Biscotti με αμύγδαλα

Το απομεσήμερο της περασμένης Πέμπτης με βρήκε να πίνω τον δεύτερο κουβά καφέ της μέρας για να καταφέρω να κρατηθώ ξύπνια ως το βράδυ που θα επέτρεπα πλέον στον εαυτό μου ν΄αποκοιμηθεί. 

Μετάνιωνα την ώρα και τη στιγμή που είχα φτιάξει από νωρίς τη ζύμη για τα μπισκότι (να τα λέμε παξιμάδια καλύτερα?), και έπρεπε πάση  θυσία να τα ψήσω.  Ήταν ανάγκη σήμερα δηλαδή, που ο  χρόνος ήταν τόσο περιορισμένος?

Το παίρνω όμως απόφαση. Ελίσσομαι "γρήγορα" σαν βαλσαμωμένο κυνηγόσκυλο και "πετάω" προσεκτικά τη ζύμη σε μια λαδόκολλα στο φούρνο, ενώ ταυτόχρονα το αυτί μου είναι στην κάθοδο των Δωριέων και το μυαλό στα κάγκελα.  Κι ενώ η μέτρηση του χρόνου ψησίματος των παξιμαδιών ταυτόχρονα με την κάθοδο των Δωριέων στην Πελοπόννησο μοιάζει με δευτεροβάθμια εξίσωση στο μυαλό μου, η κοιλιά μου γουργούριζει αφού δεν έχω προλάβει να φάω νορμάλ μεσημεριανό και με αποσυντονίζει. Νιώθω σαν ξεκούρδιστο ρολόι, σαν τον Σούπερ Γκούφι χωρίς τα φυστίκια του, σαν BMW που έμεινε από βενζίνη. 

"Ντριιιιιινννν" η αφύπνιση στο κινητό. Πετάγομαι, την ώρα που οι Δωριείς περνούσαν στη Μικρά Ασία. Βγάζω τη μισοψημένη ζύμη από το φούρνο και την κόβω σε  παξιμάδια. Τα πλαγιάζω και τα ξαναβάζω μέσα να ψηθούν για δεύτερη φορά. Η στάθμη του καφέ κατεβαίνει επικίνδυνα και η κοιλιά μου διαμαρτύρεται εντονότατα πλέον. Πίνοντάς τον καφέ ξεροσφύρι και με τη μύτη μου να έχει σπάσει απ΄το πικραμύγδαλο που αναδύεται μέσ΄απ΄το φούρνο έχω ρετάρει. Οι υπερδυνάμεις μου με εγκαταλείπουν!

"Ντρίιιιιιννννν" ξανά! Επιτέλους!! Τα παξιμάδια είναι έτοιμα! Βγάζω τη λαμαρίνα, -κρατώντας την με δυο πετσέτες- από το φούρνο, και την τοποθετώ πάνω στον πάγκο. Ο καφές στέκεται εκεί δίπλα. Απηυδισμένη τον είχα παρατήσει λίγο πριν. Τώρα όμως είναι αναγκαίος. 

Παραμερίζω τα παξιμάδια στη λαμαρίνα και τον βάζω ανάμεσά τους. Παίρνω ένα, -καυτό ακόμα-  και το βουτάω μέσα. Τρώω λαίμαργα. Μμμμμμ... λιώνει στο στόμα.  Είναι τόσο φρέσκο που ρουφάει ακαριαία τον καφέ μέσα στους πόρους  του και μουλιάζει όμορφα. Ένα μόνο δευτερόλεπτο βούτηγμα και κατευθείαν στο στόμα, μη σπάσει στη διαδρομή.  

Κάπου στο τρίτο παξιμάδι, ενώ το στομάχι έχει αρχίσει να έρχεται στα ίσια του, μπορώ και καλμάρω την πείνα μου.  Ήταν όντως τόσο νόστιμα όσο μου τα περιέγραψε η Crispy! Παίρνω τη φωτογραφική που πάντα βρίσκεται κάπου εκεί γύρω και την περνάω απ΄το λαιμό μου. Τραβάω δυο-τρεις φωτογραφίες ενώ η κίνηση «παξιμάδι-βούτυγμα-δάγκωμα» γίνεται πλέον αυτοματοποιημένα -υπνοτισμένα θα έλεγα- και με ρυθμό ευλαβικό.

Η φωτογράφιση των παξιμαδιών έγινε σε πραγματικό χρόνο, πραγματικές συνθήκες και οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι ακριβώς αυτές, χωρίς food styling και τα σχετικά. Η ζύμη είναι μια από τις ωραιότερες ζύμες που έχω δουλέψει. Σχηματίζεται αμέσως, δεν κολλάει στα χέρια και είναι μαλακή σαν πλαστελίνη Play Doh (αν έχετε υπόψη σας). Είναι μια πραγματικά εύκολη ζύμη χωρίς κανένα περιθώριο αποτυχίας τολμώ να πω!  

