Βασιλόπιτα με φουντούκι, πορτοκάλι και σοκολάτα (2019)

Δεδομένου ότι κάτι σύλλογοι αθλητικοί, κυνηγητικοί και ΚΑΠΙ κόβουν βασιλόπιτες μέχρι της Αναλήψεως σκέφτηκα ότι δεν θα θεωρηθώ εκτός τόπου και χρόνου αν δημοσιεύσω τη βασιλόπιτα του 2019 στις 9 Ιανουαρίου, την οποία σημειωτέων έφτιαξα πριν 2 μέρες κι όχι την Πρωτοχρονιά!

Φασολάδα

Τσουπ. Γλιστρήσαμε όμορφα στη νέα χρονιά μέσα σε ένα νανοσεκόντ  που κράτησε η αλλαγή και τελικά δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικά. Όμορφα πριν, όμορφα και τώρα.

Πένες με σπανάκι, κατίκι Δομοκού και καβουρδισμένο κουκουνάρι

Τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα και ο κόσμος είναι πασπαλισμένος με ζάχαρη άχνη και τριμμένο καρύδι. Βουνά τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες στοιβάζονται στις κουζίνες ολούθε και το αρχείο του μπλογκ με τις γιορτινές συνταγές έχει πάρει φωτιά, μιας και όλοι ψάχνουν εορταστικά φαγητά για το ρεβεγιόν.

Τηγανίτες μπανάνας χωρίς ζάχαρη

Είχα φωτογραφήσει εδώ και καιρό τις τηγανίτες αυτές και περίμενα να τις αναρτήσω την κατάλληλη στιγμή, που τώρα που το σκέφτομαι δεν ξέρω ποια ήταν η κατάλληλη στιγμή και μάλλον έπαιρναν αναβολή γιατί όλο κάποια άλλη συνταγή προέκυπτε που έπαιρνε τη θέση τους. 

Τυρόπιτα με κρεμώδη γέμιση φέτας

Σήμερα θα σε πάω πίσω στο καλοκαίρι, καθώς οι φωτογραφίες είναι εκτός τόπου και χρόνου γιατί θα με δεις να κρατάω το ταψί με ραντέ μπλουζάκι και σορτσάκι στην αυλή και θα σκεφτείς «πάει τρελάθηκε τούτη ΄δω»! Όμως σου ζητώ να εστιάσεις στο αντικείμενο των φωτογραφιών και όχι σε αυτές κάθε αυτές. Γιατί η τυρόπιτα φωτογραφήθηκε κατακαλόκαιρο και από τότε έχει πάρει  χίλιες δυο αναβολές μέχρι να βγει σήμερα στο μπλογκ.

Τούρτα Red Velvet

Όλα ξεκίνησαν πριν μερικούς μήνες, όταν ο καλός μου φίλος και παλιός συμμαθητής, Θανάσης, μου έστειλε μια συνταγή τούρτας και μου είπε «φτιάξ΄ την»! Με το Θανάση μοιραζόμαστε εδώ και χρόνια τις ζαχαροπλαστικές μας ανησυχίες και πολύ συχνά με συμβουλεύεται και τον συμβουλεύομαι. Είναι από τους μεγαλύτερους φαν της τούρτας αμυγδάλου μου και τώρα πια είμαι και εγώ αιώνια πιστή της δικιάς του Red Velvet. Τα γούστα μας ταυτίζονται και όταν μου πει ότι κάτι είναι εγγύηση, δεν κάνω ποτέ δεύτερη σκέψη. (Ακόμα να φτιάξω την πορτοκαλόπιτά σου Θανάση μου…. ).

Αλμυρά μπισκότα με ελιές και γραβιέρα

Να σε προετοιμάσω για το Σαββατοκύριακο που έρχεται ή γι΄  απόψε το βράδυ μιας και σαν τα βράδια της Παρασκευής δεν έχει? Έλα, σου έχω κάτι καλό, εύκολο και γρήγορο.

Σοκολατένια κρέμα βρώμης χωρίς ζάχαρη

Μετά τη Σερραϊκή μπουγάτσα που πραγματικά απέσπασε θερμότατες κρητικές και ενθουσιώδη σχόλια απ΄ όσους την έφτιαξαν, αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να ακολουθήσει. Δεν χρειάζεται να το σκεφτώ πολύ για να πω την αλήθεια. Κι εσύ, αν με ξέρεις λιγάκι όλα αυτά τα χρόνια, την απάντηση την έχεις στο τσεπάκι. Φυσικά το άλλο άκρο!

