Μπορεί αυτό το φαγητό
να μην βγάζει την τσίκνα που θα ήθελες για αύριο. Μπορεί να θεωρείς ότι είμαι
εκτός τόπου και χρόνου γιατί τί σου λέω τώρα ενώ εσύ φορτώνεις το ψυγείο χοιρινές
και λουκάνικα για κάρβουνα, αλλά υπάρχουν και οι υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου που κάτι πρέπει να φάμε βρε αδερφέ.
Οτιδήποτε έχει ως
δεύτερο συνθετικό το –πίτα είναι καταδικασμένο ν΄ αρέσει σε όλους. Ό,τι υλικό
και να διαλέξεις, ανεξαρτήτως αν είναι γλυκό ή αλμυρό, αποκτά άλλη διάσταση όταν
γίνει πίτα. Με μοναδική εξαίρεση την χυλό-πιτα που δεν καταπίνεται με τίποτα.
Σου κάθεται στο λαιμό όσο όμορφα και να στην έχουν σερβίρει! Αλλά δεν πρόκειται για τέτοιου
είδους συνταγή σήμερα. Μπορείς να ησυχάσεις.
Οι παλιακές
συνταγές είναι τελικά οι αγαπημένες μου γιατί κουβαλάνε μαζί τους μνήμες ετών.
Είναι δηλαδή τόσο οικείες που με κάνουν να τις αγαπώ όσο περνούν τα χρόνια
ακόμα περισσότερο. Συν τοις άλλοις ότι δεν υπήρχαν τότε ενοχές. Έτρωγες βρε
παιδί μου έναν κουβά μακαρονοσαλάτα χωρίς να σκέφτεσαι πόσο υγιεινή είναι, πόσες
θερμίδες έχει η μπουκιά κι αν πρέπει ή δεν πρέπει. Έχουν την αγνότητα εκείνης της
εποχής. Αν θες, το λες και άγνοια.
