Φέτα τηγανητή με μέλι και σουσάμι

Το «feta gate» αποτελεί μεγάλο θέμα συζήτησης – ενίοτε και διαπραγμάτευσης – στα νοικοκυριά της Ελλάδας. Οι περισσότεροι την τρώνε φανατικά και με πάθος. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται όσοι δεν θέλουν ούτε να την βλέπουν. 

Κάπου στη μέση παλαντζάροντας μία από δω και μία από ΄κει βρίσκονται οι μίζεροι ή κομψότερα, οι αναποφάσιστοι. Αυτοί που την τρώνε και δεν την τρώνε! Την θέλουν υπό προϋποθέσεις δηλαδή. Αυτοί που συμβιβάζονται με την τυρόπιτα αρκεί να μην δουν κομμάτι φέτας μέσα σε αυτήν. Ο στρουθοκαμηλισμός σε όλο του το μεγαλείο.  Άλλοι πάλι μπορούν να την φάνε αλλά δεν μπορούν να την πιάσουν. Η ομάδα των σιχασιάριδων. Μερικοί  την τρώνε ψητή, ή σαγανάκι καλή ώρα, αλλά με τίποτα ωμή. Τύπου, «μια χωριάτικη παρακαλώ, με τη φέτα δίπλα»...  Ω΄ναι!! Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο τυρί το οποίο να διχάζει έτσι την ανθρώπινη φύση. Την κατηγορία των miserables την έχω μάθει τόσο καλά που μπορώ να την διδάξω πια, καθώς είμαι κι εγώ μία απ΄αυτούς τους διχασμένους. 

Η ιστορία μου με την φέτα άρχισε πολλά χρόνια πριν, τότε που υπήρχαν μόνο οι βαρελίσιες. Αυτές που μύριζαν από χιλιόμετρα και για να καθίσεις στο τραπέζι με το τάπερ ανοιχτό, (που μόνο ανοιχτό ήταν γαμώτο),  έπρεπε να φοράς αντιασφυξιογόνα μάσκα και να έχεις το κεφάλι σου στραμμένο μόνο απ΄την αντίθετη κατεύθυνση. Δηλαδή να ρουφάς τη φασολάδα  με το καλαμάκι προσπαθώντας να μην αντικρίσεις την φέτα αλλά και όσους την έτρωγαν. Από τότε άρχισε η σχέση αντιπάθειας. Από την μύτη έγινε η ζημιά!! Και ύστερα... αυτή η όψη της...  Μα είναι κατάσταση αυτή για τυρί? Που είναι η σκληρή, δωρική γραβιέρα, που πήγε η αγέρωχη παρμεζάνα, γιατί κανείς δεν ασχολείται με το μαλακό, βελούδινο κατίκι? Αυτό το ακαθόριστο σχήμα που είχε το κομμάτι φέτας όταν το αγόραζες από το μπακάλη με τα τρίμματα να μην χάνουν ευκαιρία να πεταχτούν  και το τυρόζουμο να τρέχει από το χαρτί. Οκ, δεν θέλει ο άνθρωπος και πολύ για να αγανακτήσει. 

Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες! Δηλαδή οι πιο επεξεργασμένες, οι άοσμες,  οι κομμένες σε τετράγωνα «τούβλα», πολύ κομψά και προσεγμένα. Κι εκεί άρχισα να το ξανασκέφτομαι το πράγμα. 

Την πρώτη φορά που δοκίμασα φέτα ήταν σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Φέτα ψητή με τα σέα της και τα μέα της. Λιωμένη, να ρέει μέσα στο πήλινο, στολισμένη με την πιπερίτσα της, το μπουκοβάκι της, το λαδάκι και τη ρίγανη! Μπουγιουρντί που λέμε. Έπαθα σοκ!!!! Τι έχανα η γυναίκα τόσα χρόνια? Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε! 

