Κρέπες με κοτόπουλο και μανιτάρια

Οι περισσότερες φίλες μου γυμνάζονται συστηματικά εδώ και χρόνια. Εγώ από την άλλη, έχω να σηκώσω το χέρι από το Λύκειο όπου το τέντωνα μόνο για να πιάσω τα πατατάκια στο πάνω μέρος του ντουλαπιού. Και παρ΄ όλο που ακόμα και τις  σκάλες αποφεύγω όταν μπορώ,  το παράπονο το είχα στο στόμα.  Πάχυνα, έχω πλαδαρέψει, έχω σκουριάσει, έχω, έχω, έχω... 

Στις προτροπές να ξεκουνηθώ επιτέλους απαντούσα σαρκαστικά ότι είμαι της «τάβλας» ή ότι δεν είμαι αθλητική γκόμενα εγώ,  και άλλα τέτοια χαζά με τα οποία γελούσα μόνη μου (τύπου: όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια). 

Έρχεται  όμως η εποχή που σε οδηγεί πλέον το σώμα και όχι το μυαλό. Και πάλι καλά δηλαδή, γιατί  τέτοιο που είναι τι να το κάνεις?  

Ως γνήσια Ελληνίδα με τοπικό πάχος και σωματότυπο αχλαδιού, ώριμου, τσουπωτού, ζουμερού  και φυσική κατάσταση κλινικά νεκρή,  φτάνει κάποτε η στιγμή που λες στοπ! Γιατί το αχλάδι βλέπεις να γίνεται καρπούζι, ο μεταβολισμός σου έχει πέσει σε χειμέρια νάρκη και συνειδητοποιείς ότι δεν αρκεί να νιώθεις νέος αλλά πρέπει να φαίνεσαι κιόλας.

Κάπου εκεί είναι που τον τελευταίο χρόνο μου μπήκαν τα διαόλια. Ρε μήπως να...? Βρε λες να το δοκιμάσω? Μπας και δω αλλαγή?? Γιατί οι άλλοι να μπορούν κι εγώ όχι? ... κι άλλα τέτοια εσωτερικά ερωτήματα που όμως έμεναν μόνο ερωτήματα. Προέβαλλα ταυτόχρονα στον εαυτό μου και το κομμάτι του οικονομικού, που σίγουρα δεν μπορεί να περάσει στο «ντούκου» και όλα καλά. Κοιμόμουν ήσυχη με τη συνείδησή μου, καθαρή, ξάστερη και οκνυρή.

Η λύση δόθηκε από τον από μηχανή θεό, όπως γίνεται σε όλα τα παραμύθια των βιβλίων αλλά ορισμένες φορές και  της ζωής.  Αρχές Ιανουαρίου άνοιξε γυμναστήριο απέναντι από το σπίτι μου και όλα αυτά τα φιλοσοφήματα περί Μωάμεθ και βουνού πήραν σάρκα και οστά.  Όταν λέω απέναντι, εξηγώ  ότι   πετάγομαι, κάνω δυό σετ βαράκια και επιστρέφω να ανακατέψω τις φακές που βράζουν.

Ήμουν λοιπόν η πρώτη γειτόνισσα που γράφτηκε και είπα μέσα μου:  «Άντε κι ο  (απομηχανής) Θεός βοηθός»!!

Το πήρα απόφαση και ξεπέρασα το σκόπελο των πρώτων εβδομάδων  που στηριζόμουν στη μπανιέρα για να καθήσω στη λεκάνη παραδίπλα, που ήμουν πιασμένη απ΄την κορφύ ως τα βαμμένα κόκκινα νύχια μου και που όταν γύριζα από την προπόνηση  προσπαθούσα να κεντράρω γύρω στο δίλεπτο  την κλειδαρότρυπα για να βάλω το κλειδί στην εξώπορτα. Δεν θα μιλήσω για το ότι απέφευγα να γελάσω για να μην τρανταχτούν οι κοιλιακοι μου, ή για το πρωί που ξυπνούσα και κατρακυλούσα από το κρεβάτι στο πάτωμα γιατί δεν μπορούσα να λυγίσω κανένα μέρος του σώματός μου από το ολοκληρωτικό, καθολικό  πιάσιμο. 

