμάζει και μας ετοιμάζει να την ανταποδώσουμε σωστά. Όταν είσαι μικρός βιώνεις τη μοναχικότητα μόνο στο παιχνίδι. Το άσχημο είναι όταν μεγαλώσεις και βιώσεις τη μοναξιά στην καθημερινότητά σου.
    Εύχομαι στην τωρινή ζωή σου να έχεις βρει πολλή αγάπη, συντροφικότητα και κατανόηση. Να μάθεις στις μικρές σου πόσο ακριβές είναι η μία για την άλλη και να το εκτιμήσουν.
    Πολλά πολλά φιλάκια!

    ΥΓ. Αν και δεν είμαι μοναχοπάιδι όμως μεγάλωσα σχεδόν μόνη, γιατί με την αδελφή μου έχω διαφορά ηλικίας! Είχα την τύχη να κάνω πολύ καλές φίλες, σαν αδελφές που τις έχω μέχρι σήμερα1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη, σε ευχαριστώ πολύ για το ότι αφιέρωσες χρόνο και σκέψη για να μου γράψεις ένα τόσο μεγάλο σχόλιο. Καταλαβαίνω ότι εκτίμησες το κείμενό μου και φαίνεται από το πως σχολίασες. Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις και θα σταθώ στο υστερόγραφό σου.

      Ευτυχώς η ζωή μου ανταπέδωσε την "χασούρα" που είχα στα παιδικά μου χρόνια.
      Μου έφερε στο δρόμο μου αξιόλογα άτομα, καλές φίλες και τις κρατώ σαν κόρη οφθαλμού.

      Πάντως έστω και με διαφορά ηλικίας... υπάρχει κάποια ψυχή εκεί έξω που είναι ένα κομμάτι δικό σου. Και αυτό είναι μια αίσθηση που δεν μπορείς να την βρεις πουθενά,παρά μόνο σε πρώτου βαθμού συγγενή.

      Σε φιλώ πολύ και πάλι ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  13. Λευτεριά σου μοναχοπαίδια!!!
    Βούρ για μπυρόνια, κοτόπουλα και μπασμάτι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα!!!!
    :) :) :) :)

    Υ.Γ. excuse me που άργησα....χοχοχο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ''στα'' ήθελα να γράψω, όχι σου....αι στο καλό :(

      Διαγραφή
    2. Λευτεριά και καλά μυαλά !!!

      Ελα Πέπη να σε κεράσω κοτόπουλο μπύρας κι ας είσαι απ΄ τους τελευταίους.
      Μια μερίδα φυλαγμένη είναι πάντα εκεί για σένα my friend!!

      Φιλιά πολλά μαζί με αγκαλιές!

      Διαγραφή
  14. Μη λες τέτοια κι έχω γιο μοναχοπαίδι, πάντως τα μπουτάκια σου είναι μούρλια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τα πω Λίλα μου γιατί πρέπει να είσαι υποψιασμένη!
      Καλύτερα να γνωρίζεις για να καλύψεις τα κενά όπως μπορείς!

      Τα μπουτάκια του κοτόπουλου είναι μούρλια, γιατί τα δικά μου είναι λίγο ποιο στρουμπουλά απ΄ότι θα ήθελα!!! χιχιχιχι

      Διαγραφή
  15. Δηλαδή τώρα μου λες, ότι αν την φτιάξω για το δικό μου το μοναχοπαίδι!!! Θα γλύψει και το πιάτο;;;;
    Πάντα υπάρχει ελπίδα, αυτό το ομολογώ!!!
    Αν και τελευταίως άκουσα: ότι η κα Βαλεντίνη, μαγειρεύει πολύ πιο ωραία από εσένα, οπότε την συνταγή θα την προωθήσω αρμοδίως στην κα Βαλεντίνη (του παιδιού μας σταθμού).
    Φιλιά σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το πιστεύω ότι μια foodblogger εφαγε γκολ από μια κυρία Βαλεντίνη!!!
      Ποιά είναι αυτή επιτέλους??? Να την γνωρίσουμε!! Να σου κάνει κανένα guest post!! χαχαχαα

      Διαγραφή
    2. :-))) Ελπίζω να μην σου συμβεί, όταν και αφού έρθεις με το καλό, αντιμέτωπη με τον παιδικό σταθμό, που θα διαθέτει μαγείρισσα για τις ανάγκες των παιδιών.
      Ωχ Παναγία μου!!!

      Διαγραφή
  16. Με συγκίνησες, με έκανες να σκεφτώ....

    Η συνταγή σου νοστιμότατη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Συγκινητική αυτή η ανάρτηση,μου προκαλεί δάκρυα ...αν και δεν είμαι μοναχοπαίδι οπότε δε μπορώ να σε καταλάβω.Όσο για το φαγητάκι σου ΑΠΛΑ υπέροχο,θα το φτιάξω και εγώ στο δικό μου μοναχοπαίδι (δυστυχώς, ελπίζω να μη νιώθει κάποτε και αυτό έτσι)αλλά και σε εμάς που όση ώρα το βλέπω το λιγουρεύομαι.Μπράβο υπέροχο φαγητό,εκπληκτική ανάρτηση γεμάτη αισθήματα και ειλικρίνεια - κατάθεση ψυχής (που δύσκολα βρίσκεις στην εποχή μας)φιλιά καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάντια τι να πω εγώ τώρα για να καταλάβεις πόσο εσύ με συγκινείς με τα λεγόμενά σου?

      Σε ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που το εισέπραξες έτσι το κείμενό μου.

