Αυτή η ανάρτηση
εκτός από τη συνταγή, είναι πλούσια σε φωτογραφίες. Φάτε μάτια ψάρια! Με λίγα
λόγια, αν δεν δεις αυτό το τσιζ κέικ από όλες τις πλευρές του, σε μακρινό και
κοντινό πλάνο, απ΄την καλή, απ΄την ανάποδη, με τη σάλτσα φράουλας να ρέει πάνω στη μους σοκολάτας και την
μπουκιά μισοφαγωμένη, πιστεύω πως δεν μπορείς να καταλάβεις περί τίνος
πρόκειται. Γι΄ αυτό θα σε μουρλάνω στις φωτογραφίες.
Μαζί με το βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα. Έφτιαξα ρολά με σοκολάτα για την Κλειώ για να ΄χει να παίρνει στο σχολείο και τα έφαγα σχεδόν όλα. Εντάξει λοιπόν, θα αναγκαστώ να ξαναφτιάξω!! "Για την Κλειώ ρε γαμώτο", σκέφτηκα σαν Πατουλίδου της κουζίνας.
Ακούς ταχίνι,
ακούς «χωρίς βούτυρο» και λες εδώ είμαστε, θα φάμε υγιεινά μπισκότα. Τότε «γκντούπ»
πέφτει μες στο μίγμα ένα κιλό ζάχαρη κι ένα βουνό σοκολάτα. Όχι αγάπη μου. Εδώ
δεν τρώμε υγιεινά. Εδώ τρώμε απλά τέλεια! Επίσης οι θερμίδες είναι
ανυπολόγιστες. Δες τα υλικά και αν δεν έφυγες, τότε ανήκεις εδώ σ΄ αυτό το
μπλογκ. Είσαι για ΄μένα κι εγώ για σένα.
Ψάχνοντας για μπισκότα χριστουγεννιάτικα θυμήθηκα μια συνταγή που ήθελα χρόνια να φτιάξω για το μπλογκ. Αυτά τα υπέρ σοκολατένια μπισκότα σαν μπράουνι με γέμιση από γκανάς. Προφανώς και είναι για εθισμένους στη σοκολάτα ανθρώπους, όπως εγώ. Θα έλεγε κανείς οτι μοιάζουν με ηφαίστεια που ο κρατήρας τους έχει λάβα, ή με λιμνούλες σοκολάτας ή με τις λακκούβες που υπάρχουν στους ελληνικούς δρόμους γεμάτες με λασπόνερα. Αλλά όχι! Είναι μπισκότα σοκολάτας κυρίες και κύριοι!
Θα φτιάξεις
σοκολατένια γκρανόλα βαθμού δυσκολίας κάτω του μηδενός και θα με θυμηθείς! Έχει
ελάχιστα υλικά και θα σου πάρει λιγότερο από 10 λεπτά μέχρι να την βάλεις στο
φούρνο να ψηθεί. Καμία προετοιμασία, καμία περιπλοκότητα. Σε 20 λεπτά είναι έτοιμη προς κατανάλωση.
Την ώρα που όλοι
πέφτουν γύρω μου σαν τα κοτόπουλα από τη γρίπη, εγώ έχω πέσει σαν κοράκι πάνω
στο κέικ. Τη συνταγογράφηση για το παρόν την κάνω εγώ και θα σου έρθει άυλη στο κινητό ή στο
τάμπλετ ή σε όποιο μέσο έχεις συνδεθεί και διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Τί να λέμε
τώρα γι΄ αυτό το κέικ? «Φάρμακο» δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Το τρως
και ξεχνάς το 39,5 που γράφει ο υδράργυρος. Παραμιλάς και παραμασάς ή αντίστροφα!
Έχω μια συνταγή για
μελομακάρονα γεμάτα μυρωδιές από ξύσμα πορτοκαλιού και κανελογαρύφαλλο,
λαδένια, εύθρυπτα και όσο πρέπει μελωμένα. Όχι όσο πατάει η γάτα. Όσο πρέπει. Είναι
κάτι που θέλω να τονίσω.
Μερικές φορές δεν
ξέρεις τί να πεις που θα φανεί οκ, γι΄ αυτό καλό είναι να λες το προφανές. Αυτό
που βλέπεις κατά κυριολεξία.
Την προηγούμενη
βδομάδα έβαλα στο ίνσταγκραμ την κολασμένη φωτογραφία αυτών των μπισκότων που
φαίνονται κομμένα και στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο (βλέπε παρακάτω) και τις
σοκολάτες να ρέουν. Έγινε ο κακός χαμός. Όλοι έψαχναν τη συνταγή κι αναρωτιέμαι
σήμερα που την ανεβάζω πόσοι από εσάς θα την φτιάξουν.
Υπάρχουν άνθρωποι
που ζουν μόνο με γλυκά ή μπορεί και να ζουν για τα γλυκά. Ναι, η Κλειώ είναι ένας
από αυτούς. Πού να το φανταζόμουν ότι θα είχα μέσα στο σπίτι μου μια αθεράπευτα
γλυκατζού κόρη που συνεχώς την κυνηγάω να τρώει λιγότερα γλυκά και περισσότερο
φαγητό.