  

BISCOTTI ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΑ

Υλικά για 15-18 biscotti:

     1)      180 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

     2)      80 γραμμάρια ελαιόλαδο

     3)      60 γραμμάρια ζάχαρη

     4)      1 αυγό

     5)      1 κουταλάκι γλυκού baking powder

     6)      1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα αμυγδάλου

     7)      1 τσιμπιά αλάτι

     8)      50 γραμμάρια αμύγδαλα με τη φλούδα τους ωμά, ψιλοκομμένα στο μούλτι

Μέθοδος: 

Σε ένα μπολ βάζουμε το αλεύρι, το μπέικιν και το αλάτι. Ανακατεύουμε και το αφήνουμε στην άκρη. 

Σ΄ένα άλλο μπολ βάζουμε τη ζάχαρη και το λάδι. Τα χτυπάμε με τον αυγοδάρτη πολύ καλά και προσθέτουμε το αυγό και το εκχύλισμα. Συνεχίζουμε το χτύπημα για να ομογενοποιηθούν τα υλικά. 

Προσθέτουμε το περιεχόμενο του μπολ με το αλεύρι σταδιακά, ανακατεύοντας τώρα πια με το χέρι.  Θα δούμε ότι έχουμε μια πολύ εύπλαστη ζύμη σχεδόν σαν πλαστελίνη! Προσθέτουμε τώρα τα αμύγδαλα που τα έχουμε ψιλοκόψει στο μούλτι και με τα χέρια μας, ζυμώνοντας τα ενσωματώνουμε στη ζύμη. Αν η ζύμη κολλάει προσθέτουμε ελάχιστο ακόμα αλεύρι. 

Τοποθετούμε  στον πάγκο της κουζίνας μια μεμβράνη. Εκεί επάνω βάζουμε τη ζύμη και την πλάθουμε σε ορθογώνιο παραλληλόγραμμο ύψους 1εκ. Την τυλίγουμε και την τοποθετούμε προσεκτικά στο ψυγείο για περίπου δύο ώρες μέχρι να σφίξει καλά.  Μπορούμε να την αφήσουμε και περισσότερο στο ψυγείο αν θέλουμε. 

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. 

Παίρνουμε τη ζύμη από το ψυγείο και την τοποθετούμε σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα. Την χαράσσουμε κάθετα με ένα μεγάλο μαχαίρι σε μπαστουνάκια πάχους 1εκ. Προσοχή εδώ! Δεν την κόβουμε μέχρι κάτω, αλλά την χαράσσουμε μέχρι τη μέση.  

Θα βγουν περίπου 15-18 μπισκότι. 

Βάζουμε στο φούρνο το ταψί με την χαραγμένη ζύμη και ψήνουμε στους 180 βαθμούς στον αέρα για 20 λεπτά.  

Κατόπιν βγάζουμε από το φούρνο τη ζύμη και χαμηλώνουμε ταυτόχρονα τη θερμοκρασία στους 150 βαθμούς. 

Με ένα μεγάλο μαχαίρι κόβουμε ως κάτω αυτή τη φορά τη ζύμη εκεί όπου είναι οι εγκοπές. Το κάνουμε με προσοχή να μην θρυμματιστεί. 

Πλαγιάζουμε τα κομμένα μπισκότι με την τομή τους να κοιτάζει προς τα πάνω και τοποθετούμε πάλι το ταψί στο φούρνο. 

Τα ψήνουμε αυτή τη φορά 10 λεπτά στους 150 βαθμούς από τη μια πλευρά. 

Κατόπιν τα γυρνάμε από την άλλη πλευρά και τα ψήνουμε άλλα 10 λεπτά περίπου. 

Τα μπισκότι είναι έτοιμα. Για να το διαπιστώσουμε αυτό σπάμε ένα στη μέση να δούμε αν είναι κριτσανιστό και στο κέντρο του. Τα αφήνουμε να κρυώσουν τελείως  πριν τα βάλουμε σε κουτί μπισκότων για να τα διατηρήσουμε. 

 

Καλή επιτυχία!!! 

Tip: 

Τα αμύγδαλα πρέπει να τα έχουμε ψιλοκόψει τόσο όσο... Αν τα χονδροκόψουμε πολύ, τα παξιμάδια την ώρα που τα τεμαχίζουμε το μεγάλο μπαστούνι της ζύμης θα σπάνε. Έτσι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Το αμύγδαλο πρέπει να είναι ψιλοκομμένο μεν αλλά όχι σκονη δε. Πρέπει να είναι τόσο ψικοκομμένο ώστε να το καταλαβαίνουμε καλά στο δόντι αλλά από την άλλη να μην σταθεί εμπόδιο στο να κοπούν όμορφα τα παξιμάδια. 

H συνταγή είναι προσαρμοσμένη από το "As crisp as it gets", μιας και με την Crispy μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το αμύγδαλο!