 Έτσι άρχισα να ρίχνω νερό στο κρασί μου και φέτα στο φαί μου. Πάντα υπό αυστηρές προϋποθέσεις και σοβαρούς περιορισμούς, μην παίρνουμε και θάρρητα. Μιζεράμπλ είπαμε, δεν ξελέμε. Η πρόοδος με τη φέτα από τότε ήταν μεγάλη. Ραγδαία για την ακρίβεια. Μην τυχόν και δω όμως μέσα σε πίτα να ξεπροβάλλει άσπρο κομματάκι, μη μου τη σερβίρεις ωμή και σε παρακαλώ μην την έχεις δίπλα μου στο τραπέζι όταν τρώμε. Όλα κι όλα!  

ΦΕΤΑ ΤΗΓΑΝΗΤΗ ΜΕ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΣΟΥΣΑΜΙ

Υλικά: 

     1)      1 κομμάτι φέτας βάρους 100 γραμμαρίων και πάχους 1^ος εκατοστού

     2)      1 φύλλο κρούστας

     3)      1 κουταλάκι του γλυκού μέλι

     4)      Σουσάμι καβουρδισμένο

     5)      Μαύρο σουσάμι

     6)      Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

 

Μέθοδος: 

Απλώνουμε ένα φύλλο κρούστας στον πάγκο μας και βάζουμε στην άκρη της μικρότερης πλευράς του το παραλληλόγραμμο κομμάτι του τυριού. 

Διπλώνουμε δεξιά και αριστερά το φύλλο που περισσεύει, φέρνοντας το επάνω στο κομμάτι σαν να κλείνουμε φάκελο. Τέλος τυλίγουμε το κομμάτι κατά μήκος του φύλλου ώστε να δημιουργήσουμε ένα πακετάκι. 

Βάζουμε σε ένα μικρό αντικολλητικό τηγάνι ελαιόλαδο περίπου μισό δάχτυλο. Ανοίγουμε το μάτι και αφήνουμε το λάδι να ζεσταθεί καλά, αλλά όχι να κάψει πολύ. Βάζουμε μέσα το πακετάκι της φέτας με το κλείσιμο προς τα κάτω. 

Τηγανίζουμε σε μέτρια προς χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να χρυσίσει το φύλλο και να ξεροψηθεί. 

Τότε μόνο το γυρίζουμε από την άλλη πλευρά και το τηγανίζουμε μέχρι να ψηθεί κι από εκεί. 

Μόλις είναι έτοιμο το βγάζουμε από το τηγάνι και το εναποθέτουμε σε ένα πιάτο που έχουμε στρώσει χαρτί κουζίνας ώστε να απορροφήσει το λάδι που περισσεύει. Αμέσως το σερβίρουμε καυτό περιχύνοντάς το με μέλι και πασπαλίζοντάς το με λευκό καβουρδισμένο σουσάμι και λίγο μαύρο! 

Καλή επιτυχία!!!!!!

 

Tips: 

     1)      Για τη συνταγή χρειαζόμαστε ένα παραλληλόγραμμο κομμάτι φέτας,  βάρους 100 γραμμαρίων. Στα σούπερ μάρκετ πωλούνται σκαφάκια με φέτα στην άλμη συνολικού βάρους 400^ων γραμμαρίων. Αυτά συνήθως περιέχουν δύο παραλληλόγραμμα  «τούβλα» φέτας βάρους 200^ων γραμμαρίων έκαστο. Θα πάρουμε ένα τέτοιο κομμάτι 200^ων γραμμαρίων και με ένα μεγάλο μαχαίρι θα το κόψουμε προσεκτικά δημιουργώντας έτσι δύο μικρότερα παραλληλόγραμμα (δηλαδή 100 + 100 γραμμάρια).

     2)      Μπορούμε να έχουμε έτοιμα μερικές ώρες πριν τέτοια πακετάκια φέτας στο ψυγείο τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο. Έτσι έχουμε έτοιμο πρίν από την ώρα του γεύματος ένα σαγανάκι για τηγάνισμα!