Περσικο ρύζι με καστανή κρούστα

Έχει τύχει κάποιες –λίγες- φορές στη ζωή μου να αναζητήσω ένα παλιό βιβλίο και με μεγάλη απογοήτευση να διαπιστώσω ότι σταμάτησε να εκδίδεται. Αν και καταλαβαίνω  τους λόγους δεν παύω να λυπάμαι πολύ που ένα πνευματικό δημιούργημα έχει ημερομηνία λήξης κι έτσι δεν γίνεται να αποκτήσει κανείς κάποια παλιά μεν αλλά διαχρονικά βιβλία. 

Ομελέτα με πατάτα και σουτζούκι

Αυτή τη στιγμή που γράφω είμαι ντυμένη σαν κρεμμύδι με περίπου 7 στοιβάδες από ρούχα πάνω μου, σε σημείο που μετά βίας κλείνουν τα χέρια προς το πληκτρολόγιο.  Ο χρήστης Χρυσαυγή τουρτουρίζει στο σημείο «σπίτι της» (ποστάροντας και το ανάλογο emoticon του ξεπαγιάσματος). 

Κέικ καρύδας

Στον χιονιά που μας "πούλησε" και δεν ήρθε ποτέ. 

Στο καλοκαίρι που από την ώρα που μπαίνει ο καινούριος χρόνος το περιμένω σαν το φυλακισμένο που μετράει τις ώρες που θα βγει πάλι στην πραγματική ζωή. 

Κοτόσουπα με πεπονάκι

Πάντα υπήρχε στην οικογένεια διχασμός όταν επρόκειτο να φτιάξει η μητέρα μου κοτόσουπα. Ο δε μπαμπάς έλεγε να την κάνει με ρύζι, ενώ εγώ με πεπονάκι και δεν το διαπραγματευόμουν με τίποτα.  Μου άρεσε ο τρόπος που γλιστρούσε μέσα στο στόμα. Σχεδόν αμάσητο το κατάπινα, μα ο κυριότερος λόγος είναι πως ήταν ζυμαρικό κι αυτό από μόνο του ήταν αρκετό! 

Vegan μους σοκολάτας

Η Πρωτοχρονιά πέρασε, το κρύο προσπαθεί να έρθει αλλά δεν του κάθεται,  κι εμείς ανεβήκαμε level στο game της ζωής. Είμαστε αισίως στην 2016^η πίστα κι ανεβαίνουμε. Ζούμε ήδη  κι αναπνέουμε μέσα σ΄ένα δίσεκτο έτος που σε ΄μένα από την πρώτη κιόλας μέρα χαμογέλασε αφού  κέρδισα το φλουρί της βασιλόπιτας ανάμεσα σε 40 περίπου άτομα. Το λες και καλό ποσοστό.

Φακές σαλάτα με μανιτάρια πορτομπέλο και ρόκα

Μια χειμωνιάτικη σαλάτα που έγινε το κυρίως γεύμα μου ένα μεσημέρι πριν λίγες μέρες. Ήταν υγιεινή και ελαφριά επιλογή σαλάτας με φακές και μανιτάρια που επιδέχεται πολλών αλλαγών σύμφωνα με τα γούστα του καθ΄ενός, όπως γίνεται άλλωστε με τις περισσότερες σαλάτες. 

Πένες με κρεμώδη σάλτσα τυριών και σκόρδου

Εμείς οι κρεατοφάγοι το παρακάνουμε. Δεν μπορώ να σκεφτώ χορτοφάγο ο οποίος  μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων ή πολύ περισσότερο του Πάσχα, να παραπονιέται πως μπούχτισε. Από τι δηλαδή θα μπορούσε? Αντίθετα ακούω πολλούς γύρω μου να κάνουν με στόμφο δηλώσεις πως δεν θα πλησιάσουν κρέας για τουλάχιστον 15 μέρες. Δηλώσεις που αναιρούνται τις επόμενες 4 μέρες αφού μετά από μια μίνι αποτοξίνωση με όσπρια και λαχανικά νοσταλγούν και πάλι το κοψίδι τους.