Πολύσπορη τυρόπιτα με μετσοβόνε

Θα ΄μουν δε θα ΄μουν τεσσάρων ετών όταν έμαθα ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Δεν θυμάμαι πως ένιωσα εκείνη τη στιγμή αλλά θυμάμαι πολύ καλά ότι δεν αισθάνθηκα  ποτέ τη μαγεία του να περιμένεις από κάποιον αόρατο, ιπτάμενο παππούλη  δώρο μέσα στα άγρια μεσάνυχτα μόνο και μόνο γιατί ήσουν καλό παιδί τη χρονιά που πέρασε. Έπρεπε μάλιστα να κρατάω το στόμα μου κλειστό «προφυλάσσοντας» έτσι τα υπόλοιπα παιδάκια που πίστευαν στη μαγεία. 

Την μεγαλειώδη αυτή πατάτα την έκανε ο νέος και άμαθος τότε λατρεμένος μου μπαμπάς που θεώρησε πως η κορούλα του είναι καλό να ξέρει την αλήθεια και πως δεν ήταν σωστό να την κοροϊδεύει. «Δεν θα σου λείψει τίποτα. Ότι θες θα μας το ζητάς και θα το έχεις. Όμως Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Εμείς σου τα φέρνουμε τα δώρα»! Και όντος, δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα. Μόνο λίιιιγη μαγεία και η χαρά του να ονειρεύομαι. 

Ο ίδιος αυτός άνθρωπος που τότε έκρινε κι έπραξε έτσι, 30 χρόνια μετά είναι ο μεγαλύτερος υπέρμαχος της ύπαρξης του Άγιου Βασίλη. Για τα εγγόνια του ρε γαμώτο! Το σόου που κάνει κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι άνευ προηγουμένου κι έτσι  πιστοποιεί την ύπαρξη όχι μόνο του Αγίου Βασίλη αλλά και όλων των Σεραφείμ και Χερουβίμ.

Η ιεροτελεστία έχει ως εξής. Κλείσιμο των γυναικόπαιδων μέσα στην κρεβατοκάμαρα με τα φώτα σβηστά. Ο ίδιος στην αυλή, κάνει περιπολίες για να εντοπίσει  το έλκηθρο στον ουρανό και να μας ειδοποιήσει. Κάθε τρία λεπτά έρχεται έξω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας  και λέει ότι κάτι είδε, κάτι άκουσε, αλλά όχι ακόμα κοντά μας... Η αγωνία των μικρών κορυφώνεται. Σσσσσσσσσσσς.... Κάτι ακούμε στο σαλόνι. Έπιπλα μετακινούνται. Ο Άγιος ήρθε και προσπαθεί να περάσει ανάμεσα στα σκοτάδια, σκοντάφτοντας πάνω στα τραπεζοκαθίσματα. Μετά ακούμε απροσδιόριστους, εκκωφαντικούς  ήχους που στα αυτιά των μικρών είναι απόκοσμοι και  μαγικοί ενώ στα δικά μου είναι απλά το σκουπόξυλο που χτυπάει  ο πατέρας μου με μανία στα κάγκελα της βεράντας. Μάλλον είναι το έλκηθρο με τους ταράνδους που τρώνε τη χλωρίδα της αυλής. Τα παιδιά έχουν πλέον τρομοκρατηθεί. Στο σπίτι επικρατεί πανικός λες και πλήττεται από τον εγκέλαδο. Τι στο καλό, ένα δώρο ήρθε να αφήσει και έχει γκρεμίσει όλο το σύμπαν. Ο πατέρας μου σε παραλήρημα μετακινεί ότι μετακινείται. Του δίνουμε σήμα να τελειώνει, γιατί το θέατρο παρατράβηξε και σοβαρά τώρα, η μικρή κοντεύει να βάλει τα κλάματα. Ο Άγιος φιλοτιμείται να φύγει επιτέλους και τα πνεύματα ηρεμούν. 

