Τα κεφάλια μέσα!

Καλοκαίρι 2016. Ναι, αυτό ήταν. Ο κύκλος έκλεισε και τώρα... τα κεφάλια μέσα.

Θ΄ αφήσω τις φωτογραφίες που έβγαλα αυτούς τους 3 μήνες να μιλήσουν, γιατί σίγουρα θα τα πουν καλύτερα από μένα! Κι άλλωστε πάντα είναι ωραίο να βλέπει κανείς φωτογραφίες.

Αυτό το καλοκαίρι ήταν γεμάτο γεύσεις και χρώματα όπως όλα τα καλοκαίρια της ζωής μου. 

Τα χρώματα των γλυκών εποχιακών φρούτων 

που λατρεύω να φωτογραφίζω.

Των καλοκαιρινών λαχανικών,

το βαθύ μπλε της φουρτουνιασμένης θάλασσας που τόσο αγαπούν τα παιδιά,

 καθώς γίνεται η αφορμή για ξέφρενο παιχνίδι με τα κύματα,

αλλά και το γαλάζιο της γαληνεμένης, της αγαπημένης μου, που με τις ώρες μπορώ να κάθομαι και να κοιτάζω. 

Το μωβ της φρέσκιας λεβάντας που μαζέψαμε σε μια εκδρομή,

με το ευεργετικό της άρωμα. 

Τα πρωινά του καλοκαιριού ήταν απαλλαγμένα από το άγχος του πρωινού ξυπνήματος κι έτσι υπήρχε χρόνος για νόστιμα 

 και προσεγμένα πρωινά,

με απαραίτητο έναν σκέτο καφέ κι ένα από τα αγαπημένα μου ωμοφαγικά γλυκά,

ή με κάποιο από τα κέικ μου.

Γιαούρτι και φρούτα 

pancakes με χρυσαφένιο, θυμαρίσιο μέλι,  

αλλά και αρκετά συχνά τηγανόψωμα από τη γιαγιά! Κι αυτό ήταν μακράν το καλύτερό μας!!! 

Τα λαδερά, εποχιακά φαγητά, έδωσαν και πήραν! Όλο το Ελληνικό καλοκαίρι μέσα σ΄ένα πιάτο γεμιστά

και σ΄ένα πολύχρωμο μπριάμ.

Μαζί με τις αγαπημένες μου σαλάτες. Τις απλές,

αλλά και τις πιο ιδιαίτερες!

Βεβαίως δεν έλειψαν και τα άλλα, τα γρήγορα γεύματα που φτιάχνονται καθώς γυρίζεις από τη θάλασσα με την πείνα να έχει βαρέσει κόκκινο και θες κάτι εδώ και ΤΩΡΑ. 

Τις ώριμες καλοκαιρινές ντομάτες,

τις έκανα πολλές φορές σάλτσα για σπαγγετάδες

αλλά και τον αγαπημένο μου γλυκύτατο καγιανά.

Δυστυχώς, ο μοναδικός φανατικός ψαροφάγος στην οικογένεια είμαι μόνον εγώ, κι έτσι περιορίστηκα λίγο φέτος... 

Όσες φορές όμως τα αγόρασα ήταν ολόφρεσκα, 

ψαρεμένα από τη θάλασσά μας, κατευθείαν στην κουζίνα μου! Τι τέλειο πράγμα να έχει κανείς πρόσβαση σε τόσο φρέσκο ψάρι!
 

Τα καλοκαίρια της ζωής μου συνηθίζω να κάνω πράγματα ίσως όχι και τόσο της ηλικίας μου -πλέον- αλλά πραγματικά κρύβω μέσα μου ένα πειραχτήρι που κάποιες φορές δεν καταφέρνω να το χαλιναγωγήσω. Σε κάθε ευκαιρία πιάνω τζιτζίκια. Λατρεύω να τα κρατάω και να νιώθω τα γαμψά τους νυχάκια καθώς αγκιστρώνουν στο δέρμα του χεριού μου. Το έκανα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και τώρα προσπαθώ να το μάθω στις μικρές, που όπως αποδεικνύεται δεν έχουν πάρει το ταλέντο της μαμάς στο σαφάρι τζιτζικιού! 

Αντίθετα με το τάβλι, που η Μεγάλη έχει εξελιχθεί σε σοβαρό αντίπαλο στις πόρτες και το πλακωτό. Άπειρες εργατοώρες πάνω από το τάβλι, άπειρα χτυπήματα στα πούλια και ατελείωτες εξάρες, εις βάρος μου βεβαίως!! Μα τι χέρι έχει πια αυτό το παιδί? Αναρρωτιέμαι! Πιάσαμε τα ζάρια τον Ιούνιο και θα τα αφήσουμε μια μέρα πριν αρχίσει το σχολείο. Γιατί καλοκαίρι χωρίς τάβλι είναι λειψό καλοκαίρι.

Όπως και καλοκαίρι χωρίς παγωτό ξυλάκι. 

Παρόλο που φέτος στο πρόγραμμα δεν υπήρχαν διακοπές σε κάποιο νησί, κάναμε μικρές αποδράσεις σε κοντινούς  προορισμούς. 

Λίγες μέρες στο Μοναστηράκι Ναυπάκτου, ήταν αρκετές για ν΄αγαπήσω το γραφικό αυτό μέρος,

με τις υπέροχες παραλίες!

Θέλησα να βγάλω φωτογραφίες που μου θυμίζουν τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων,

 όπως γάτες που λιάζονται στον Αυγουστιάτικο ήλιο,

και να κρατήσω για πάντα φυλακισμένες στη μνήμη μου τις όμορφες εικόνες!

Κι ενώ έμεινα μονάχα ένα Σαββατοκύριακο, πρόλαβα  και είδα μέχρι και ελάφια και μάλιστα δίπλα στη θάλασσα! Αυτό θα πει τύχη!

Με τούτα και με ΄κείνα, πέρασαν 3 ολόκληροι μήνες και βρέθηκα προχθές με μια φίλη μου ν΄ απορούμε πως στο καλό περνάει έτσι ο χρόνος σαν τρεχούμενο νεράκι...

και ξυπνάς κάποια μέρα μεσήλικας, κατάκοπος.. Κι αν δεν έχεις φροντίσει να έχεις κάβα στο μπαούλο των αναμνήσεών σου μικρές στιγμές ευτυχίας, την έβαψες άσχημα φίλε μου! 

Τέλος εποχής λοιπόν. Μιας εποχής που κλείνει κάθε χρόνο γλυκά σαν το ώριμο, αγαπημένο σύκο.

Κάθε καλοκαίρι που σέβεται τον εαυτό του, τελειώνει με τα επικά σύκα, για δώσει τη σκυτάλη το Σεπτέμβριο στα ζουμερά σταφύλια.

Και τώρα τι? 
Ανήφορος?? 

Οκ, εδώ θα ΄μαστε, θα τα λέμε, θα γκρινιάζουμε και θα γελάμε!! Real life!!

* Αυτές και άλλες ακόμα φωτογραφίες από τα καλοκαίρια και τους χειμώνες μου, τα φαγητά που περνάνε από το τραπέζι μου αλλά και τα πράγματα που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον, μπορείτε να βρείτε στον λογαριασμό του Food for Thought στο instagram. Τα λέμε κι από ΄κει σε live χρόνο!