Πολιτισμικό σοκ !!!

Το φετινό Πάσχα με βρήκε να φτιάχνω  βαλιτσες με μαγιό, αντηλιακά και σανδάλια.

Σε αντίθεση με τις εκτός εποχής χαμηλές θερμοκρασίες  που επικρατούσαν στην Ελλάδα, εγώ, σαν χελιδόνι, θα ταξίδευα  σε μέρη ζεστά. 

Η αναχώρηση για Ντόχα, όπου θα συναντούσαμε τους νονούς της Μικρής,  ήταν μόλις δύο μέρες πριν από τα κοινά μας  γενέθλια  (τα δικά μου και τα δικά της).  Τρελός ενθουσιασμός και ανυπομονησία που είχε χτυπήσει κόκκινο. Οι διακοπές στο Κατάρ ήταν γεγονός!!!!

Οι στιγμές που έζησα / ζήσαμε, ειλικρινά δεν μπορούν να περιγραφούν και ίσως δεν χρειάζεται  κιόλας! Τις κρατώ σαν φυλαχτό στην καρδιά μου!

 Αυτό που αξίζει όμως να μοιραστώ, σχετίζεται με το περιεχόμενο του ιστολογίου και είναι  το «food porn» των διακοπών αυτών. Έθνικ αραβικό φαγητό, τούρκικο, μεσογειακό, παράξενα φρούτα, δροσερά κοκτέιλ αλλά και σπιτικό μαγειρεμένο απο εμάς ήταν όλα όσα δοκίμασα και απόλαυσα πολύ. Δεδομένου ότι τα πάντα ήταν καινούρια και οι διατροφικές συνήθειες της αραβικής αυτής χώρας απέχουν από τις δικές μας αφού το χοιρινό και το αλκοόλ απαγορεύονται από τη θρησκεία δια ροπάλου, αξίζει να μοιραστώ όλα όσα πέρασαν από το πιάτο μου! 

Αυτά, αλλά και μερικές ακόμα φωτογραφίες για το πως είναι αυτή η χώρα και οι άνθρωποί της. Τα πράγματα που με κέντρισαν δηλαδή, μέσα από το φακό της κάμεράς μου.

Ένας άνθρωπος εθισμένος στις γεύσεις, κρατάει μια φωτογραφική στο χέρι και απαθανατίζει ακόμα και το νερό που πίνει. Τα πάντα ξεκίνησαν από το αεροπλάνο. Πρώτο κλικ στο κοτόπουλο αλά κρεμ με πατάτες ψητές και λαχανικά στον ατμό των Qatar Airways. Ωραίο γεύμα με μια ίσως αδιάφορη μακαρονοσαλάτα και μια πραγματικά φανταστική μηλόπιτα με καραμέλα! Παρακαλώ δεθείτε. 

Απογειωνόμαστε! 

 

Φτάνοντας είδαμε ουρανοξύστες! Δέος! Πολλούς, διαφορετικούς και υπερμεγέθεις ουρανοξύστες. Τόσους, ώστε να νιώσουμε μόλις σε λίγα λεπτά, μικροσκοπικά ανθρωπάκια σε μια χώρα γιγάντων.

 

 Κι άλλους... 

Όπου κι αν γυρνούσες, σήκωνες τα μάτια ψηλά.

Ένιωθες τόσο μικρός, με μάτια που έχουν ανοίξει διάπλατα και οι κόρες έχουν συσταλεί, λες και προσπαθούν να ρουφήξουν μέσα τους σαν δίνη όλα τα καινούρια. 

Επισκεφθήκαμε το Pearl. Το τεχνητό νησί φτιαγμένο μέσα στη θάλασσα. Περπατώντας στους δρόμους του, άκουγες αδιόρατα, από μικροσκοπικά ηχεία κλασική μουσική. 

Καθίσαμε σε ένα ιδιαίτερο μαγαζί που όμοιό του δύσκολα βρίσκεις. Το "θεατρικό" Shakespeare.

Σαιξπηρικό!! Βγαλμένο από άλλη εποχή. 

