18 Οκτωβρίου 2012

Κεκάκια ινδοκάρυδου





Η μουρλή με το μίξερ… 

Το Δημοτικό σχολείο της Νεφέλης δεν έχει κυλικείο! Τι χαρά!! Έχω 6 ολόκληρα χρόνια περιθώριο πριν το παιδί μου αρχίσει να τρέφεται με σκουπίδια!! Γιούχουυυυ!


Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Η μητέρα μου, με φρόντιζε ως κόρη οφθαλμού μέχρι το γυμνάσιο. Δεν έτρωγα καθόλου ετοιματζίδικα και ανθυγιεινά. Το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο απ΄ αυτό που προσδοκούσε, όπως συνήθως συμβαίνει. Τρελό στερητικό σύνδρομο που βγήκε στην επιφάνεια μόλις άρχισα να παίρνω χαρτζιλίκι και είχα σιγά σιγά τον έλεγχο του εαυτού μου. 

Οι λουκανικόπιτες με coca cola αγοράζονταν δύο – δύο από το κυλικείο του Γυμνασίου. Οι σοκολάτες, τα κρουασάν, τα πατατάκια και ότι συσκευασμένο μπορούσε να μεταφερθεί, κρυβόταν μέσα στη σχολική τσάντα, για να τα φάω με την ησυχία μου στο σπίτι μέσα στο μπάνιο, με τις βρύσες να τρέχουν για να μην ακούγονται τα χρατς χρουτς της συσκευασίας. Τα 6 χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου είχα γίνει εξπέρ στις παράνομες μεταφορές τροφίμων μέσα στο σπίτι σαν ένα junk food μυρμήγκι. Και για να είμαι ειλικρινής, το σύνδρομο της κρυφής αποθήκευσης φαγητού δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα!! 

Παρόλα αυτά, αν βάλω την καταπίεση που είχα υποστεί στην άκρη, αναγνωρίζω τα οφέλη της υγιεινής διατροφής και έτσι προσπαθώ να ταΐζω κι εγώ τα παιδιά μου. Αφού ότι σου "γράφουν" οι γονείς, το κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή.

        Βάλε τώρα την αγάπη μου για τη μαγειρική, βάλε το ότι δεν δίνω συσκευασμένα να παίρνει η Νεφέλη στο σχολείο, βάλε και το ότι δεν θέλω να μην βαριέται και να παίρνει κάθε μέρα άλλο κολατσιό, καταλαβαίνετε τι εργοστάσιο παραγωγής φαγητών έχω στήσει μέσα στο ίδιο μου το σπίτι! 

        Το μίξερ δουλεύει πυρετωδώς, ο φούρνος ψήνει τη μία λαμαρίνα πίσω από την άλλη και τελικά τα τρώω όλα εγώ!! Γιατί πόσα χαλουμοπιτάκια να φάει ένα παιδί στο σχολείο, πόσα κομμάτια κέικ και πόσα τυροπιτάκια? Φτιάχνω, τρώω, βάζω και στην κατάψυξη για να έχω να της τα εναλλάσσω μέσα στην εβδομάδα. 

        Στις 11:30 προχθές το βράδυ λοιπόν έφτιαχνα κεκάκια με ινδοκάρυδο. Η μουρλή με το μίξερ ξαναχτύπησε θα λένε στην πολυκατοικία…





ΚΕΙΚ ΜΕ ΙΝΔΟΚΑΡΥΔΟ 

Υλικά:
 
    1)   250 γραμμάρια ζάχαρη
    2)   250 γραμμάρια βούτυρο αγελάδος σε κομμάτια
    3)   4 αυγά
    4)   250 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
    5)   150 γραμμάρια ινδοκάρυδο (τρίμμα)
    6)   1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ



Διαδικασία: 

        Χτυπάμε στον κάδο του μίξερ  το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν λεία κρέμα. Χωρίς να σταματήσουμε το χτύπημα προσθέτουμε ένα – ένα τα αυγά. Σταματάμε το χτύπημα και προσθέτουμε ανακατεύοντας με μια σπάτουλα, το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και στη συνέχεια την καρύδα.

        Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς κελσίου. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια φόρμα του κέικ μακρόστενη διαστάσεων 28Χ10 εκατοστών (μετράμε πάντα τον πάτο της φόρμας) και τη γεμίζουμε με το μείγμα. 

        Ψήνουμε για 30 λεπτά το κέικ στους 170 βαθμούς, έπειτα χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 160 βαθμούς και ψήνουμε για άλλα 30 λεπτά. Δοκιμάζουμε να δούμε αν ψήθηκε βυθίζοντας ένα λεπτό μαχαίρι στο κέντρο του. Αν βγει στεγνό χωρίς υπολείμματα υγρής ζύμης, τότε το κέικ είναι έτοιμο. Διαφορετικά το ψήνουμε για λίγα λεπτά ακόμη. Μόλις είναι έτοιμο, βγάζουμε το κέικ από το φούρνο, το αφήνουμε να κρυώσει 50-10 λεπτά και ξεφορμάρουμε.

Καλή επιτυχία!!



Tips

     1)   Μπορούμε αφού ξεφορμάρουμε το κέικ να το ραντίσουμε με λίγο λικέρ μαστίχας και να το πασπαλίσουμε με τριμμένο ινδοκάρυδο ώστε να κολλήσει επάνω του.

     2)   Εγώ επέλεξα να κάνω το κέικ μου σε μικρά κεκάκια και έτσι γέμισα με τη ζύμη μικρές φόρμες των muffins καθώς και μια φόρμα με θήκες που δίνει μικρά κέικ σαν αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες. Φυσικά έψησα τα κεκάκια μου λιγότερη ώρα απ΄ότι αν έψηνα το ολόκληρο κέικ στη μεγάλη φόρμα. Εγώ σας δίνω το χρόνο ψησίματος για ένα ολόκληρο κέικ στη φόρμα των διαστάσεων που προανέφερα.




38 σχόλια:

  1. Αχ αυτό το κολατσιό. Κάθε μέρα το ίδιο πρόβλημα, τι θα πάρει να φάει ο μικρός μου σίφουνας στο νηπιαγωγείο.
    Κατοχυρώνεται το cake.
    Φιλιά φιλιά πολλά
    Υ.Γ Σου έχω πει ότι το cake σου με το σιρόπι κακάο και το cake με το φουντούκι και την σοκολ.γάλακτος ότι είναι υπέροχα?!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νοτούλα να το φτιάξεις αν σας αρέσει το ινδοκάρυδο. Είναι νόστιμο πραγματικά!

      Όσο για τα άλλα δύο κέικ που μου λες ότι έφτιαξες και σας άρεσαν, ναι, τους έχω κι εγώ αδυναμία με πρώτο και καλύτερο αυτό με το φουντούκι και την σοκολάτα γάλακτος!! Είναι το νούμερο ένα μου!!!

      Σε ευχαριστώ πολύ με εμπιστεύτηκες φτιάχνοντας τις συνταγές μου!! Να είσαι καλά!!

      Διαγραφή
  2. Πέρα από τα όσα έγραψα και είπα στο FB για την αυτοπρόσκληση και τον καφέ στην χόβολη :-))) μου κάνει εντύπωση που η τρελλή με το μίξερ, δεν είμαι μόνον εγώ έτσι..., κατάφερε την Νεφέλη να φάει ινδοκάρυδο!!!
    Το δικό μου το καμάρι μάλλον δεν θα είναι στους funs του συγκεκριμένου είδους για την ενήλικη ζωή του.
    Πολλά φιλιά και καλό μεσημέρι να έχετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι δεν κατάλαβες καλά Πηνελόπη μου... Η Νεφέλη μπορεί να φάει εμένα και εσένα μαζί για πρωινό. Στο ινδοκάρυδο θα σταθεί??

