Αφού περάσαμε τον
ερωτικό Βαλεντίνο και φάγαμε τις σοκολάτες μας, οδεύουμε δυναμικά προς την
αχόρταγη Τσικνοπέμπτη όπου θα τα δώσουμε όλα.
Αφού περάσαμε τον
ερωτικό Βαλεντίνο και φάγαμε τις σοκολάτες μας, οδεύουμε δυναμικά προς την
αχόρταγη Τσικνοπέμπτη όπου θα τα δώσουμε όλα.
Θα φτιάξεις
σοκολατένια γκρανόλα βαθμού δυσκολίας κάτω του μηδενός και θα με θυμηθείς! Έχει
ελάχιστα υλικά και θα σου πάρει λιγότερο από 10 λεπτά μέχρι να την βάλεις στο
φούρνο να ψηθεί. Καμία προετοιμασία, καμία περιπλοκότητα. Σε 20 λεπτά είναι έτοιμη προς κατανάλωση.
Κουλουράκια πορτοκαλιού
και μην περιμένεις ν΄ ανακαλύψεις τον τροχό. Δώσε όμως λίγη προσοχή, γιατί σου έχω
συνταγή πολλαπλών χρήσεων. Αρχικά φαίνεται μια συνηθισμένη συνταγή για
κουλουράκια πορτοκαλιού. Στην πραγματικότητα όμως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως
αρωματικό χώρου, ντουλάπας και παπουτσοθήκης, ως έξυπνη σίτα, ως
αντικουνουπικό, αντιφλεγμονώδες και αντιτετανικό. Αρκεί μόνο την ώρα που τα
ψήνεις να κλείσεις τα παράθυρα, να σφραγίσεις τις χαραμάδες και ν' αφήσεις
ορθανοιχτες τις ντουλάπες να "αρωματιστούν" τα ρούχα.
Θα μπορούσε να
σκεφτεί κανείς ότι είναι κάροτ κέικ αλλά όχι. Πρόκειται για μπάρες καθώς τα
κέικ έχουν άλλη υφή και όγκο. Οι μπάρες αυτές είναι φτιαγμένες με αγνά και
υγιεινά υλικά, μα δεν είναι νηστήσιμες καθώς περιέχουν αυγό. Αν αυτό δεν σε
ενοχλεί τότε βουρ για το σνακ που θα σε συνοδέψει στη σαρακοστή σου. Δεν έχουν
ζάχαρη αλλά μέλι και αντί για αλεύρι έχουν βρώμη.
Έχω ακούσει πολλές
φορές τον πατέρα μου να συζητάει με τον συνομήλικό του φίλο του και νονό μου
για τα φτωχικά παιδικά τους χρόνια. Κι όταν τους ακούς, παρόλο που αυτά που
λένε είναι αδιανόητα για εμάς, έχουν μια δόση νοσταλγίας,
ανεμελιάς και κάπως τα εξιδανικεύουν αφού εμφανώς τ΄αναπολούν.
Ξέρω ότι με
διαβάζει η μάνα μου τώρα και γνωρίζω πολύ καλά τις απόψεις της για την πίτα που
άμα δεν έχει μέσα τη μάνα της και τον πατέρα της από μυρωδικά, όπως μυρώνια,
καυκαλίθρες, άνηθους, μαϊντανούς, και τσουκνίδες,
λάπατα, σέσκουλα κι ότι λογής χόρτα μπορείς να φανταστείς, δεν την καταδέχεται και
την απορρίπτει. Μάνα, μη συνεχίζεις παρακάτω. Δεν θ΄αντέξεις αυτά που θα δεις ή
μάλλον αυτά που δε θα δεις! Γιατί τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν υπάρχουν
στην πτωχή πλην νόστιμη πίτα μου.
Στους λογαριασμούς
που παρακολουθώ στο ίνσταγκραμ γίνεται της κολοκύθας το κάγκελο, με το
συμπάθειο. Είναι τόσες πολλές οι συνταγές που υπάρχουν σε γλυκά και αλμυρά που
δεν βρίσκω κανένα λόγο να φτιάξεις μια ακόμα. Δεν ξέρω, αλλά αν ήμουν στη θέση σου θα προσπερνούσα.
Άλλη μια ισχυρή
παιδική ανάμνηση! Οι μελιτζάνες τουρσί έχουν μια πολύ συγκεκριμένη θέση στο
μυαλό μου. Με πάνε απευθείας στην ηλικία των επτά, οκτώ, ίσως και δέκα ετών
όπου θυμάμαι καταχείμωνο να στρώνει η γιαγιά μου η Χρυσούλα το στρογγυλό
τραπέζι της κουζίνας για να φάνε με τον παππού το Χρήστο, οι δυο τους.
Αφού πέρασε και το Πάσχα
του Καλοκαιρίου, δηλαδή η γιορτή του 15αύγουστου που γιορτάζει κυριολεκτικά όλος
ο Ελληνισμός, είμαστε έτοιμοι να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Όσοι δεν
είναι έτοιμοι θα προσγειωθούν κι αυτοί, αλλά ανώμαλα.