Δοκίμασα lemon mint. Το φημισμένο τους κοκτέιλ που φτιάχνεται από λεμονάδα και μέντα, φυσικά χωρίς αλκοόλ, αλλά ποιος νοιάζεται μπροστά στη δροσιά του?

Όπου και να πας όμως, όσο μακριά, θα συναντήσεις πάντα κάτι από Ελλάδα. 

"Μύκονος". Το μοναδικό Ελληνικό εστιατόριο στη Ντόχα. Εκεί όπου τα κοκτέιλ που σερβίρουν έχουν καρφωμένο έναν ανεμόμυλο. 

Εκεί όπου γιορτάσαμε τα γενέθλιά μας με ανθρώπους που αγαπάμε. 

Φάγαμε τροπικά φρούτα,

σε πανέμορφα ψηφιδωτά πιάτα.

Δοκίμασα για πρώτη φορά το dragon fruit, ένα φρούτο που φύεται αποκλειστικά και μόνο στην Ταϊλάνδη. Η λευκή του σάρκα διαλύεται στο στόμα με την πρώτη μπουκιά ενώ τα σποράκια του κριτσανίζουν στα δόντια για αρκετή ώρα μετά. Αν με ρωτούσε κάποιος, το βλέπω πανέμορφο γιατί έχει τον αγαπημένο μου συνδυασμό χρωμάτων που δεν έχω ξανασυναντήσει σε άλλο φρούτο. Το λευκό και το μαύρο.

Δοκίμασα το τοπικό ψάρι του αραβικού κόλπου. Το hamour, ή όπως το λένε οι εκεί Έλληνες, "χαμούρα".... χεχε

Κριθαρώτο με γαρίδες,

σολομό με πράσινη σαλάτα, 

 σαλάτα "Μύκονος",

αλλά και ελληνικότατο σουβλάκι κοτόπουλο με τις πιο σούπερ πατάτες γουέτζις (Wedges potatoes)!

Ουπς! Μια στιγμή παρακαλώ !!! Προσοχή! 
Στάση γιατί περνάει πεζός με ....κελεμπία!! 

Φωτογραφίζοντας στα κρυφά (γιατί δεν επιτρέπεται), τις μουσουλμάνες με μπούργκα,

ή με το ολόσωμο μαγιό τους. 

Άραβες με λευκές κελεμπίες. 

Αναρωτώμενη πόσο έξω είναι όλα αυτά από τη δική μας πραγματικότητα. 

Τα εντυπωσιακά πράγματα δεν έλειψαν μέχρι την τελευταία στιγμή. Όπου κι αν γυρνούσα το κεφάλι, μαγευόμουν από τον πλούτο μερικών και τη διαφορετικότητα. Όπως αυτό το μπλε αυτοκίνητο, αξίας πάνω από 1.500.000 ευρώ. Χειροποίητο μέχρι την τελευταία βίδα, κάτοχος του οποίου είναι ο γιος του Σεϊχη που έχει το ξενοδοχείο Intercontinental. Ποιος άνδρας θα το δει και δεν θα κάνουν τα μάτια του πουλάκια?

Επιστροφή στα αξιοθέατα. Το μουσείο της Ντόχα, ή αλλιώς "Museum of Islamic Art", είναι ένα πραγματικά αρχιτεκτονικό αριστούργημα στο εσωτερικό του όπως μου είπαν αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να το επισκεφθώ παρά μόνο απ΄έξω.
 

 Το ψηλότερο σημείο του έχει ανοίγματα που θυμίζουν μια γυναίκα που φοράει μπούργκα και φαίνονται μονάχα τα μάτια της. 

 Βρίσκεται δίπλα στο ΜΙΑ park, το μεγαλύτερο πάρκο, με τεράστιες παιδικές χαρές, καφετέρια με θέα τους ουρανοξύστες της Ντόχα, 

  και άπειρα στρέμματα γκαζόν.

Ωπ! Άλλη μια κυρία με μπούργκα. Ευκαιρία για μια ακόμη φωτογραφία στη... ζούλα. 