Θα μιλήσω για τον δεύτερο μήνα! Το μήνα μετά την προσαρμογή, όπου η ψυχολογία μου ανέβηκε κατακόρυφα, χάθηκαν 5 ολόκληρα κιλά μιας και ο μεταβολισμός μου ξύπνησε και συστηθήκαμε επιτέλους, και για το ότι νιώθω άλλος άνθρωπος στο νου αλλά και στο σώμα μου!  Για το ότι περιμένω πως και πως την ώρα που θα πάω γυμναστήριο και επιτέλους περιμένω με χαρά το καλοκαίρι για να ξεκινήσω και κολύμπι και να γίνω τελικά αυτό που κάποτε κορόιδευα, η λίιιιιγο αθλητική γκόμενα!

ΚΡΕΠΕΣ ΜΕ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ

Υλικά: 

      1)      16 κρέπες χειροποίητες ή έτοιμες (συνταγή εδώ)

      2)      500 ml γάλα φρέσκο

      3)      6 κουταλιές της σούπας κοφτές αλεύρι για όλες τις χρήσεις

      4)      1 κουταλιά της σούπας βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

      5)      200 ml κρέμα γάλακτος

      6)      250 γραμμάρια μανιτάρια λευκά, κομμένα σε λεπτές φέτες

      7)      2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

      8)      3 κούπες κοτόπουλο ψημένο, ψαχνό από μπούτι ή στήθος, ψιλοκομμένο

      9)      ½ φλιτζάνι μαϊντανός ψιλοκομμένος ή και λιγότερο ανάλογα το γούστο μας

      10)   ½ φλιτζάνι τσαγιού παρμεζάνα

      11)   150 γραμμάρια γραβιέρα τριμμένη

      12)   Αλάτι 

Μέθοδος: 

Φτιάχνουμε τις κρέπες όπως στη συνταγή που έχω δώσει ΕΔΩ. Μπορούμε να τις ετοιμάσουμε καιρό πριν και να τις έχουμε στην κατάψυξη. 

Φτιάχνουμε τη γέμιση για τις κρέπες ως εξής: 

Ετοιμάζουμε αρχικά τη μπεσαμέλ βάζοντας σε ένα κατσαρολάκι το γάλα και προσθέτοντας το αλεύρι. Πριν βάλουμε στη φωτιά το κατσαρολάκι, ανακατεύουμε πολύ καλά το αλεύρι με έναν αυγοδάρτη για να σπάσουν οι τυχόν σβόλοι που έχει. Κατόπιν βάζουμε στο αναμμένο μάτι της κουζίνας μας το κατσαρολάκι και ανακατεύουμε συνέχεια μέχρι να δούμε ότι η κρέμα πήζει. Μόλις πήξει αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα μια κουταλιά της σούπας βούτυρο καθώς επίσης και λίγο αλάτι. Ανακατεύουμε και αφήνουμε τη μπεσαμέλ στην άκρη να κρυώσει λίγο. Την ανακατεύουμε όμως ανά διαστήματα έτσι ώστε να μην κάνει κρούστα από πάνω. 

Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ρίχνουμε 2 κουταλιές της σούπας λάδι και μόλις κάψει προσθέτουμε τα μανιτάρια σοτάροντάς τα πολύ καλά ώστε να βγουν όλα τους τα υγρά. Μόλις μείνουν με το λάδι είναι έτοιμα. Τα αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν λίγο.

Σε ένα μπολ ρίχνουμε το ξεψαχνισμένο και ψιλοκομμένο ψητό κοτόπουλο και προσθέτουμε τα σοταρισμένα μανιτάρια, τον ψιλοκομμένο μαϊντανό, την τριμμένη γραβιέρα και την μπεσαμέλ. Ανακατεύουμε πολύ καλά να ομογενοποιηθεί η γέμιση για τις κρέπες.

Παίρνουμε ένα μεγάλο ταψί ή πιρέξ και το βουτυρώνουμε καλά. 

Γεμίζουμε τις κρέπες, τοποθετώντας στην άκρη της κάθε μιας  2 περίπου κουταλιές της σούπας από τη γέμισης και ρολάροντάς την ώστε να γίνει κύλινδρος σαν χοντρό πούρο. Κάνουμε αυτή τη διαδικασία για όλες τις κρέπες και τοποθετούμε την μια δίπλα στην άλλη στο ταψί. Σε αυτό το στάδιο μπορούμε να τις διατηρήσουμε στην κατάψυξη! 

Αν θέλουμε να τις ψήσουμε επιτόπου ρίχνουμε από πάνω την κρέμα γάλακτος, πασπαλίζουμε με την τριμμένη παρμεζάνα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, στον αέρα,  για περίπου 20-30 λεπτά ή μέχρι να τις δούμε να έχουν ροδίσει καλά. 

Καλή επιτυχία!!!!!!