Τάρτα με φρέσκα δαμάσκηνα

 

Η εποχή του δαμάσκηνου είναι ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος. Θα σκεφτείς πως αργά το θυμήθηκα να σου δείξω αυτή την θεσπέσια και φρουτένια τάρτα, αλλά σημασία έχει ότι πρόλαβα. Κι αφού πρόλαβα εγώ, προλαβαίνεις κι εσύ να την φτιάξεις όσο υπάρχουν στην αγορά φρέσκα, κρουστά δαμάσκηνα, καλής ποιότητας.

Για τη συνταγή δεν θα πω πάρα πολλά. Τα βασικότερα tips θα τα δεις στο τέλος και προτρέπω να τα ακολουθήσεις κατά γράμμα. Η τάρτα ξέρω πως δεν απευθύνεται σε πολλούς. Όσοι αγαπούν τη σοκολάτα και τις κρέμες στα γλυκά, δεν έχουν θέση εδώ μέσα αυτή τη χρονική στιγμή. Το ίδιο κι όσοι πιστεύουν πως γλυκά με φρούτα δεν είναι γλυκά.

Οι υπόλοιποι παμφάγοι παρακαλώ κοπιάστε να γευτείτε μια ντελικάτη και λεπτεπίλεπτη τάρτα που αποτελείται από εύθρυπτη, καλά ψημένη σφολιάτα, μια γέμιση από αμύγδαλο που θα σου θυμίσει τα καλής ποιότητας νησιώτικα αμυγδαλωτά και φυσικά τα καραμελωμένα δαμάσκηνα που είναι το επιστέγασμα αυτής της γευστικής αρμονίας. Καρμελωμένα με ζάχαρη και κανέλα, αργοψημένα και ζουμερά, σχεδόν σαν μαρμελάδα.

Η τάρτα είναι ιδανική να συνοδεύσει καφέ (κατά προτίμηση σκέτο) ή τσάι και συμπάθεια. Θα ταίριαζε πολύ και με μια μπάλα παγωτό βανίλια πάνω και ίσως λίγο τριμμένο φιστίκι.  Απλά πράγματα.

ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΦΡΕΣΚΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ

Υλικά:

1)     1 φύλλο σφολιάτας

2)     1 κιλό φρέσκα, κρουστά δαμάσκηνα (περίπου)

3)     220 γραμμάρια αμύγδαλα ασπρισμένα

4)     55 γραμμάρια ζάχαρη άχνη

5)     25 ml ανθόνερο

6)     4-6 μπισκότα σαβουαγιάρ

7)     Ξύσμα από ½ μικρό πορτοκάλι

8)     Χυμό 1^ος λεμονιού

9)     20 γραμμάρια ζάχαρη (κατά προτίμηση καστανή)

10)  ½ κουταλάκι γλυκού κανέλα

Μέθοδος:

Για την τάρτα θα χρειαστούμε μεταλλική ταρτιέρα (εναλλακτικά ταψί στρογγυλό) διαμέτρου 24-25 εκατοστών.

Αρχικά ασπρίζουμε τα αμύγδαλα που θα χρειαστούμε για τη γέμιση. Δεν αγοράζουμε έτοιμα ασπρισμένα, γιατί η διαδικασία του βρασίματος που χρειάζεται για να ξεφλουδιστούν, τα μαλακώνει και τα κάνει όσο πρέπει τρυφερά, ιδανικά για τη γέμιση. Τα έτοιμα ξεφλουδισμένα είναι πολύ ξερά και δεν θα δώσουν το αποτέλεσμα που επιθυμούμε.

Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι νερό να βράσει και ρίχνουμε εκεί τα αμύγδαλα. Τα αφήνουμε περίπου 5  λεπτά να βράσουν και να φουσκώσει η φλούδα τους και τα στραγγίζουμε. Ζεστά όπως είναι τα ξεφλουδίζουμε και ζυγίζουμε 220 γραμμάρια καθαρό βάρος, τα οποία είναι και αυτά που θα χρειαστούμε για τη συνταγή μας. Τα αφήνουμε απλωτά σε έναν δίσκο που έχουμε στρώσει απορροφητικό χαρτί κουζίνας για περίπου 2 ώρες ώστε να στεγνώσουν από την περιττή υγρασία.

Κατόπιν βάζουμε λίγα λίγα αμύγδαλα στον πολυκόφτη (μούλτι) και τα τρίβουμε περίπου σαν να γίνουν ψίχουλα. Αρκετά δηλαδή! Τοποθετούμε τα τριμμένα αμύγδαλα σε ένα μεγάλο μπολ και προσθέτουμε τη ζάχαρη άχνη, το ανθόνερο και το ξύσμα πορτοκαλιού. Ζυμώνουμε καλά μέχρι να προκύψει  μια ζύμη υγρή και ψιχουλιαστή.

Κατόπιν βάζουμε στον πολυκόφτη και τα σαβουαγιάρ και τα θρυμματίζουμε σε σκόνη. Τα προσθέτουμε κι αυτά στο μίγμα με τα αμύγδαλα και ανακατεύουμε. Η γέμιση είναι έτοιμη.