Σερραϊκή μπουγάτσα

Τις τελευταίες δυο εβδομάδες δεν έχω σταματήσει να φτιάχνω στρούντελ μήλου και μπουγάτσες. Αυτό αριθμητικά αποδίδεται σε πέντε στρούντελ και δυο μπουγάτσες, που δεν είναι δα και κανένα ρεκόρ, αλλά δεν τα λες και λίγα.

Αλμυρές τηγανίτες με σπανάκι, μυρωδικά και ντιπ γιαουρτιού

Δεν είναι όλοι του γλυκού σ΄αυτή τη ζωή. Αν και η σοκολάτα είναι ο κυρίαρχος της γης από την ανακάλυψή της μέχρι και σήμερα, υπάρχει και αυτή η μειοψηφία ανθρώπων που αγαπάει τα αλμυρά, τα ζυμάρια και τα ψωμιά.

Στρούντελ μήλου

Είσαι αναβλητικός/κη?  Για να σε ρωτάω καταλαβαίνεις τον καημό μου!

Σαλάτα σπανάκι με ψητά κολοκυθάκια, Κορινθιακή σταφίδα, κουκουνάρι, σταφύλια και χαλούμι

Σήμερα φθινοπώριασε και με τη βούλα. Αέρας, βροχή, κρύο. Καιρός για μάζεμα και συμμάζεμα παντός είδους. Καιρός για νέα υλικά στην κουζίνα, νέες μαγειρικές περιπέτειες και καινούριες δοκιμές.  Ήδη έσκασαν μύτη οι κολοκύθες, τα ρόδια και κάπου πήρε το μάτι μου και τα κάστανα.

Κέικ αμυγδάλου με σοκολάτα και φρέσκα σύκα

Χθες τελείωσε επισήμως το καλοκαίρι για πολλούς από εμάς με την έναρξη των σχολείων και των υποχρεώσεων. Ο καιρός περνάει σαν νεράκι και ο χρόνος τρέχει σαν τον Γιουσέιν Μπολτ. Καλοκαίρι 2018 έχε γειά!

Μπάμιες μπολονέζ

Δεν πρόκειται για δικιά μου ανακάλυψη και πολύ στεναχωριέμαι γι΄ αυτό. Απ΄ την άλλη δεν σημαίνει και τίποτα. Σημασία έχει που κάποιος σκέφτηκε αυτό το φαγητό, το έφτιαξε και το πλάσαρε με αυτόν τον ευφάνταστο τίτλο που στο άκουσμά του και μόνο σε κάνει να το επιθυμείς. Βλέπεις , όταν βάζεις τη λέξη «μπολονέζ» δίπλα στην μπάμια, αυτή παίρνει άλλη αίγλη και από σιχαμερή και «μυξιάρα», παρακατιανή, γίνεται μια φινετσάτη τύπισσα, με αυτοπεποίθηση και αέρα Ιταλίας.

Λεμονάτα ρεβίθια με μανιτάρια, δεντρολίβανο και κάρυ

Ξαράχνιασμα!

Σαν να χαθήκαμε λίγο. Μπήκα χθες βράδυ μετά από επτά ολόκληρους μήνες στο γνώριμο περιβάλλον του μηχανοστασίου του ιστολογίου μου. Ξέρεις, είναι το από πίσω. Αυτό που δεν βλέπεις εσύ. Αυτό που υπάρχει πίσω απ΄ την οθόνη που κοιτάς αυτή τη στιγμή. Εκεί που γίνεται όλη η «βρώμικη δουλειά», το γράψε – σβήσε και η επεξεργασία για να βγει το ιλουστρασιόν προς τα έξω.

Μπήκα που λες, και στάθηκα με τα χέρια μετέωρα στο πληκτρολόγιο. Είχα μπλοκάρει. Λες και ήταν η πρώτη φορά εδώ μέσα. Δεν ήξερα από πού να το πιάσω και τι να πω. Από τι να αρχίσω και που να τελειώσω. Όταν λείπεις καιρό έτσι είναι αυτά.