Τα ρεβίθια για
μένα είναι γεροντοέρωτας. Περνάς ας πούμε μια ζωή ολόκληρη σαν μοναχός με
φακές, γίγαντες και μαυρομάτικα και είσαι ευτυχισμένος γιατί δεν ξέρεις τι
υπάρχει παραέξω. Ξαφνικά όμως στα γεράματα, βρίσκεσαι μπροστά σε κάτι
πρωτόγνωρο, κάτι που σε κάνει να ξανανιώνεις και σου παίρνει το μυαλό. Τί θέλω
να πω;
Γεννήθηκες Μάιο? Μπράβο!
Είσαι τυχερή. Σε τραγουδάει όλη η Ελλάδα. Φρόντισε βλέπεις γι΄ αυτό ο Πασχάλης.
Έλα τώρα, μη μου πεις ποιος Πασχάλης! Στην πλάτη ρίχνεις τα μαλλιά, φοράς
κορδέλα βυσσινιά και τα λοιπά, και τα λοιπά. Είσαι το κορίτσι του Μάη κι ο
τύπος σε έχει στα ώπα ώπα! Αλίμονο σε μας τις τριτοδεύτερες που γεννηθήκαμε σε
μήνες άφωνους κι ατάλαντους και δεν μας τραγούδησε ούτε η μάνα μας στην κούνια
για νανούρισμα.
Πολλοί φοβούνται τις ζύμες. Το ξέρω γιατί και εγώ κάποτε είχα το φόβο αν θα πετύχει, αν θα φουσκώσει και χίλια δύο «αν». Τελικά όμως οι ζύμες θέλουν απλά εξοικείωση και δοκιμές. Σε λίγο καιρό, και έχοντας φτιάξει μερικές, θα ξέρεις πως να συμπεριφερθείς σε μια ζύμη χωρίς να βλέπεις κατά γράμμα τη συνταγή. Θα το ελέγχεις.
Αν ρωτούσες τον παππού μου το Χρήστο, γεννημένο το 1900 just, τι θα έκανε αν είχε μια συσκευή που μπορεί να παγώσει το χρόνο, θα σε κοιτούσε αποσβολωμένος, καθώς στην εποχή του δεν είχαν ούτε ψυγείο να παγώσουν το καρπούζι και το κατέβαζαν στο πηγάδι με δίχτυ περασμένο σε τσιγκέλι.
Αν παρακολουθείς
το Instagram μου, θα
ξέρεις ότι αυτή η συνταγή είναι και θα είναι η δημοφιλέστερη. Δεν μπορώ να
φανταστώ κάποια άλλη που να την φτάσει σε δημοφιλία, μιας και από την πρώτη
στιγμή που την ανέβασα έγινε κυριολεκτικά χαμός. Άρχισαν να καταφτάνουν τα
τυροπιτάρια βροχή στο inbox μου και όλοι έδειξαν ανέλπιστα μεγάλο ενθουσιασμό.
Έχεις πάρει 10
κιλά στην καραντίνα και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να τα διατηρήσεις?
Έχεις μαζέψει μερικά χρήματα και σκέφτεσαι να τα επενδύσεις σε… διαιτολόγο?
Θέλεις να μπεις σε καινούριο νούμερο παντελονιού, εννοώντας πάντα μεγαλύτερο?
Χρειάζεσαι κίνητρο για να σπάσεις τη ζυγαριά σου? Έρχεται καλοκαίρι και θες να
λανσάρεις στην παραλία στολή δύτη? Νιώθεις ότι ποτέ δεν ήσουν για τα λίγα, παρά
μόνο για τα πολλά? Είμαι εδώ για σένα!! Είμαι ο άνθρωπός σου. Θα σου δώσω ένα
χέρι βοηθείας και το χέρι αυτό δεν θα ΄ναι άδειο. Θα κρατάει ντόνατ!
Μανιάτικη τζανκφουντιά! Ναι, ναι, αυτό ακριβώς είναι η τσουχτή μακαρονάδα με «καμένη» σε βούτυρο μυζήθρα και τηγανητό αυγό.
Το «ούτε αυγό δεν
ξέρεις να βράζεις» είναι φράση που είθισται ν΄αναφέρεται σε μαγειρικά ατάλαντους των
οποίων πραγματικά δεν «πιάνει το χέρι τους» καθόλου, στο θέμα αυτό. Ε, σε αυτούς
απευθύνομαι σήμερα αλλά και σε εσάς τους καλοφαγάδες που δεν θέλετε να καταναλώσετε ενέργεια και
χρόνο για να φτιάξετε ένα Σαρακοστιανό (και όχι μόνο), μεζεδάκι, σκέτο λουκούμι.
Πορτοκάλι με σοκολάτα είναι συνδυασμός φούστα – μπλούζα. Κλασικός, ταιριαστός και με σίγουρη επιτυχία όπου κι αν τον συναντήσεις, σε κέικ, κουλουράκια και τα σχετικά. Εδώ τώρα όμως μιλάμε για τα υλικά αυτά σε μια σχεδόν πρωτογενή μορφή. Σκέτο πορτοκάλι και σκέτη σοκολάτα συνδυασμένα κι αγκαλιασμένα το ένα με τ΄ άλλο. Πε-θαί-νεις.
Ανοιξιάτικο κέικ, απόλυτα συμβατό με την ηλιόλουστη
αγαπημένη μου εποχή. Αυτό που σου κίνησε το ενδιαφέρον στο ίνσταγκραμ και το
ζήτησες πολλές φορές είναι γεγονός. Ανάμεσα στα δεκάδες κέικ που έχω φτιάξει
και φάει γενικότερα, το κατατάσσω στην πρώτη πεντάδα, η οποία πεντάδα είναι ένας
«ζωντανός οργανισμός» που σήμερα είναι κι αύριο δεν είναι, γιατί αλλάζει
συνεχώς, όσο δηλαδή δοκιμάζω καινούριες συνταγές.
Κάνω καμ μπάκ μετά από 2 χρόνια, σαν τα χιόνια! Οι φωνές που μου έλεγαν να θέσω πάλι σε λειτουργία το μπλογκ ήταν πολλές . Μη φανταστείς, δεν ακούω –ακόμα- απόκοσμες φωνές, μιλάω για τις υπαρκτές.
