12 Μαρτίου 2015

Αρακάς λεμονάτος






Ανοίγεις το μπλογκ μου και πέφτεις πάνω σε αρακά. Σκέτο. Αρακά χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, χωρίς κρέας, χωρίς γλυκόξινες σάλτσες, χωρίς μπαχαρικά,  χωρίς φρουφρού κι αρώματα. Τι απογοήτευση! Σε καταλαβαίνω. Έτσι θα ένιωθα κι εγώ. Όμως ο αρακάς είμαι εγώ. Κυριολεκτικά και χωρίς  ρετούς. Είναι μια ματιά στην καθημερινότητά μου κι αν σου αρέσει να με διαβάζεις  θα κάτσεις μαζί μου να τον φας και να πούμε και δυο κουβέντες.




Μια απορία που έχουν σχεδόν όλοι όσοι γνωρίζουν ότι διατηρώ ιστολόγιο  μαγειρικής και με παρακολουθούν, είναι αν πραγματικά τρώμε στο σπίτι μας έτσι όπως βλέπουν στο μπλογκ. Έχει τύχει να με ρωτήσουν πολλές φορές, ειδικά τον τελευταίο καιρό, αν αυτά που μαγειρεύω τα τρώμε όλα (μα αυτό έλειπε να τα πετάω...), αν η καθημερινότητά μας είναι τόσο γκουρμέ (ο Θεός να την κάνει....), αν καταδέχομαι να μαγειρέψω φαγητά όπως φακές, φασολάκια λαδερά και χυλοπίτες (αν μπορούσα, ας έκανα κι αλλιώς...). 



Η απάντησή μου είναι απόλυτη και δεν χωράει συζήτηση. Και να ήθελα να τρώω διαφορετικά, με δύο μικρά παιδιά, η καθημερινότητα είναι εντελώς προβλέψιμη και μονότονη. Μακαρόνια, μπιφτέκια, φακές, ψάρι (με το ζόρι και με απειλές), ίσως ένα λαδερό, βάλε κι ένα κοτόπουλο στο φούρνο ή κοκκινιστό για αλλαγή, ρίξε και μια τυρόπιτα στη χάση και στη φέξη και φτου κι απ΄την αρχή.  Α, πρόσθεσε και τα σουτζουκάκια που μας αρέσουν πολύ,  και κάπου εδώ ολοκληρώνουμε το μενού, προς απογοήτευση πολλών.



Τα φαινόμενα απατούν κυριολεκτικά και ολοκληρωτικά.  Αυτή η μικρή έκθεση της κουζίνας μου προς τα έξω, αυτή που επιτρέπω να δείτε δηλαδή, είναι  πέρα για πέρα πλασματική και δεν ανταποκρίνεται στην καθημερινότητα που ζούμε, αλλά δείχνει μονάχα τις λίγο πιο ιδιαίτερες στιγμές μας. Είναι ένα παράθυρο που βλέπει σε έναν κήπο με λουλούδια αλλά πιο δίπλα υπάρχει και το παράθυρο που κοιτάζει τον τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας με τη μπουγάδα απλωμένη στο σύρμα, υπάρχει κι άλλο που βλέπει στον ακάλυπτο, αλλά κι αυτό που βγάζει στον κεντρικό δρόμο όπου μας τρώει η σκόνη και η βαβούρα. 



 Η  ωραιοποίηση της ζωής ενός ανθρώπου που εκτίθεται καθ΄ οποιονδήποτε τρόπο είναι αναπόφευκτη ακόμα κι αν ο ίδιος το αποφεύγει.  Ποιος σκέφτεται άραγε ότι πίσω από την πίτσα με την αφράτη ζύμη, τα 4 τυριά και το υπέροχο Σαββατοκύριακο με φίλους που περιγράφεται σε κάποιο πρόλογο  κρύβεται, άλλο ένα μονότονο διήμερο που πολύ θα ήθελε η μπλόγκερ να μην είχε μαγειρέψει για τους φίλους αλλά να είχε πάει σε ιταλικό να φάει τη ριμαδοπίτσα, να είχε κάνει νύχια, να είχε πάει για ψώνια (όχι του σούπερ μάρκετ) και τέλος να είχε κοιμηθεί όσο τραβάει η όρεξή της? Ποιος μαντεύει άραγε ότι πάνω από το κέικ με πορτοκάλι και κράνμπερις  που ψηνόταν, είχε στηθεί τρικούβερτος καβγάς της μπλόγκερ με τον σύζυγό της για τα φροντιστήρια των παιδιών, τα λεφτά που δεν φτάνουν, την μάνα του που τους πρήζει και τις υπόνοιες για τρίτο πρόσωπο στη σχέση? Ποιος βλέπει πίσω από τις φωλιές με μανιτάρια και προσούτο την μοναξιά, την τρίτη αποτυχημένη προσπάθεια μιας εξωσωματικής, έναν χωρισμό σε εξέλιξη, την κατάθληψη ενός δικού μας ανθρώπου, τα χρέη ή ένα σπίτι που μπαίνει σε πλειστηριασμό? Ποιος άραγε μπορεί να  πει ποτέ δημόσια κάτι τέτοιο? Ουδείς.  