      Ευτυχώς και οι δυό μου οι κόρες δεν είναι παράξενες στο φαγητό... Φτάνει πια. Αρκετή παραξενιά έχει ο άνδρας μου που δεν τρώει τα 2/3 των φαγητών που υπάρχουν. Αν είχα και τις μικρές να με παιδεύουν δεν θα ήμουν η μουρλή με το μίξερ, αλλά η μουρλή με το πριόνι!!!

      Διαγραφή
  3. Αν είχαμε πολλές τέτοιες τρελλές με το μίξερ,θα είχαμε ανεβάσει την ποιότητα στη διατροφή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλω να πιστεύω Μάρθα μου ότι ο Ελληνας αργά αλλά σταθερά αρχίζει να ξυπνάει και στο θέμα της διατροφής. ...θέλω να το πιστεύω!

      Διαγραφή
  4. Απλά, αφράτα και πολύ όμορφα!!!!
    Ακόμα δεν έχω πάρει αυτές τις φορμίτσες.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαριτομένες δεν είναι?? Πόσα να αγοράσουμε πια βρε Πέπη μου???

      Διαγραφή
  5. Χρυσαυγή μου δείχνουν πολύ αφράτα και πεντανόστιμα!Το σχήμα τους είναι καταπληκτικό, έχουμε την ίδια φόρμα χιχι!!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου όταν την είδα τη φορμούλα την αγάπησα. Τελικά έχουν όμορφο σχήμα!!!

      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. Με κάνεις να χαμογελώ, με κάνεις να γελώ και να σκέφτομαι, με αυτά τα τόσο όμορφα και "όμορφα" που γράφεις!
    Συνέχισε με το μίξερ και βγάζε αριστουργήματα προς βρώση και food for thought!

    Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντε, αφού κι εσύ μου δίνεις κουράγιο θα συνεχίσω... να δω που θα φτάσω... ;-)

      Ευχαριστώωωω!

      Διαγραφή
  7. Έτσι μπράβο, φτιάχνε κι εσύ να τα τρώς μόνη σου όπως κι εγώ!!
    Πολύ νόστιμες πάντως οι γλυκές μπουκίτσες σου, Χρυσαυγή μου.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον για μένα τα φτιάχνω κατά βάθος Στέλλα...
      Δεν εξηγείται τέτοιος μαζοχισμός!! χαχαχα

      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  8. Θυμάμαι τα χρόνια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσής μου..τότε που η γλυκειά μου μητέρα ξυπνούσε και κοιμόταν με μία έννοια..τι θα έκανε για κολατσιό,τι για φαγητό,τι για δείπνο,τι για παιγνίδι που θα με δελέαζε να το δοκιμάσω!Δεν υπήρχε τίποτε!Καθημερινά καινούργιες εκπλήξεις περίμεναν στο άνοιγμα της σχολικής μου τσάντας και με τον ίδιο αποκρουστικό και ..αηδιαστικό τρόπο τις υποδεχόμουν!Πέρασαν πολλά-πολλά χρόνια για να της εκμυστηρευτώ, ότι το καθημερινό μου κολατσιό έβρισκε καταφύγιο στο λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας ή εναλλακτικά στη χαραμάδα που άφηνε η πόρτα του ανελκυστήρα ή για πιο σίγουρα στον υπόνομο της γωνίας του δρόμου -μάλιστα στα παιδικά μου μάτια έμοιαζε σαν ένα τεράστιο στόμα που συχνά-πυκνά έπρεπε να τροφοδοτώ με τα σνακ μου για να μη μαρτυρήσει τα ένοχα μυστικά μου!!
    Το ισχνό σώμα της μικρούλας μεγάλωσε,το ίδιο και το μυαλό και εκτίμησε καθυστερημένα τα οφέλη της μητρικής φροντίδας!Και όπως όλες σχεδόν οι ελληνίδες μητέρες συνέχισα και εγώ το έργο της δικής μου μητέρας,με αποδέκτη, ένα εξ΄ίσου με μένα ολιγόφαγο παιδί-η ιστορία επαναλαμβάνεται..-
    Για να καταλήξω το μάλλον μακροσκελές σχόλιο μου,η μητρική φροντίδα και μέριμνα πολλές φορές δεν εκτιμάται από κάποια παιδιά στη μικρή ηλικία,όμως είναι σίγουρο ότι μένει χαραγμένη βαθιά στο μυαλό και κυρίως στη καρδιά των παιδιών για πάντα!!!
    Γι΄αυτό Χρυσαυγή μου εξακολούθησε να παριστάνεις τη μουρλή με το μίξερ..εξακολούθησε να φτιάχνεις κεκάκια με μητρική σχολαστικότητα,κεκάκια που ευωδιάζουν μητρική αγάπη,κεκάκια που η γεύση τους μεθαύριο θα φέρνει γλυκειές αναμνήσεις στις κορούλες σου,γλυκειές και αλμυρές γεύσεις που μοσχομυρίζει το σπίτι μανούλα,αγάπη,ζεστασιά...Φιλιά πολλά,πολλά Χρυσαυγή,φιλάκια στις ονειροπλασμένες κορούλες σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να που τελικά όλοι/όλες κρύβουμε μια αμαρτωλή ιστορία διατροφής... Έχω κι άλλες πολλές τέτοιες, αλλά δεν είναι του παρόντος... Ελπίζω μονάχα μην έρθουν μετά από 20 χρόνια και οι δικές μου και μου πουν για το λεβιτοστάσιο ή τον ακάλυπτο που πετούσαν τα κεκάκια μου... Ελπίζω!!! :-) :-)