Στάση για καφέ και σοκολατάκια με μορφή Άραβα, μουσουλμάνας και παραδοσιακών μορφών του Κατάρ. 

Το απόγευμα μας βρήκε στα Souqs (Σουκ), την παλιά αγορά της Ντόχα. Εκεί που τα χρώματα περισσεύουν και μεταφέρεσαι αυτόματα σε ανατολίτικες χίλιες και μία νύχτες. 

Σημείο αναφοράς το τζαμί που φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά.

Στα στενά της αγοράς είδαμε ανθρώπους να ράβουν κελεμπίες. 

Χρώματα.

Κι άλλα χρώματα.

Ομοιώματα ζώων. 

Αλλά και αληθινά πανέμορφα, εξωτικά πουλιά, 

που κάθισαν ακόμα και στα χέρια μας. 

Απ΄ όλα ξεχώρισα τα αγέρωχα, κυνηγετικά γεράκια, τα οποία χρησιμοποιούν οι Άραβες στην έρημο.

Πανέμορφα, 

ακόμα και  με τα σκουφάκια που τους φορούσαν, ωστε να μην βλέπουν και επιτεθούν σε κάποιον από μας.

Η βραδιά έκλεισε στον Βόσπορο. Το τούρκικο εστιατόριο μέσα στην παλιά αγορά που κάνει το εκπληκτικότερο κεμπάπ έβερ που έχω φάει. 

Πίντε και λαχματζούν,

αλλά και άφθονα λέμον μιντ, τα οποία σερβίρονται δίχρωμα και μόλις ανακατευτούν αποκτούν το έντονο πράσινο χρώμα της μέντας.

Μια άλλη όψη της Ντόχα ήταν τα εμπορικά κέντρα. Το Landmark, το Lagoona, το City Center αλλά κυρίως το Villaggio. 

Μια προσομοίωση της Βενετίας μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο,

με οροφή που μοιάζει με ουρανό,

δίνοντάς σου την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε εξωτερικό χώρο. 

Από το πιάτο μου πέρασε και η αραβική κουζίνα. 

Meat Kebeh, αραβικά κεφτεδάκια με πλιγούρι και αρνίσιο κιμά. 

Σαλάτα φατούς.

Χούμους.

Ταμπουλέ. 

Αλλά και chicken shawarma (Σαουάρμα). 

Δέκα μέρες πέρασαν σαν νεράκι. Νεράκι δροσερό, λυτρωτικό και ανακουφιστικό για την ψυχή και την καρδιά μας. Λίγο πριν αναχωρήσουμε για την Ελλάδα γιορτάσαμε το Πάσχα. 

Βάψαμε αυγά,

φτιάξαμε τζατζίκι και σαλάτες, 

ψήσαμε αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, 

ήπιαμε κρασί, 

παίξαμε το κυνήγι του κρυμμένου αυγού, 

και φυσικά τσουγκρίσαμε κόκκινα αυγά, 

με ξεκάθαρο, αδιαμφισβήτητο νικητή το νονό και αυγό highlander !!!!! 

Τελευταία μέρα μας αποχαιρέτησε η αμμοθύελλα. Το ζήσαμε και αυτό! Αέρας που σηκώνει την άμμο από την έρημο και υπάρχουν φορές που δεν βλέπεις ούτε στο ένα μέτρο.

Ο φοίνικας στο προσκήνιο ενώ στο βάθος μετά βίας ξεχωρίζουν σαν σκιές (αν καταφέρεις να τους δεις) οι ουρανοξύστες. 

 Νομίζω δε χρειάζεται καθόλου σκέψη για να ομολογήσω πως ήταν το ωραιότερο Πάσχα της ζωής μου.

Αντίο Oryx! 


* Όρυξ ονομάζεται η κατσίκα που ήταν η μασκότ των ασιατικών αγώνων στο Κατάρ το 2006 και έμβλημα των Qatar Airways.

Αντίο Ντόχα! 
Εις το επανιδείν αγαπημένοι μας!!