 Γι΄ αυτό σου λέω! Κάτσε μαζί μου να φάμε αρακά. Σήμερα πραγματικά σου ανοίγω την κουζίνα μου, η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα από την δικιά σου! Για τα υπόλοιπα που σε "ταϊζουν", τα ωραιοποιημένα και τα ιδανικά η συμβουλή μου είναι... μη μασάς!



ΑΡΑΚΑΣ ΛΕΜΟΝΑΤΟΣ

Υλικά: 

     1)      1.000 -1.200 γραμμάρια αρακά κατεψυγμένο
     2)      7-8 κρεμμυδάκια φρέσκα καθαρισμένα και ψιλοκομμένα
     3)      1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό τριμμένο ή λιωμένο στο μπλέντερ
     4)      1 μεγάλο μάτσο άνηθο ψιλοκομμένο
     5)      2-3 καρότα κομμένα σε ροδέλες
     6)      200 γραμμάρια ελαιόλαδο (3/4 του φλιτζανιού δηλαδή)
     7)      1 γεμάτη κουταλιά της σούπας κορν φλάουρ
     8)      ½ φλιτζάνι χυμό λεμονιού 



Μέθοδος:

Βάζουμε στην κατσαρόλα τον αρακά, τα φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, το ξερό κρεμμύδι, τα καρότα και τον άνηθο. 

Προσθέτουμε νερό μέχρι να τα σκεπάζει σχεδόν. Όχι περισσότερο. Τοποθετούμε την κατσαρόλα στο μάτι της κουζίνας και ανάβουμε το μάτι σε δυνατή φωτιά μέχρι να πάρει βράση και κατόπιν το χαμηλώνουμε σε μέτρια θερμοκρασία. Βράζουμε το φαγητό με μισόκλειστη κατσαρόλα για περίπου 30 λεπτά. 

Μετά από 30 λεπτά ρίχνουμε το ελαιόλαδο και το αλάτι και συνεχίζουμε το βράσιμο για άλλη μισή ώρα περίπου μέχρι να δούμε το φαγητό να έχει πιεί αρκετά τα υγρά του. Τώρα προσθέτουμε το χυμό του λεμονιού. Προσθέτουμε αρχικά τη μισή ποσότητα και δοκιμάζουμε. Αν θέλουμε προσθέτουμε και το υπόλοιπο ανάλογα με το γούστο μας. Εγώ θεωρώ ότι χρειάζεται όλο!!!! Διορθώνουμε κατόπιν στο αλάτι αν χρειάζεται επιπλέον. Ανακατεύουμε.
Σε ένα μικρό κουπάκι ρίχνουμε 5 κουταλιές της σούπας κρύο νερό και διαλύουμε μέσα σε αυτό τη 1 κουταλιά σούπας κόρν φλάουρ. 

Κλείνουμε την ηλεκτρική κουζίνα και τραβάμε από την εστία την κατσαρόλα.  Την αφήνουμε για 5 λεπτά και μετά ρίχνουμε το μίγμα κόρν φλάουρ και νερού. Ανακατεύουμε έντονα και το φαγητό είναι έτοιμο. Το αφήνουμε να κρυώσει λίγο και σερβίρουμε. 
 
Καλή επιτυχία!!!!!!




42 σχόλια:

  1. .... μα πόσο ωραία τα λες?!!! πόσο αληθινά όλα αυτά που περιγράφεις αν και δεν είμαι blogger!!! Ωραίος ο αρακάς εγώ του προσθέτω πολύ περισσότερα καρότα και λίγες πατάτες... αυτό το τελευταίο με το κορν φλάου δε το ήξερα και θα το δοκιμάσω εντός της εβδομάδας!!! Φιλιά πολλά προς το παρόν και ψηλά το κεφάλι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Παναγιώτα!
      Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις και που αντιλαμβάνεσαι τι "παίζει" τριγύρω.
      Ακόμα και εμείς εκ των έσω που ξέρουμε την τακτική, πέφτουμε πολλές φορές στην παγίδα να καταπίνουμε αμάσιτα αυτά που σερβίρονται.

