Είχα στο νου μου
χρόνια ολόκληρα να βάλω αυτό το γλυκό στο μπλόγκ αλλά δεν το αποφάσιζα. Είναι όλα
θέμα timing και το
σωστό ήρθε τώρα, παραμονή 25ης Μαρτίου. Ουδεμία σχέση με τη γιορτή όπως
αντιλαμβάνεσαι, αλλά δε βαριέσαι. Κράτα σημείωση στο μυαλό σου να φτιάξεις αυτό
το μεγαλειώδες γλυκό ανήμερα το Πάσχα που θα υπάρχει κόσμος ώστε να φαγωθεί ή στις
γιορτές που έρχονται μετά.
Η ομορφιά είναι
αυταπόδεικτη. Η γεύση αντιθέτως όχι. Πρέπει να δοκιμάσεις για να πειστείς πως
κάτι είναι νόστιμο όσο θελκτικό και να φαίνεται στο πιάτο σου. Εδώ βλέπεις
σπιτικό γύρο κοτόπουλου και θέλω να σε διαβεβαιώσω πως ότι βλέπεις είναι!
Νιώθω (και μάλλον έτσι είναι) ότι μια
ακόμα συνταγή για μπάρες μέσα στο διαδίκτυο δεν έχει να προσθέσει απολύτως
τίποτα. Υπάρχουν τόσες μα τόσες πολλές που βρίσκει κανείς πλέον ότι θέλει. Να
ήταν μπάρες με γουρνοπούλα να πω βρε αδερφέ ότι θα σε κάνω να ενδιαφερθείς,
αλλά τώρα μια από τα ίδια.
Λαγάνα, η
νταρντάνα! Μη μου πεις ότι την έχεις στο μυαλό σου σαν ένα οποιοδήποτε ψωμί
γιατί δεν είναι. Είναι ψωμί μ΄ εκτόπισμα. Πιάνει χώρο βρε αδερφέ στο ράφι, την
εντοπίζεις από μακριά και τρέχεις να την καπαρώσεις. Κάνει πέρα τις ισχνές μπακέτες,
τα ξενέρωτα ζέας, τα φαφλατάδικα πολύσπορα, τα γλυκανάλατα μπριός, τις ρομαντικές
μαργαρίτες και στέκεται αγέρωχα στην πρώτη θέση.
Δεν υπάρχει πιο
απλό πράγμα από αυτό το φαγητό που βλέπεις σήμερα. Πιο απλό κι απ΄ το να
βράσεις μακαρόνια γιατί δε λερώνεις τελικά ούτε σουρωτήρι. Βέβαια δεν ξέρω
γιατί συγκαταλέγεται στις πίτες. Εγώ πιο πολύ για σουφλέ/ογκραντέν το βλέπω
αλλά περί ορέξεως… μακαρονόπιτα! 😉
Το φύλλο είναι «παξιμάδι»
λέει η μάνα μου και νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερη παρομοίωση που να δείχνει
την τραγανότητά του.
Ας μην
κρυβόμαστε. Όλοι, ερωτευμένοι και μη, τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου δεν την
προσπερνάμε. Δεν περνά απαρατήρητη. Είτε ένας συνάδελφος στη δουλειά θα μας
κάνει αστειάκι, είτε ένα φιλαράκι θα μας δώσει σοκολάτα, είτε θα πω εγώ στην
Τσόφλι μου πόσο πολύ την αγαπώ, είτε οι βαθιά ερωτευμένοι θα κάνουν μια
παραπάνω κίνηση αγάπης!
Κάθε φορά που
κλείνει το σχολείο με χιονιά και κάνουν webex, τους φτιάχνω λουκουμάδες. Δεν ξέρω γιατί. Δεν το
αποφασίζω από την προηγούμενη, απλά το κάνω αυτόματα εκείνη τη μέρα,
συνειδητοποιώντας μετά ότι πρόκειται για μιαν άτυπη παράδοση!
Η χώρα μας είναι
σε τόσο προνομιακό σημείο, έχοντας εδαφοκλιματικές συνθήκες που ευνοούν τις
καλλιέργειες κι έτσι είμαστε στην θέση να έχουμε και να απολαμβάνουμε σε
αφθονία αλλά και ιδιαίτερης νοστιμιάς προϊόντα που καλλιεργούνται στην ελληνική
γη. Τα λαχανικά, τα φρούτα και οι καρποί έχουν γεύση και μυρωδιά! Ναι, όσο
αυτονόητο μας φαίνεται, τόσο δεν είναι για τους άλλους λαούς κυρίως της βόρειας
Ευρώπης.
Πορτοκάλι και
σοκολάτα είναι άχαστος συνδυασμός! Και τώρα που είπα αυτή τη λέξη, σκέφτηκα το
πως εξελίσσεται η γλώσσα μας μέσα στις δεκαετίες. Τί λέξεις καινούριες κάνουν
την εμφάνισή τους και πόσες λέξεις «διαμάντια» παύουν να χρησιμοποιούνται, μένουν
στα αζήτητα και τέλος ξεχνιούνται. Σαν τις συνταγές ένα πράγμα…
Όταν ήμουν μικρή
είχα την αίσθηση πως το να φτιάξει κανείς κρέπες ή τηγανήτες είναι κάτι δύσκολο
και μάλιστα ιδιαιτέρως χρονοβόρο. Τώρα που μεγάλωσα και τα μεγέθη ήρθαν στη
σωστή τους διάσταση, κατάλαβα ότι δεν υπάρχει πιο απλό πράγμα κι έτσι τρώμε
πολύ πολύ συχνά (θα έλεγα σε εβδομαδιαία βάση) κάτι απ΄ τα δυο. Πλέον τα κάνω
όλα με το μάτι και προσαρμόζω τις ποσότητες ανάλογα στο πόσα άτομα θα χρειαστεί
να φάνε. Γενικά, ο μύθος κατερρίφθη.
