Υπάρχει ένα μέρος στην Ελλάδα που όταν το επισκέπτεσαι νιώθεις ότι είσαι ξεχωριστός. Εσύ, εγώ, ο καθένας μας.
Νιώθεις σχεδόν πολύτιμος. Κορόνα στο κεφάλι όλων. Μιλώ φυσικά για το Γύθειο. Το
γραφικό Γύθειο που συνδυάζει το βουνό με τη θάλασσα σε απόλυτη οπτική αρμονία.
Παλιομοδίτικο γλυκό
ψυγείου νούμερο τρία γι΄αυτό το καλοκαίρι και δεν ξέρω τι μ΄ έχει πιάσει με τις συνταγές
νοσταλγίας των παιδικών μου χρόνων. Γερνάω μαμά!!!
Αφού πέρασε και το Πάσχα
του Καλοκαιρίου, δηλαδή η γιορτή του 15αύγουστου που γιορτάζει κυριολεκτικά όλος
ο Ελληνισμός, είμαστε έτοιμοι να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Όσοι δεν
είναι έτοιμοι θα προσγειωθούν κι αυτοί, αλλά ανώμαλα.
Μια από τις πιο
παλιομοδίτικες συνταγές που έχω στο μπλογκ. Μια τούρτα από τα παιδικά χρόνια της
μητέρας μου. Μπορεί να την έχει φάει το μαύρο σκοτάδι λόγω των μεταγενέστερων
συνταγών γλυκών, αλλά παραμένει πάντοτε σταθερά μέσα στη καρδιά μου και
σπανίως, το ομολογώ, εμφανίζεται και στην κουζίνα μου.
Μπαίνω στο σπίτι μετά τη θάλασσα. Ανέβηκα μπουσουλώντας τις σκάλες στον
πρώτο όροφο, όχι γιατί το ΄χα τάμα, αλλά γιατί έτρεμαν τα πόδια μου. Πρέπει να
΄χασα ένα κιλό για πλάκα.