      Το κορν φλάουρ στο τέλος πήζει το ζουμάκι από τον αρακά και δεν επιτρέπει στο φαγητό να φαίνεται νερουλό. Νομίζω ότι αξίζει να το δοκιμάσεις. Και οι πατάτες του πηγαίνουν απαραιτήτως, αλλά έλα που οι δικές μου δεν τις θέλουν.. χαχαα

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  2. Καλά δε νομίζω να νομίζει κανείς ότι μόνο τέτοια τρώτε συνέχεια, αλοίμονο δηλαδή, εκτός αν τα αυτονότητα δεν είναι αυτονόητα για όλους. ¨Ετσι ακριβώς όπως τα λες είναι, αλλά αυτό δεν ισχύει μόνο με το blogging, και σε κουβέντες που λέμε πχ για διακοπές που πήγαμε δεν θα πεις ότι πλακωνόσουν μέχρι να αποφασίσετε σε ποια παραλία θα πάτε ή ποιος θα αλλάξει το μωρό που χέστηκε πάλι, θα πεις αυτά που πιστεύεις θα ενδιαφέρουν τον συνομιλητή και δεν θα πεις μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. (αν και τελικά αυτές είναι το αλατοπίπερο της ζωής και ίσως έχει πιο πολύ ενδιαφέρον αυτό από το να ακούσεις πόσο τελέια πέρασε/περνάει κάποιος ή πόσα τέλεια είναι η ζωή κάποιου). Και όπως λες, ωραία να βλέπει το παράθυρο σε όμορφο και προσεγμένο κήπο, συνηθίζει το μάτι μετά από κάποια φάση και δεν το βλέπει....αλλά αν μπορείς να δεις τι γίνεται στην απέναντι πολυκατοικία στο ταδε και στο δείνα διαμέρισμα, ίσως αυτό να το βρίσκει κάποιος πιο ενδιαφέρον (είμαστε και κουτσομπόληδες λαός, πως να το κάνουμε). Και τελικά εδώ άλλωστε μια μορφή ημερολογίου έιναι, θα γράψεις τα αξιοσημείωτα και αυτά που θελεις εσύ να μοιραστείς, όχι για να φανείς (εκτός αν υπάρχουν άλλα θέματα, που πολλές φορές υπάρχουν-δεν λέω για σένα απαραίτητα) αλλά γιατί έχεις να πεις κάτι παραπάνω από μια συνταγή για βραστό αυγό (που μπορεί να τρως κάθε μέρα).
    Ασχετο σχετικό, δεν έχω φάει λεμονάτο αρακά ποτέ, μόνο κόκκινο και τις προάλλες ήθελα να φτιάξω αρακά και δεν είχα τομάτα και αν είχα τη συνταγή θα με σωζε (θα γέμιζε το βαρετό ταπεράκι του γραφείου). Καλή η υψηλή γαστρονομία και οι πειραματισμοί, αλλά πρέπει να λαδώσει και το εντεράκι που λέγαν οι παλιοί.
    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Rightly put..και πόσα ακόμα..
    Εγώ έχω μια ανάρτηση που την 'πιλατεύω' 3 βδομάδες και ακόμα είναι στα πρόχειρα!!
    Τον αρακά τον φτιάχνω και είναι μια χαρά φαγάκι!
    Και ο δικό σου λαχταριστός, Χρυσαυγή!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οκ.. μονο εσυ θα μποριυσες να κάνεις τον αρακά να φαίνεται τοσο λαχταριστός!! Κι εμας μας αρεσει ο αρακας!! εγω βαζω και πατατουλες και κοκκινη πιπερια!! Ο Νικολας τρελαίνεται!! καλημερα Χρυσαυγη μου!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μας ανοιξες την κουζινα σου αλλα και την καρδια σου!!!
    Δεν σου κρυβω οτι ειδα αρακα στον τιτλο πριν μπω στο μπλογκ σου ξανα κοιταξα καλα καλα να δω δω οτι εισαι εσυ χρυσαυγη και δεν εχω κανει καποιο λαθος!!!!Δεν εχω κατι με τον αρακα,το αντιθετο μαλιστα τρωω πολυ συχνα ειτε λεμονατο ειτε κοκκινατο,αλλα λεω η χρυσαυγη αρακα????
    συμφωνω σε ολα αυτα που μας ειπες και μας τα ειπες καιπολυ ωραια!Γενικα νομιζω ζουμε στην εποχη του ναρκισσισμου,προσπαθουμε να βγάλουμε την τελεια φωτο μας,να την "φιλτραρουμε" να την βαλουμε προφιλ στο fb να παρουμε Likes,να γραψουμε,να δειξουμε ποσο wow τελεια περναμε,να δειξουμε οτι διασκεδαζουμε,οτι εχουμε πολλους φιλους, εχουμε την τελεια ρομαντικη σχεση ή ειμαστε οι ηρωες μεσα σε μια σχεση και όλα περνανε μονο απο το δικο μας χερι ,οτι ειμαστε τελειες μαμαδες και μπορουμε να μαλλιοτραβηχτουμε στην προσπαθεια μας να αποδειξουμε το "ειμαι καλυτερη μαμα απο εσενα" κτλ κτλ κτλ.
    Μου αρεσε πολυ λοιπον ο "αρακας" σου Χυσαυγη,νοστιμος υγιεινος και αληθινος!!
    φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με το διαγωνισμό/καλιστεία καλύτερης μαμάς δηλαδή κάθε μέρα...