      Φιλάκια Φωτεινή μου!! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  9. Ε δεν το πιστέυω ότι περασες τέτοιες περιπέτειες με το φαγητό! Πάντως έχω έναν φίλο με αυτο το σύνδρομο και έχεις δίκιο δύσκολα ξεπερνιέται. Κρύβει τρόφιμα ακόμη και τώρα που δεν υπάρχει λόγος!
    Εγώ δεν θυμάμαι να έκρυβα ποτέ φαγητό, ίσως μονο απο τον αδερφό μου για να μη μου τα φάει :P
    Τα κεκάκια υπέροχα, τα λατρεύω αυτά τα φορμάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοιες περιπέτειες και πολλές άλλες θα σου πω ότι πέρασα!!
      Όσο για το σύνδρομο αυτό, σε πληροφορώ ότι το είχε και η γιαγιά μου... Δεν μπορώ να αφήσω κάτι που να μην το κρύψω... Μα είναι δυνατόν? Ασε που τις περισσότερες φορές τα ξεχνάω που τα έχω και τα ανακαλύπτω μετά από καιρό... και φυσικά είναι για πέταμα.

      Τα φορμάκια και για μένα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!!

      Διαγραφή
  10. Πολύ ωραία τα κεκάκια Χρυσαυγή μου και πολύ θρεπτικά και υγιεινά.
    Πράγματι το θέμα με το κολατσιό στο σχολείο είναι μεγάλο και πολύ σημαντικό. Κι εμείς κάπως έτσι είμαστε και η Ιωάννα, η μεγάλη μας ευτυχώς δεν αγοράζει από το κυλικείο αλλά παίρνει μαζί της σπιτικές λιχουδιές. Καλύτερα έτσι για να ξέρουμε τί τρώνε! -:))
    Μην ανησυχείς είμαστε αρκετές οι "μουρλές" με τα μίξερ... εγώ σήμερα ξεκινούσα μάθημα στις 5 και στις 5 παρά δέκα έβγαλα τα παλμιέ που έφτιαξα!!!! Το σπίτι μύριζε όπως και το φροντιστήριο στον κάτω όροφο κι έτσι κέρασα και τους μαθητές μου...χαχαχα
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ενωθούμε οι μουρλές με τα μίξερ μας να φτιάξουμε σύλλογο τελικά!!

      Οι μαθητές σου πρέπει να είναι πολύ τυχεροί... φαντάζομαι ότι τους κερνάς συχνά!!!