Τα κορίτσια σκάνε μύτη δειλά-δειλά από την κρεβατοκάμαρα. Αντικρίζουν τα πολύχρωμα  κουτιά με τα δώρα και ξεχνάνε αμέσως την τρομάρα που πήραν.   Η μάνα μου αντικρίζει τον γενικό χαμό και την βαράει εγκεφαλικό. Ο αθεόφοβος  έχει τρίψει τα μελομακάρονα που αφήσαμε στο τζάκι για  τον Αγιο στο πάτωμα και πάνω στα χαλιά. Έχει τσαλακώσει την χαρτοπετσέτα του κι έχει πιει το νερό από το ποτήρι. Οι μικρές κάνουν παρκουρ πάνω από τα έπιπλα για να φτάσουν άμεσα στα δώρα. Πατάνε τα μελομακάρονα πάνω στο χαλί. Τη μάνα μου την βαράει δεύτερο εγκεφαλικό και αρχίζει να τον μαλώνει παραπέρα στα μουλωχτά. «Ήταν ανάγκη να τα τρίψεις κάτω? Αμάν ρε Πάνο, κόλλησε το μέλι στο χαλί. Πώς θα τα καθαρίσω τώρα *&^$%@#*&$»???  Η εορταστική κατσάδα συνεχίζεται μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού των μικρών που είναι στον κόσμο τους και δεν καταλαβαίνουν αυτά που διαδραματίζονται λίγα μέτρα πιο ΄κει. 

...Και ο Άγιος φοβέρα θέλει!

Κι επειδή είναι «αμαρτία» να μην προλογίσω κάπως την τυρόπιτα για την οποία άκουσα τα συγκλονιστικότερα λόγια που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό για συνταγή μου, θα πω πως για μένα είναι η φετινή εορταστική τυρόπιτα που θα πρωταγωνιστήσει σε όποιο τραπέζι κάνω μέσα στις γιορτές. 

Το τριφτό της φύλλο κουρού, σε συνδυασμό με τα τυριά που αλληλοσυμπληρώνονται εξαιρετικά, δίνει μια γεύση αλλά και μια υφή πολύ ιδιαίτερη. Το λατρεμένο μου καπνιστό μετσοβόνε γίνεται αντιληπτό τόσο όσο πρέπει αφήνοντας το γλυκό ρεγκάτο αλλά και την αλμυρή φέτα να κάνουν το δικό τους παιχνίδι.  Είναι μια ιδιαίτερη τυρόπιτα πολύ πλούσια σε γεύση αλλά και σε λιπαρά που πρωταγωνιστεί θέλοντας και μη. 

ΠΟΛΥΣΠΟΡΗ ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΜΕ ΜΕΤΣΟΒΟΝΕ

Υλικά για τη ζύμη: 

     1)      2 κουταλιές της σούπας κολοκυθόσπορο

     2)      2 κουταλιές της σούπας λιναρόσπορο

     3)      2 κουταλιές της σούπας ηλιόσπορο

     4)      1 κουταλιά της σούπας παπαρουνόσπορο

     5)      500 γραμμάρια αλεύρι ολικής που φουσκώνει μόνο του

     6)      200 γραμμάρια βούτυρο

     7)      200 γραμμάρια γιαούρτι

     8)      150 γραμμάρια σπορέλαιο

     9)      1 αυγό

Υλικά για τη γέμιση: 

     1)      300 γραμμάρια τυρί φέτα τριμμένο

     2)      200 γραμμάρια μετσοβόνε τριμμένο

     3)      250 γραμμάρια ρεγκάτο τριμμένο

     4)      200 γραμμάρια κρέμα γάλακτος

     5)      2 αυγά

     6)      Πιπέρι

Επιπλέον υλικά για την επάλειψη: 

     1)      Λίγο από όλα τα σπόρια που χρησιμοποιήσαμε στη ζύμη

     2)      1 κρόκο αυγού χτυπημένο με 1 κουταλιά της σούπας γάλα εβαπορέ

Μέθοδος: 

Φτιάχνουμε τη γέμιση ανακατεύοντας όλα τα υλικά της σε ένα μπολ πολύ καλά. Τα τριμμένα τυριά, τα αυγά, την κρέμα και όσο πιπέρι επιθυμούμε. Σκεπάζουμε το μπολ και το βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να το χρειαστούμε. Μπορούμε και από το προηγούμενο βράδυ να έχουμε έτοιμη τη γέμιση. 