      Διαγραφή
  6. Πολύ αληθινός ο πρόλογος σου!! Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα!
    Όσο για τον αρακά μ αρέσει πάρα πολύ και οι φωτογραφίες σου τον κάνουν πολύ γκουρμέ!!!

    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι! Πες τα αλύπητα!!!
    Για τους περισσότερους το blog, δεν είναι ημερολόγιο αλλά στιγμές!!!Άλλοτε καλές, άλλοτε κακές, μα ποτέ κανείς δεν ξέρει το τι συμβαίνει πίσω από την κάμερα. Περνάμε αυτό που πρωτίστως ευχαριστεί εμάς και το μοιραζόμαστε καλοπροαίρετα.
    Τα χρόνια που "μασούσα", πέρασαν αναπιστρεπτί (θέλω να πιστεύω).
    Πολύ ευχαρίστως λοιπόν Χρυσαυγή μου να καθίσω στο τραπέζι μαζί σου για τον αγαπημένο αρακά σου, μιας και νηστεύουμε την περίοδο αυτή. Όχι πως τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν τον τιμούμε!!! Και ναι, έτσι τον φτιάχνω και εγώ κι αν τύχει να έχω και αγκινάρες; Απογείωση λέμε!!!!!!

    Υπέροχος, ζεστός και αληθινός ο τρόπος που εκφράζεσαι. Να το κάνεις πιο συχνά!! :)

    Καλημέρα Χρυσαυγή!! :)**
    ...πάω να βγάλω τα γεμιστά από το φούρνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. OK!
    Ωραίος, με μια πατάτα μέσα για μένα, και να καθίσουμε να πούμε τα δικά μας...

    Πολλοί φαντάζονται τις foodbloggers να ζούμε αλλιώς από του υπολοίπους. Καλή κι απομυθοποίηση των γεγονότων...

    Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Βρε Χρυσαυγή, σε όλες σου τις αναρτήσεις βγάζεις πάντα μια αυθεντικότητα και μια "μαγκιά" που προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα. Καμιά φορά ο κόσμος ξεχνά ότι οι μπλόγκερς είναι απλοί άνθρωποι με πραγματικά προβλήματα. Καμιά φορά και οι ίδιοι οι μπλόγκερς το ξεχνούν. Ίσως επειδή νιώθουν την ανάγκη μέσα από τα μπλογκς τους να ξεφύγουν από αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα και τα προβλήματά της. Δεν τους αδικώ, αν και προσωπικά η καθημερινότητά μου επηρεάζει πάντα τις αναρτήσεις μου και τις συνταγές μου (π.χ. θα ήμουν εντελώς στην κοσμάρα μου αν σε αυτή τη φάση της ζωής μου, που τρέχω σαν τον Βέγγο πίσω από πάνες και φρουτόκρεμες, οι αναρτήσεις-συνταγές μου δεν είχαν μαμαδίστικη χροιά και δεν απαιτούσαν ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας). Καταλαβαίνω ωστόσο και αυτούς που προσπαθούν να προβάλλουν κάτι διαφορετικό, μια περσόνα λίγο πιο ωραιοποιημένη, πιο γκλαμουράτη. Τους επιτρέπει να επιβιώνουν μέσα σε μια συχνά γκρίζα καθημερινότητα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το μπλόγκινγκ είναι και μια μορφή ψυχοθεραπείας. Τώρα αν κάποιος το κάνει απλά και μόνο για λόγους εντυπωσιασμού του κοινού, τι να πω... Άβυσσος η ψυχή του εν λόγω μπλόγκερ.
    Και για να κλείσω το σεντονάκι μου, θα πω ότι προσωπικά τον αρακά σου θα τον έτρωγα πολύ πιο ευχάριστα από άλλα γκουρμεδιάρικα πιάτα. Ίσως ακριβώς γιατί θυμίζει εσένα... :-)
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έρχομαι να κάτσουμε παρέα να απολαύσουμε τον αρακά και να κουβεντιάσουμε για τα προβλήματα μας και να κάνουμε σχέδια για γκουρμέ εξορμήσεις. Άπειρες φορές έχω τυπώσει άπειρες συνταγές και δεν εχω κάνει τίποτα γιατί στο τέλος έχω καταλήξει στο ταπεινό, αλλά πολύ νόστιμο κοτόπουλο με μπάμιες στον φούρνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αρακά και δόξα το θεό, να λέμε! Αγαπημένος αρακάς που έμαθα ότι γίνεται λεμονάτος από μια συμφοιτήτριά μου από Θεσσαλονίκη. Και μιας και με πήγες στα φοιτητικά μου χρόνια θα σου πω μια ιστορία με ένα τέλειο μπριαμ. Το είχα φτιάξει και έτυχε να περάσει μια φίλη από το σπίτι και φάγαμε μαζί... Δεν μπορείς να φανταστείς τι ιστορίες είπαμε και πόσο κοντά μας έφερε εκείνο το μπριάμ... είχε πετύχει το άτιμο κιόλας και ακόμα το σκέφτομαι!!! Απλά πράγματα, καθημερινά... αλλά σίγουρα όταν ονειρευόμαστε ή ταξιδεύουμε σερφάροντας στο διαδίκτυο θέλουμε να δούμε κι άλλα... να μάθουμε νέα πράγματα. Θα ήταν τόσο πεζό να βλέπαμε όλες οι food-bloggers να φτιάχνουν φασολάδα και τηγανιτές πατάτες με αυγά... Θέλει λίγο gourmet το μυαλό και το μάτι μας...δεν γίνεται αλλιώς.
    Σε συγχαίρω εντούτοις που μας έδειξες και τον αρακά σου... και μας άνοιξες το παράθυρο του ακάλυπτου.Καλό κάνει σε όλους μας! Πολλά φιλιά
    Νίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ξέρεις πολλές φορές έχω την εντύπωση ότι ζω σε υπόγειο.
    Παρ´ όλο που το διαμέρισμα μας ειναι στον έβδομο.
    Ακόμα και ο ήλιος που ενοχλητικά με ακολουθεί από την ανατολή του έως τη δύση του κυκλικά,μέσα στα δωμάτια,τυφλώνει προσωρινά ....
    Το πρωινό φως ξεδιάντροπα τρυπώνει στις γρίλιες,από το αξημέρωτο.
    Οι θόρυβοι της πόλης αποστασιοποιούνται εκεί ψηλά.
    Φθίνουν και μοιάζουν μουρμουρητά.
    Έχω την τύχη να βλέπω ουρανό.Μέσα στην πολύβουη πόλη,που ένα τετράγωνο ουρανού,διεκδικεί θέση στην κακογουςτιά των πολυκατοικιών,σηκώνω το βλέμμα και τον αγγίζω.
    Αντιλαμβάνομαι τις διαθέσεις του καιρού.Τον αγέρα,που έχει βαλθεί εδώ και χρόνια ,να αποτελειώσει τις τέντες,το μαστίγωμα της βροχόπτωσης που έκανε χαρτογραφημένους λεκέδες στο περβάζι ,το λιοπύρι που ψήνει το τσιμέντο και καταφέρνει να στέλνει τα πυρακτωμένα βέλη του στις ερμητικά κλειστές μπαλκονόπορτες.
    Ζω στο ρετιρέ.Αντικειμενικά,στο προνομιούχο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας στο κέντρο μιας πολύβουης πόλης.
    Το ρετιρέ είναι σαν λέμε,το σουφλέ σοκολάτας,ή το σουφλέ με τα δεκαοκτώ τυριά,ή η τούρτα Μαρκίζ,ή το ριζότο με τρούφα.
    Και εδώ γελάμε.Το ρετιρέ ,είναι το υπόγειο.
    Εκεί που πίσω από τα γυαλιστερό τζάμια κρύβονται πάθη,στεναχώριες,κοινοτυπίες,προβλήματα,άγχη,αρρώστιες,μελαγχολίες.
    Το ρετιρέ ειναι ο αρακάς,η φάβα,το αποτυχημένο αφούσκωτο κέικ,το πεσμένο au gratin,το χθεσινό φαγητό.
    Το ασανσέρ απλά σε ανεβοκατεβάζει ,ανάλογα με την συντήρηση που του έχεις κάνει.
    Η μόστρα είναι απατηλή.
    Και επειδή όλες οι γκουρμέ γεύσεις μου αρέσουν,αλλά το απλό είναι αυτό που στην πραγματικότητα εκτιμώ,ο αρακάς ειναι το σπιτάκι των ονείρων μου.
    Μικρό,μοναχικό,ξύλινο ,ξεχασμένο στο δάσος,με το ρετσίνι των δέντρων να το περικυκλώνει.
    Το φαγητό που η μητέρα θα το προσφέρει με την αγάπη που μόνο εκείνη ξέρει να χαρίζει απλόχερα.
    Αυτό που θα θυμόμαστε πάντα όσος καιρός και αν κυλήσει.
    Μόνο τα φαγητά καρδιάς μπορούν να δονούν την μνήμη.
    Σήμερα κλείστηκα στο ασανσέρ.Στη μέση ,κάπου μεταξύ τρίτου και τέταρτου ορόφου.
    Η ωριαία απομόνωση με ανάγκασε να σκέφτομαι τα παράθυρα που αναφέρεις.
    Τα παράθυρα που ανοίγουν τα μάτια μας,αρκεί να θέλουμε να κυττάξουμε.
    Αυτά,των διαφορετικών κόσμων,που με την ποικιλία τους και την διαφορετικότητα τους,δομούν και δονούν την ψυχή μας.
    Φιλια πολλά,πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Respect.. για τον λεμονάτο αρακά που αποτελεί το αγαπημένο μου λαδερό φαγητό, μαζί με το μπριάμ στον φούρνο.