Παίρνουμε ένα μεγάλο φύλλο λαδόκολλας που να εξέχει από την ταρτιέρα και το στρώνουμε σε αυτήν. Μέσα τοποθετούμε τη σφολιάτα και κόβουμε τα κομμάτια που εξέχει το φύλλο από τα τοιχώματα. Με ένα πιρούνι τρυπάμε το φύλλο σφολιάτας σε αρκετά σημεία κι έπειτα τοποθετούμε την ταρτιέρα στο ψυγείο μέχρι να την ξαναχρειαστούμε.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 160-170 βαθμούς στον αέρα.

Στύβουμε ένα λεμόνι σε ένα μικρό πιατάκι και το αφήνουμε στην άκρη. Πλένουμε και σκουπίζουμε καλά τα δαμάσκηνα. Τα κόβουμε στη μέση εγκάρσια και αφαιρούμε το κουκούτσι. Κάθε φορά που κόβουμε ένα δαμάσκηνο, το βουτάμε μέσα στο πιατάκι με το χυμό λεμονιού από την πλευρά της τομής του ή με τα δάχτυλά μας παίρνουμε λίγο χυμό λεμονιού και αλείφουμε το δαμάσκηνο. Αυτό γίνεται γιατί το δαμάσκηνο οξειδώνεται και μαυρίζει. Έτσι με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε αυτή την οξείδωση και παραμένει το φρούτο όμορφο και το χρώμα του ιδανικό.

Αφού κόψουμε αρκετά δαμάσκηνα και τα προετοιμάσουμε, βγάζουμε την ταρτιέρα από το ψυγείο και απλώνουμε στον πάτο της το μίγμα αμυγδάλου που έχουμε φτιάξει. Έπειτα τοποθετούμε τα δαμάσκηνα με τη φλούδα να ακουμπά στα αμύγδαλα και τη σάρκα εκτεθειμένη προς τα πάνω, περιμετρικά, δημιουργώντας ομόκεντους κύκλους, μέχρι να καλυφθεί εντελώς όλη η επιφάνειά της. 4

Σε ένα μικρό μπολάκι βάζουμε τη ζάχαρη με την κανέλα και τα ανακατεύουμε. Πασπαλίζουμε τα δαμάσκηνα με τη μισή κανελοζάχαρη και τοποθετούμε την τάρτα στο φούρνο για να ψηθεί. Την υπόλοιπη μισή κανέλα με ζάχαρη την κρατάμε για αργότερα.

Ψήνουμε στους 160-170 βαθμούς σε αέρα για περίπου 35-45 λεπτά, ανάλογα με το φούρνο και την έντασή του. Η τάρτα είναι έτοιμη όταν έχει ξεροψηθεί η σφολιάτα και τα δαμάσκηνα έχουν μαλακώσει και καραμελώσει από την κανελοζάχαρη.

Βγάζουμε την τάρτα από το φούρνο και με τη βοήθεια της λαδόκολλας που εξέχει από την ταρτιέρα την βγάζουμε από αυτήν με προσοχή να μην σπάσει και την εναποθέτουμε πάνω σε σχάρα ώστε να κρυώσει εντελώς και να μην πανιάσει το φύλλο. Ταυτόχρονα την πασπαλίζουμε με την υπόλοιπη κανελοζάχαρη που έχουμε κρατήσει.

Μόλις κρυώσει εντελώς, την τοποθετούμε σε πιατέλα και τη σερβίρουμε. Ταιριάζει πολύ και με παγωτό βανίλια.

Καλή επιτυχία!!!

Tips:

1)     Μπορούμε να κάνουμε αντικατάσταση της γέμισης με πολύ καλής ποιότητας νησιώτικα αμυγδαλωτά αρκεί να είναι άψητα! Σε αυτή την περίπτωση παίρνουμε 8-9 αμυγδαλωτά (ανάλογα με το μέγεθός τους), αφαιρούμε την περιττή ζάχαρη άχνη που τα περιβάλλει και ζυγίζουμε μια ποσότητα 220 γραμμαρίων. Τα βάζουμε στον πολυκόφτη και τα θριμματίζουμε σε μικρά κομματάκια σαν ψίχουλα κι έπειτα τα βάζουμε σε ένα μπολ και το μόνο που προσθέτουμε είναι το ξύσμα από το μισό πορτοκάλι. Ανακατεύουμε και η γέμιση είναι έτοιμη. Έτσι γλυτώνουμε τον περιττό κόπο και ετοιμάζουμε την τάρτα σε πολύ λιγότερο χρόνο. Αρκεί φυσικά να είναι αρίστης ποιότητας τα αμυγδαλωτά και φυσικά άψητα!

2)     Τα δαμάσκηνα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κρουστά κι όχι μαλακά και λιωμένα.

3)     Για την τάρτα θα χρειαστούμε μεταλλική ταρτιέρα. Ο λόγος που θέλουμε μεταλλική ταρτιέρα και όχι πυρίμαχο σκεύος ή πορσελάνινη είναι διότι το φύλλο ξεροψήνεται από κάτω πολύ καλύτερα και έτσι η τάρτα αποκτά την επιθυμητή τραγανότητα, κάτι το οποίο δεν γίνεται σε πορσελάνινη ή πήλινη.