Σίγουρα ένα όχι
δημοφιλές κέικ. Δεν αρέσει σε όλους και δεν θα μπορούσε άλλωστε. Είναι για
λίγους και καλούς. Καραμελένιοι βασιλικοί χουρμάδες, έντονη γεύση καφέ, τραγανό
καρύδι και μια στάλα σοκολάτας ως επιστέγασμα, ίσα ίσα για την γλυκιά τελευταία
μπουκιά.
Σήμερα θα σου
δείξω πως γίνεται η ανέγερση ενός μπέργκερ μεγέθους πολυκατοικίας! Θα το
πάρουμε βήμα βήμα, από τα θεμέλια μέχρι την ταράτσα. Αφού το φτιάξουμε και καμαρώσουμε
το δημιούργημά μας, θα το κατεδαφίσουμε. Μέχρι και χειροποίητες πίκλες θα
φτιάξω και ας υπάρχει η επιλογή της έτοιμης. Τα κάνω όλα από το μηδέν και το
τρώω σε χρόνο μηδέν.
Πες μου εσύ τώρα
πώς τόσα χρόνια δεν έχω ανεβάσει στο μπλογκ αυτό το υπέρτατο φαγητό! Και μη μου
πεις μα-μου-σου-ξου ότι δεν τρως τις αγκινάρες γιατί δεν ακούω κουβέντα.
Μεγάλος άνθρωπος είσαι, δεν είσαι δα και κανένα παιδάκι να έχεις τέτοιες
παραξενιές…. είπε αυτή που δεν τρώει φέτα ωμή!
Για δες ρε ένα
χαλβά! Αυτή είναι μια εντελώς κυριολεκτική φράση παρόλο που εσύ αλλιώς την
εξέλαβες, και μη μου πεις όχι! Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αυτή την υποτίμηση
στην οποία υπόκειται ο χαλβάς. Δηλαδή τί? Τον βρίσκεις ηπίων τόνων, ήρεμο κι
ανεκτικό και τον περιγελάς, τον κάνεις meme, τον υποτιμάς?