    Rrespect... και για την καθημερινότητα της μάνας με δυο παιδιά, που έχουν τις δικές τους διατροφικές συνήθειες, απαιτήσεις, αντιρρήσεις και ορέξεις!

    Respect ... και για την καθημερινότητα της γυναίκας που θα ήθελε να κάνει πράγματα σαν το παλιό καλό εαυτό της...αλλά που χρόνος και δυνατότητα γι' αυτό.

    Τα φιλιά μου Χρυσομαλλούσα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το φαγητό, μα ακριβώς αυτό, με τον εντελώς ίδιο τρόπο που το μαγειρεύεις ήταν ένας από τους εφιάλτες μου όταν ήμουν παιδί, και ένα από τα αγαπημένα μου λαδερά σήμερα. Λεμονάτος, χυλωμένος, με μπόλικο άνηθο.
    Όσο για το τι κρύβεται πίσω από τα γραφόμενα του καθενός; Μήπως άραγε έτσι δεν είναι και πίσω από τις κουβέντες που λένε δυο συνάδελφοι για το πώς πέρασαν το σκ. ή όπως τα λέει η Τάνια παραπάνω; Ο καθένας καταλαβαίνει αυτό που μπορεί ή που θέλει να καταλάβει από αυτά που βλέπει και διαβάζει, και κρατάει στο τέλος αυτό που τον αφορά...
    Το θέμα είναι να περνάμε καλά μαγειρεύοντας για ένα food blog, γράφοντας για ένα food blog και διαβάζοντας ένα food blog. Ειδικά όταν η μαγειρική μας καθημερινότητα είναι μουντή και περιορισμένη λόγω συνθηκών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ξέρεις πόσο σε συμπαθώ εε;;; Το γνωρίζεις καλά! Για αυτό και συγκρατιέμαι και δεν δαχτυλογραφώ όλα τα επιφωνήματα που τσίριξαν στο μυαλό μου μόλις είδα τον ...αρακά....Παρόλο που λάτρεψα την αλήθεια της ανάρτησής σου (σού είχα κάνει κι εγώ εξάλλου την ερώτηση) συμπάθα με όσον αφορά τον αρακά!
    Μην μού πεις πως δεν το περίμενες! Χαχαχαχαχαχα
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλέ σαν τα λαδερά δεν έχει! Αυθεντικά, λιτά και γεμάτα ουσία, όπως ένας σπουδαίος άνθρωπος όπως μια ζωή αληθινά πλούσια.. αυθεντική, λιτή και γεμάτη ουσία! Να σαι καλά πάντα βρε Χρυσαυγή να μας μαγειρεύεις αρακά και να μας εμπνέεις με τα γραφόμενα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. μου αρέσεις! κι εσύ και ο αρακάς σου!
    δεν λέω τίποτα άλλο...
    καλό σ/κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ομολογώ ότι διάβασα πρώτα τον "αρακά" της Δήμητρας και μετά τον δικό σου και με έχετε αφήσει και οι δύο παγωτό! Και δεν μένω συχνά παγωτό! Κλαπ κλαπ κλαπ για την αλήθεια σου και ακόμα δύο κλαπ για τον αρακά που τυχαίνει και πολύ αγαπημένος μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Tα λες καταπληκτικα...Η αληθινη ζωη συνηθως βρισκεται κρυμμένη πίσω από μια όμορφη φωτογραφία και ένα ωραίο κείμενο...Σ΄ενα πιατο "αρακα"..Όσο για τον αρακα, θα δοκιμασω τη συνταγη σου μια και δεν χρησιμοποιοιουσα ουτε εγω κορν-φλαουρ...