      Φιλιά πολλά και καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  18. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι να είσαι μοναχοπαίδι, πρέπει να είναι πολύ δύσκολο...
    Ωστόσο είναι σημαντικό το ότι πλέον πλαισιώνεσαι από πρόσωπα που σε αγαπάνε.

    Το μεθυσμένο σου κοτόπουλο απόλυτα του γούστου μου, λιτό και πολύ γευστικό!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι είναι Ερμιόνη μου. Όπως το είπες. Δύσκολο.
      Πλαισιόνομαι από άτομα που με αγαπάνε γιατί το επεδίωξα να γίνει. Δεν είχα άλλο τρόπο από το να κάνω την δικιά μου μεγαλούτσικη οικογένεια και να σπάσω την μοναξιά που είχα βιώσει τόσα χρόνια.

      Σε φιλώ πολύ!

      Διαγραφή
  19. Πολύ ωραία η ανάρτηση σου Χρυσαυγή μου! Δεν είμαι μοναχοπαίδι και δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι, σου εύχομαι να μην αισθάνεσαι ποτέ μόνη!!
    Το φαγάκι σου πολύ λαχταριστό!
    Μουτς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα πια Μαρία μου, ομολογώ ότι δεν αισθάνομαι μόνη.
      Κέρδισα καλούς και πιστούς φίλους που είναι εδώ για μένα!!

      Φιλιά πολλά και το φαγητό αυτό αν καταφέρεις δοκίμασέ το ! Αξίζει!!

      Διαγραφή
  20. Λατρεμένο φαγητό και ώς μοναχοπαίδι το έτρωγα πάντα με πατάτες τηγανητές! Δεν έβαζα κορν φλάουρ, αλλά σε γενικές γραμμές ίδιο το φτιάχνουμε! Τέλειο τέλειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χμμμμ... Τώρα που το λες και οι πατάτες δεν είναι κακές!!!
      Αν σου πω ότι το είχα συνιθίσει με ρύζι και δεν τις είχα σκεφθεί καθόλου?


      Συναδέλφισσα κι εσύ, ε??

      Διαγραφή
  21. Δεν χρειάζεται να είσαι μοναχοπαίδι για να είσαι μοναχικός, απλώς είναι ένας λόγος παραπάνω.

    Το πιάτο φαίνεται θαυμάσιο, το κοτόπουλο με το ρύζι είναι ιδανικός συνδυασμός. Τη μπύρα στο κοτόπουλο
    δεν την έχω δοκιμάσει αλλά είμαι πολύ περίεργη, έχω ακούσει πολλά και μου αρέσει να δοκιμάζω νέες γεύσεις.
    Μπαίνει σε μελλοντικό μενού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να το δοκιμάσεις πάραυτα!!
      Σίγουρα δεν θα σε αφήσει ασυγκίνητη. Η μπύρα ταιριάζει πολύ με το κοτόπουλο όταν αυτό βράσει μέσα σε αυτή. Γίνεται σκέτο λουκούμι!!

      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  22. Σε νιώθω Χρυσαυγή μου!!! Κι εγώ μοναχοπαίδι είμαι, και για καπάκι κι οι γονείς μου μοναχοπαίδια είναι! Όχι αδέρφια μόνο, αλλά ούτε πρώτα ξαδέρφια δεν έχω! Όλα μόνη μου έχω μάθει να τα κάνω κι εγώ... Μας λένε κακομαθημένα αλλά ακούω κάτι ιστορίες για "καλομαθημένα" υποτίθεται παιδιά (ειδικά αγόρια) με αδέρφια/αδερφές που θέλουν συνοδεία γονέων για να πάνε να σπουδάσουν έξω ή να κάνουν το οτιδήποτε, να τους κρατάνε το χεράκι όλη την ώρα ακόμα στην ηλικία των 30 και βάλε... Πφφφφ! Προτιμώ εμάς τα μοναχοπαίδια, γιατί το λέει η καρδιά μας! Εμ.. σχετικά με τη συνταγή παρεπιπτόντως, νοστιμότατη!!! ;-) Μπράβο σου! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που περιγράφεις Ελεάννα είναι μάλλον η ποιο δύσκολη εκδοχή του μοναχοπαιδιού. Όσο για το ποιος είναι κακομαθημένος και ποιος καλομαθημένος, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση.

      Σε ευχαριστώ πολύ πάντως για τα καλά σου λόγια και το μακροσκελές σχόλιο που άφησες!
      Να είσαι καλά!! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  23. Αχ βρε κοριτσάκι μου... τι να πω. Έχεις όμως τη δική σου οικογένεια και είναι πολύ σημαντικό αυτό! Σίγουρα δεν είσαι μόνη!
    Το φαγάκι σου είναι όνειρο, λατρεύω κοτόπουλο με ρύζι, είμαι ο Κινέζος της οικογένειας!
    Έκλαψα από συγκίνηση με τις κρέπες σου χοχο και έφτιαξα το υπέροχο κέικ πορτοκαλιού με παπαρουνόσπορο. Όνειρο!!
    Φιλιά πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα πλέον δεν είμαι μόνη για πολλούς λόγους. Τα κατάφερα Λίτσα μου και έφτιαξα έναν πυρήνα ανθρώπων γύρω μου που με αγαπούν και τους αγαπώ πολύ!! Επιτέλους παρεούλα!!

      Ωστε έφτιαξες το κέικ, ε?? Χαίρομαι τόσο πολύ που σας άρεσε!!
      Σε φιλώ πολύ πολύ!

      Διαγραφή

πήγαινε στην κορυφή! 01 09 10