Μια από τις πιο
παλιομοδίτικες συνταγές που έχω στο μπλογκ. Μια τούρτα από τα παιδικά χρόνια της
μητέρας μου. Μπορεί να την έχει φάει το μαύρο σκοτάδι λόγω των μεταγενέστερων
συνταγών γλυκών, αλλά παραμένει πάντοτε σταθερά μέσα στη καρδιά μου και
σπανίως, το ομολογώ, εμφανίζεται και στην κουζίνα μου.
Είναι πράγματα
που δεν ξέρεις για μένα, όπως ότι έχω το χάρισμα να προβλέπω το μέλλον. Άκου λοιπόν τώρα τι πρόκειται να γίνει το υπόλοιπο
του καλοκαιριού σου. Θα φτιάξεις με μισή καρδιά αυτό το γλυκό ψυγείου γιατί θα σκεφτείς οτι δεν φαίνεται και τόσο συναρπαστικό όσο μας λέει αυτή η Χρυσαυγή. Είναι άλλωστε πολύ απλό για να σε καταπλήξει. Θα δοκιμάσεις,
θα ξαναφάς την επομένη μέρα και θα εθιστείς. Αποτέλεσμα? Θα το φτιάχνεις ξανά
και ξανά μέχρι που θα βαρεθείς να το τρως. Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι που θα
ξαναγίνει ακριβώς το ίδιο.
Φτιάξε κάτι εύκολο κι εντυπωσιακό για καλοκαιρινά βράδια στη βεράντα, όπως κάνω εγώ! Ναι, το γλυκό μου αποτελείται από τρεις διαφορετικές παρασκευές, ωστόσο καμία δεν είναι πολύπλοκη.
Πρώτες μέρες του καλοκαιριού κι ο χρόνος στο
σπίτι μας κυλά με μαστόρους, εργασίες, βαψίματα κι επισκευές, πράγμα που
σημαίνει πως εκτός της σκόνης και της αναστάτωσης, υπάρχει και μια Τσόφλι περιφερόμενη να
γαυγίζει τους πάντες και τα πάντα.
Το παράπονό μου από
τα κέικ με σταγόνες σοκολάτας είναι ότι έχουν ελάχιστες σταγόνες σοκολάτας. Αυτό
δεν θα περάσει εδώ σε μένα. Τα κέικ τα πλούσια, τα νόστιμα και κυρίως τα ζεστά
είναι τ΄ αγαπημένα μου κι αυτό εδώ είναι φτιαγμένο ακριβώς όπως μου αρέσει.
Η τούρτα των
γενεθλίων μας με την Κλειώ είχε γεύση σοκολατένια. Πλούσια γεύση σοκολάτας με
λίγο καρύδα και μεγάλη δόση βουτυρόκρεμας.
Είχα στο νου μου
χρόνια ολόκληρα να βάλω αυτό το γλυκό στο μπλόγκ αλλά δεν το αποφάσιζα. Είναι όλα
θέμα timing και το
σωστό ήρθε τώρα, παραμονή 25ης Μαρτίου. Ουδεμία σχέση με τη γιορτή όπως
αντιλαμβάνεσαι, αλλά δε βαριέσαι. Κράτα σημείωση στο μυαλό σου να φτιάξεις αυτό
το μεγαλειώδες γλυκό ανήμερα το Πάσχα που θα υπάρχει κόσμος ώστε να φαγωθεί ή στις
γιορτές που έρχονται μετά.
Νιώθω (και μάλλον έτσι είναι) ότι μια
ακόμα συνταγή για μπάρες μέσα στο διαδίκτυο δεν έχει να προσθέσει απολύτως
τίποτα. Υπάρχουν τόσες μα τόσες πολλές που βρίσκει κανείς πλέον ότι θέλει. Να
ήταν μπάρες με γουρνοπούλα να πω βρε αδερφέ ότι θα σε κάνω να ενδιαφερθείς,
αλλά τώρα μια από τα ίδια.
Ας μην
κρυβόμαστε. Όλοι, ερωτευμένοι και μη, τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου δεν την
προσπερνάμε. Δεν περνά απαρατήρητη. Είτε ένας συνάδελφος στη δουλειά θα μας
κάνει αστειάκι, είτε ένα φιλαράκι θα μας δώσει σοκολάτα, είτε θα πω εγώ στην
Τσόφλι μου πόσο πολύ την αγαπώ, είτε οι βαθιά ερωτευμένοι θα κάνουν μια
παραπάνω κίνηση αγάπης!
Πορτοκάλι και
σοκολάτα είναι άχαστος συνδυασμός! Και τώρα που είπα αυτή τη λέξη, σκέφτηκα το
πως εξελίσσεται η γλώσσα μας μέσα στις δεκαετίες. Τί λέξεις καινούριες κάνουν
την εμφάνισή τους και πόσες λέξεις «διαμάντια» παύουν να χρησιμοποιούνται, μένουν
στα αζήτητα και τέλος ξεχνιούνται. Σαν τις συνταγές ένα πράγμα…