      Διαγραφή
  11. Τέλεια Χρυσαυγή μου,εγώ πάλι όταν ήμουν μικρή δεν έτρωγα τίποτα εννοώ απο φαγητό γιατί απο βλακείες ουουουου χαμός,τώρα γίνετε το αντίθετο δεν τρώω βλακείες αλλά το φαγητό του αλλάζω τα φώτα.
    Να είσαι καλά καλό βράδυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν έχω πρόβλημα Ροδάνθη μου.
      Τρώω και τις βλακείες μου και το φαγητό μου!!

      Ο καλός ο μύλος... που λένε!!

      Διαγραφή
  12. Λαχταριστά, λαχταριστά τα κεκάκια σου.
    Συνέχισε να είσαι"μουρλή", κάποτε θα σου το αναγνωρίσουν.
    Για την ώρα λέγεσαι καταπιεστική και υπερπροστατευτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λάθη της μάνας μου προσπαθώ να τα αποφύγω μιας και ξέρω που θα οδηγήσουν... Αρα δεν πιστεύω ότι είμαι καταπιεστική αφού έχω φροντίσει να "αποσυμπιέζω" τη Νεφέλη μια φορά την εβδομάδα, κάθε Σάββατο συγκεκριμένα που την αφήνω να διλέξει ένα πράγμα - ότι θέλει εκείνη και να πάρει μετά την προπόνηση του Στίβου που κάνει. Ότι χαζό θέλει μπορεί να το φάει το Σάββατο, που συνήθως είναι πατατάκια... Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν λέγεται ούτε υπερπροστατευτισμός, ούτε καταπίεση.

      Τι να πω?? Λειτουργώ κατά συνείδηση και όπου βγάλει!

      Διαγραφή
  13. Δεν είσαι μόνη! Κι εγώ όταν ήμουν παιδάκι η μαμά μου δεν μας έπαιρνε σνακς και κόκα κόλα στο σπίτι και όταν πήγαινα αλλού τα τσάκιζα..
    Πολύ ωραίο το κέϊκ, έτσι κάτι λίγο διαφορετικό για να χαιρόμαστε! (αρκεί να μην το φάω κι εγώ μόνη μου..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι τα ίδια κάναμε τελικά Βέρα μου...
      Καιρός να βγάλουμε τα άπλυτα στη φόρα!!

      Διαγραφή
  14. Kαι ακούγεται κι αυτό το σκασμένο το μίξερ το βράδυ πολύ..χιχι..Να πάρεις ειδική άδεια από την αστυνομία..χιχι.

    Τώρα που είναι μικρές το παίρνουν το κολατσιό, κάτσε να μεγαλώσουν λίγο.
    Εμένα ο μικρός από την Ε' δημοτικού είχε αρχίσει να μην παίρνει κάθε μέρα από το σπίτι. Στην Στ' το έκοψε (αντε να είχε παρει κανα δυο φορές κεικ). Τώρα που πάει Α' γυμνασίου δεν γίνεται λόγος. Μεγαλώσαμε βλέπεις :)
    Πάντως όσο μπορούμε πρέπει να τα έχουμε από κοντά..

    Τα κεκάκια σου είναι πολύ όμορφα και γευστικά (φαντάζομαι). Ευτυχώς που τους αρέσει η καρύδα οπότε θα τα έχω υπόψη Χρυσαυγή μου.

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να κάνω Μάριον που με πιάνει ο ίστρος μαγειρικής στις 11-12 τη νύχτα? Τότε ηρεμώ, ξεφυλίζω κανένα περιοδικό μαγειρικής και πέφτω πάνω σε δελεαστικές συνταγές... Να μην τις φτιάξω η κακούργα μάνα???

      Σε φιλω πολύ!

      Διαγραφή
  15. Γλυκιά μου το ιδιαίτερο χιούμορ σου το απολαμβάνω κάθε φορά!!!!
    Και εγώ προφανώς ανήκω στην ίδια ομοταξία των τρελών με το μίξερ... Οι κόρες μου τρώγοντας αυτά που τους ετοίμαζα μες τα άγρια μεσάνυχτα, έγιναν δυο ψηλόλιγνα κορίτσια με πολύ καλές διαιτητικές συνήθειες! Και αν έτρωγαν και πότε πότε αηδίες από το κυλικείο του σχολείου, δεν χάλαγε και ο κόσμος!