    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. εδώ έχεις βάλει πολύ τροφή για σκέψη, είδα πριν λίγο και τα αποτελέσματα της σκέψης στη Δήμητρα του decor Asylum. Πολύ καλά κάνεις και διευκρινίζεις όλα αυτά περί καθημερινότητας, άλλωστε και ο αρακάς καλός είναι, εμάς μας αρέσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Όποιος νομίζει ότι κάποιοι από μας μαγειρεύουμε και φωτογραφίζουμε μόνο και μόνο για να ¨δείξουμε¨ είναι εκτός τόπου και χρόνου. Υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα βέβαια που δεν θα ήθελα να το αναφέρω τώρα. Το μεγαλύτερο μέρος των foodblogger όμως είναι καθημερινοί άνθρωποι που τραβούν την ανηφόρα τους όπως κι αν είναι αυτή, έχουν δε δικαιώματα και στην σπιτική τους πολυτέλεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Θα μιλησω καθαρά για το δικό μου σκεπτικό... ! Υπάρχουν άνθρωποι αλήθεια που πιστεύουν ότι στη ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου συμβαίνουν μόνο αυτά που μας λέει ή εμείς βλέπουμε;;; Τι πιο φυσιολογικό από το να έχουμε όλοι μας τις απόλυτα αληθινές στιγμές που περιεγραψες;Κάποτε ήμουν τόσο αφελής που πίστευα τα πάντα! ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ! Μέχρι που προσγειώθηκα απότομα στην πραγματικότητα με τον χειρότερο τρόπο. Από τότε λοιπόν βλέπω τα πράγματα καθαρά, κανένας δεν ζει πια στη φανταστική μου φούσκα... αλλά στον πλανήτη γη όπου όλοι έχουμε το αν αυθαίρετο δικαίωμα στο καλο-κακό, όμορφο-άσχημο, αληθινό-ψεύτικο, και ότι θέλετε συμπληρώστε... ΌΛΟΙ... Δεν γίνεται να είμαστε μόνο το ένα σκέλος χωρίς το άλλο να μας ακολουθεί... Ελπίζω να διατύπωσα σωστά τις σκέψεις μου γιατί είναι και ώρα σχεδόν 2 τα ξημερώματα...