Στη συνέχεια φτιάχνουμε τη ζύμη. 

Τοποθετούμε στο μούλτι όλους τους σπόρους και γυρνάμε τα μαχαίρια μια – δύο φορές μέχρι να σπάσουν αλλά όχι να λιώσουν πολύ. Θέλουμε τους σπόρους να είναι μέτρια τριμμένοι. 

Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε το αλεύρι και τους σπόρους και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε το βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου ή ελάχιστα λιωμένο, το γιαούρτι, το αυγό και το λάδι. ζυμώνουμε με τα χέρια μας πολύ καλά μέχρι να έχουμε μια εύπλαστη ζύμη.  

Παίρνουμε ένα ταψί ή μια ταρτιέρα διαμέτρου 30 εκατοστών και την αλείφουμε με λάδι. Στα χέρια μας παίρνουμε μπαλάκια από τη ζύμη και τα ανοίγουμε ανάμεσα στις παλάμες μας σε μικρά φυλλαράκια. Τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο πάνω στην ταρτιέρα φροντίζοντας να καλυφθούν και τα τοιχώματά της. Με λίγα λόγια δεν ανοίγουμε ένα μεγάλο φύλλο αλλά πολλά μικρά τα οποία ενώνουμε πολύ εύκολα καθώς τα πιέζουμε μεταξύ τους πάνω στην επιφάνεια.  

Μόλις στρώσουμε όλο τον πάτο του σκεύους μας και τα τοιχώματα ρίχνουμε μέσα τη γέμιση. 

Την απλώνουμε με την ανάποδη μεριά του κουταλιού μας και την λειαίνουμε έτσι σε όλο το ταψί. 

Το επόμενο στάδιο είναι η επικάλυψη με τη ζύμη. Κάνουμε ακριβώς την ίδια διαδικασία ανοίγοντας πάλι μικρά μικρά φυλλαράκια και ενώνοντάς τα σκεπάζοντας έτσι κάθε σημείο της γέμισης στην επιφάνεια της τυρόπιτας. 

Μόλις τελειώσουμε, αλείφουμε την τυρόπιτα με τον κρόκο του αυγού που έχουμε χτυπήσει λίγο μαζί με μια κουταλιά της σουπας γάλα εβαπορέ. Κάνουμε την επάλειψη με ένα πινέλο ώστε να πάρει ωραίο χρώμα η τάρτα και να γυαλίσει από πάνω. 

Τέλος πασπαλίζουμε με λίγο από όλους τους σπόρους που χρησιμοποιήσαμε στη ζύμη. 

Σε αυτό το στάδιο μπορούμε να σκεπάσουμε την τυρόπιτα και να την διατηρήσουμε για μήνες στην κατάψυξη!! Όταν είναι να την ψήσουμε απλώς την βγάζουμε από την κατάψυξη δυο ώρες πριν το ψήσιμο έτσι ώστε να μην είναι παγωμένο το πυρίμαχο σκεύος και με την αλλαγή της θερμοκρασίας στο φούρνο σπάσει.  

Είτε από την κατάψυξη είτε απευθείας όταν φτιάξουμε την τυρόπιτα, την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, στον αέρα για περίπου 30-45 λεπτά, ανάλογα με το φούρνο μας. Είναι έτοιμη όταν έχει πάρει πολύ ωραίο ροδοκόκκινο χρώμα από πανω.  

Την αφήνουμε για μια περίπου ώρα εκτός φούρνου να σταθεροποιηθεί λίγο η γέμιση, ώστε να μην τρέχει  και ύστερα την κόβουμε και  σερβίρουμε. 

Καλή επιτυχία!!!!!