    Τα φορμάκια σου πραγματικά προκαλούν έρωτα με την πρώτη ματιά!!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο σου που έφτιαξες δύο ψιλόλιγνα κορίτσια με καλές συνήθειες στη διατροφή τους!! Είναι κατόρθωμα!!

      Σε ευχαριστώ πολύ για το αρχικό σου κοπλιμέντο!! Φιλιά πολλά Αγγελική μου!

      Διαγραφή
  16. Καλά κάνεις και προσπαθείς να μάθεις την μικρή σου να τρέφεται σωστά. Και το δικό μου δημοτικό δεν είχε κυλικείο, οπότε και εγώ μυρμηγκάκι ήμουν....Πολλά φιλιά μυρμηγκάκι!!! χαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά τότε ήταν η γενιά των junk food μυρμηγκιών. Τώρα τα πράγματα είναι ποιο απελευθερωμένα!!

      Καλημέρα!!!

      Διαγραφή
  17. Ότι καλύτερο για τη μικρή Νεφέλη να μαθαίνει από μικρή τα νόστιμα και πιο υγιεινά σνακ!
    Μπορεί να είναι πιο κουραστικό για σένα, αλλά τα οφέλη είναι τεράστια!
    Άσε που όλα τα παιδάκια στο σχολείο θα ζηλεύουν τη μικρή με τα καλούδια που θα τρώει!
    Φιλιά πολλά και καλό ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πριν πω ότι μου άρεσαν πολύ τα χαριτωμένα σου κεκάκια, επιμελημένα και γλυκύτατα! Μου άρεσε όμως και τίτλος της εισαγωγής σου!!! Να είσαι καλά, Χρυσαυγή μου, με έκανες και γέλασα!
    Ως προς τα κυλικεία έχω προσωπική άποψη, μετά από τόσα χρόνια στην εκπαίδευση. Ούτε καφέ δεν αγόραζα από αυτά, μόνο νερό. Όμως είναι πολύ δύσκολο να πεισθούν τα παιδιά! Πάντως προσπάθησε με τη μικρή, κάτι θα μείνει στο τέλος.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τα κεκάκια σου φαίνονται υπέροχα.Μπράβο που φτιάχνεις το καλύτερο για το παιδάκι σου...το ίδιο θα έκανα και εγώ.Ευτυχώς που δεν υπάρχει κυλικείο γιατί πραγματικά το τι πουλάνε όλα αυτά δε λέγεται.Καλό σου σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πανέμορφα τα κεκάκια σου Χρυσαυγή.!!!
    ότι καλύτερο, όχι μόνο για τα παιδάκια αλλά και για μεγάλα παιδιά σαν εμάς,
    να συνοδέψουμε το καφεδάκι μας.
    Καλή Κυριακή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Συμφωνώ απόλυτα. Είμαι κατά των συσκευασμένων σνακ στο σχολείο, στη βόλτα και γενικά! Τα παιδιά μου ίσως να έχουν φάει πατατάκια, κρουασάν και λοιπά τέτοια, 2-3 φορές στη ζωή τους. Θα τα φάνε κι αυτά σαν παιδιά, δε λέω αλλά όχι σε καθημερινή βάση. Και εμείς, φέτος αρχίσαμε πρώτη και έχει κυλικείο αλλά η κορούλα μου παρόλο που βλέπει τα άλλα παιδάκια να ψωνίζουν, δεν το ζητάει, προτιμά τα φαγητά και κολατσιό από το σπίτι. Μπράβο Χρυσαυγή και όλες οι μανούλες που μαθαίνουν στα παιδιά τους καλές συνήθειες από μικρά!
    Τα κεκάκια μούρλια φαίνονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλησπέρα
    Έκανα μια μικρή αναφορά για τα κεκάκια σου στο mafia.

    Ελπίζω να μην έχεις πρόβλημα.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

πήγαινε στην κορυφή! 01 09 10