Ξαράχνιασμα!
Σαν να χαθήκαμε λίγο. Μπήκα χθες βράδυ μετά από επτά
ολόκληρους μήνες στο γνώριμο περιβάλλον του μηχανοστασίου του ιστολογίου μου.
Ξέρεις, είναι το από πίσω. Αυτό που δεν βλέπεις εσύ. Αυτό που υπάρχει πίσω απ΄
την οθόνη που κοιτάς αυτή τη στιγμή. Εκεί που γίνεται όλη η «βρώμικη δουλειά»,
το γράψε – σβήσε και η επεξεργασία για να βγει το ιλουστρασιόν προς τα έξω.
Μπήκα που λες, και στάθηκα με τα χέρια μετέωρα στο
πληκτρολόγιο. Είχα μπλοκάρει. Λες και ήταν η πρώτη φορά εδώ μέσα. Δεν ήξερα από
πού να το πιάσω και τι να πω. Από τι να αρχίσω και που να τελειώσω. Όταν
λείπεις καιρό έτσι είναι αυτά.