Τα κολοκυθάκια τα
πράσινα θεωρώ πως είναι κυριολεκτικά ένα από τα πιο «πασπαρτού» λαχανικά του καλοκαιριού.
Γίνονται τα πάντα. Μαγειρεύονται με χίλιους δύο τρόπους, αρέσουν σε όλους (θέλω
να πιστεύω) και τρώγονται ακόμα και ωμά σε σαλάτες. Σε αυτό βοηθά κατά τη γνώμη
μου η «άγευστη» γεύση τους και νομίζω ότι κατάλαβες πως ακριβώς το εννοώ. Κάθε
άλλο παρά άγευστο είναι το γλυκό σαν ζάχαρη κολοκύθι του κατακαλόκαιρου, όμως
δεν έχει την ιδιαίτερη γεύση πχ της μελιτζάνας και αυτό το κάνει αυτόματα
αρεστό σε όλους.
Ας αρχίσω θετικά.
Δίνω καμία πιθανότητα να φτιάξεις αυτή τη συνταγή. Τώρα που το είπα, συνεχίζω.
Νιώθω πολύ μόνη αλλά συνεχίζω ακάθεκτη στη συνταγή. Γιάννης κερνάει, Γιάννης
πίνει.
Συνταγή για
μύστες! Τί να σου λέω εγώ τώρα αν εσύ δεν εκτιμάς τις αγκινάρες και δεν τρως
κουκιά? Τζάμπα το σάλιο που θα χαλάσω και κρίμα θα το πρήξιμο για σένα. Στην
περίπτωση αυτή γυρνάς σελίδα. No worries, κι αύριο εδώ θα είμαστε με καμιά
μακαρονάδα αρεστή σε όλους να τη φάμε, να την ευχαριστηθούμε.
Βλέπεις αυτή την
πίτα με το κρουστό, τραγανό φύλλο γεμάτο φουσκάλες και σου στρίβει το μυαλό. Έρωτας
με τη πρώτη ματιά. Έρως στομαχικός!
Φτιάχνω το πιο
εύκολο, γρήγορο και υγιεινό σοκολατάκι που έχει κατακλείσει το ίνσταγκραμ τον
τελευταίο καιρό. Μόδα είναι κι ελπίζω να μην περάσει, γιατί αυτό το γλύκισμα
δεν υπάρχει!!!
Νιώθω (και μάλλον έτσι είναι) ότι μια
ακόμα συνταγή για μπάρες μέσα στο διαδίκτυο δεν έχει να προσθέσει απολύτως
τίποτα. Υπάρχουν τόσες μα τόσες πολλές που βρίσκει κανείς πλέον ότι θέλει. Να
ήταν μπάρες με γουρνοπούλα να πω βρε αδερφέ ότι θα σε κάνω να ενδιαφερθείς,
αλλά τώρα μια από τα ίδια.
Το φύλλο είναι «παξιμάδι»
λέει η μάνα μου και νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερη παρομοίωση που να δείχνει
την τραγανότητά του.
Κάθε φορά που
κλείνει το σχολείο με χιονιά και κάνουν webex, τους φτιάχνω λουκουμάδες. Δεν ξέρω γιατί. Δεν το
αποφασίζω από την προηγούμενη, απλά το κάνω αυτόματα εκείνη τη μέρα,
συνειδητοποιώντας μετά ότι πρόκειται για μιαν άτυπη παράδοση!
Η χώρα μας είναι
σε τόσο προνομιακό σημείο, έχοντας εδαφοκλιματικές συνθήκες που ευνοούν τις
καλλιέργειες κι έτσι είμαστε στην θέση να έχουμε και να απολαμβάνουμε σε
αφθονία αλλά και ιδιαίτερης νοστιμιάς προϊόντα που καλλιεργούνται στην ελληνική
γη. Τα λαχανικά, τα φρούτα και οι καρποί έχουν γεύση και μυρωδιά! Ναι, όσο
αυτονόητο μας φαίνεται, τόσο δεν είναι για τους άλλους λαούς κυρίως της βόρειας
Ευρώπης.
Για απόλαυση κι όχι για χόρταση. Έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω τη σημερινή συνταγή διότι θα είναι μια πολυτέλεια στο εορταστικό τραπέζι λειτουργώντας υποστηρικτικά στα πιάτα που θα πρωταγωνιστήσουν.
Μπορεί να μην έχω
στολίσει ακόμα το σπίτι γιατί δεν πρόλαβα αλλά το μυαλό μου είναι ήδη στη
βασιλόπιτα! Με λίγα λόγια το φαγητό πάντα προηγείται των υπολοίπων
δραστηριοτήτων. Ή αλλιώς με το φαγητό καθορίζονται στο μυαλό μου οι εποχές, οι
γιορτές και τα σημαντικά γεγονότα.