    Υ.Γ Εγώ δέχομαι και αγαπώ τον αρακά σου ακόμα και αν τον προσφέρεις σε χαρτοπετσέτα, επίσης πάλι θα τον αγαπώ ακόμα και αν τον προσφέρεις με χρυσό πιρούνι... η ΟΥΣΊΑ και η επαφή έγκειται στην ΠΡΟΣΦΟΡΑ !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. αγαπαμε αρακαααααααα (και φασολάκια!!!) ειδικα λεμονατο και οχι κοκκινιστο!!! μαμαδιστικο φαγακι 1000 φορες καλυτερο απο τις γκουρμεδιες!! οσο για τους αλλους αστους να λενε!! φιλιά καλη κυριακή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ηρθα απο την αναρτηση της Δημητρας και πραγματικα λατρεψα αυτον τον αρακα που εβγαλε απο μέσα μας ολα οσα θα θελαμε να φωναξουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Χρυσαυγή μου εννοείται ότι είμαστε άνθρωποι!! Πάντως την ερώτηση ῾μα τα τρώτε όλα αυτά;῾την ακούω και εγώ συχνά!! Μην μασάς keep on your wonderful walk!! Φιλιά και καλό υπόλοιπο Κυριακής!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Από τις καλύτερες αναρτήσεις σου Χρυσαυγή μου! Δεν ξέρω ποιο ήταν το έναυσμα για να την ξεκινήσεις αλλά ευτυχώς για εμάς που το έκανες, γιατί είναι καλογραμμένη, αστεία, σοβαρή, ειρωνική, θλιβερή, αποκαλυπτική και τόσο μα τόσο αληθινή!! Φοβερός ο πρόλογος αλλά και ο αρακάς. Έτσι μας αρέσει ο αρακάς, λεμονάτος και όχι "κόκκινος", καθώς τα τελευταία χρόνια μόνο έτσι τον φτιάχνουμε.
    Όσο για την μεγάλη καθυστέρηση ελπίζω να με συγχωρήσης φιλενάδα καθώς το τελευταίο καιρό είμαστε λίγο άνω κάτω.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ο ωραιότερος αρακάς που διάβασα.Κι εγώ πολλές φορές τις αποτυχίες μου τις βγάζω δημόσια για να ξέρουν όλοι ότι όλες δυσκολευόμαστε σε πράγματα και καταστάσεις.
    Πολύ ωραίες οι αλήθειες σου και χαίρομαι που σε παρακολουθώ.Τώρα ακόμη περισσότερο.Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Είναι από τα λιγοστά λαδερά φαγητά που τρώνε τα παιδιά μου και είναι και μεγάλα! Αυτό για τον αρακά! Για τον άλλον "αρακά" που τόσο σοφά περιγράφεις μήπως είναι και δική μας ανάγκη η ωραιοποίηση της κατάστασης έτσι για να πάμε παρακάτω; Ωραίοι χώροι, ωραία φαγητά, ωραία ζωή! Η ζωή όμως είναι ωραία, ωραία είπα, δεν είπα εύκολη και με τον αρακά της και με τα προβλήματα της! Αλήθειες λέμε και στη μία και στην άλλη περίπτωση...και στις γκουρμεδιές και στα λαδερά εμείς είμαστε πάλι.... Καλό βράδυ Χρυσαυγή και καλή εβδομάδα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Λάτρεψα την αλήθεια της ανάρτησής σου Χρυσαυγή μου! Είναι έτσι ακριβώς όπως τα λες και ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης που περιόρισε την αγία καθημερινότητά μας και την έκανε ακόμα πιο μουντή. Αλλά πάλι ...όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή με τα κάτω, τα πιο κάτω αλλά και τα πάνω της τόσο όμορφη είναι και καλό είναι να μην το βάζουμε εύκολα κάτω (μη νομίζεις ...τα γράφω για να τα διαβάζω κι εγώ η ίδια)!
    Όσο για τον αρακά... εεεεε, αυτός είναι το πρώτο φαγητό που έμαθα να μαγειρεύω και που το λάτρευα και το λατρεύω!! Για μένα ο αρακάς έτσι μαγειρεμένος (εγώ δεν βάζω κορν φλάουρ αλλά θα το δοκιμάσω) είναι το πιο γκουρμέ πιάτο!!!
    Γεια στα χέρια σου λοιπόν και καλή εβδομάδα να έχουμε!!! Κι όσο για τα υπόλοιπα ...ο καθένας γνωρίζει τη δική πραγματικότητα στον μικρόκοσμό του!!!!!
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Έχεις τόσο δίκιο!
    Απλά πιστεύω ότι μέσα από ένα μπλογκ επιλέγουμε στιγμές από μια μονοτονη καθημερινότητα, έκεινες που είναι λίγο πιο ξεχωριστες και τις φωτίζουμε λίγο παραπάνω. Ισως έτσι να λάμπουν και μέσα στη ζωή μας και να την κάνουν πιο φωτεινή. Καμιά φορά το μπλογκ γίνεται και αφορμή για να επιδιώξουμε τέτοιες στιγμές που πάντα έχουμε ανάγκη...
    Ωραίος ο αρακάς, εμείς τον τρώμε οικογενειακως και χωρίς αντιρρήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ok...δεν ξερω γιατι ειχα την εντυπωση οτι ειχα γραψει σχολιο...αλλα μαντεψε...μαλλον το φανταστηκα. Γιατι τελευταια η μανα με τα δυο παιδια κοιμαται 3 ωρες ημερησιως και αυτες με διαλλειματα, γιατι οι μαχες στο σπιτι ειναι σε καθημερινη βαση ειτε λογω κουρασης ειτε γιατι απλα υπαρχουν, γιατι το blogging οσο και να το λατρευω θελει χρονο και φυσικα οταν αποφασισω να ασχοληθω με τις φωτογραφιες και το κειμενο γινεται αλλος ενας καυγας γιατι ασχολουμαι με αυτο και οχι με το σκουπισμα πχ! Μαντεψε λοιπον...γιατι αυτο με ξεκουραζει την ταλαιπωρη γυναικα. και με αυτη σου την αναρτηση επιτέλους νοιωθω ότι υπάρχουν και αλλες που μπορουν να με καταλάβουν και να μη νοιωθω μόνη! προσκυνω την ευθυτητα σου και το ποσο εξω απο τα δοντια τα ειπες. και οχι μονο λατρευω τον αρακα αλλα και τα τηγανιτα αυγα και τα μπεργκερ και το delivery η μανα! οποτε...πιασε και καμια απο τις συνταγες αυτες...τηγανητα αυγα μηπως? σου εχω απολυτη εμπιστοσυνη οτι και αυτα θα τα αποθεωσεις!

    φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Τη χαρηκα πολυ τη σημερινή σου ανάρτηση. Δε θα σταθώ τόσο στον αρακά..κ εγω ετσι τον κανω χωρις ομως το κορν φλάουρ -ούτε που το είχα σκεφτεί....θα σταθώ ομως στην αληθεια των λόγων σου. Χρειάζεται κ το τσαλάκωμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Μια χαρά είναι ο αρακάς, αλήθεια !!! Είναι νόστιμος και θρεπτικός, άρα αληθινό gourmet :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Μου αρέσει που εχεις την ευθύτητα και τον "τσαμπουκα" να πεις αυτή είμαι στην πραγματικότητα και με όποιον ταιριαζω! Όσο για τον αρακά είναι απο τα αγαπημένα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Σε παρακολουθώ εδώ και πάρα πολύ καιρό αλλά ποτέ δεν είχα σχολιάσει!
    Το συγκεκριμένο κείμενο μου φάνηκε τόσο αληθινό...
    Μου αρέσεις,και εσύ και τα φαγητά σου!!!
    -Beauty and the food beast-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Δεν διαβασα καθολου τη συνταγη, το ομολογω. Σταθηκα στην εισαγωγη σου. Well said! μολις απεκτησες αλλο ενα blogoφιλαρακι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ενας νέος "Αρακάς" από εμένα στο http://topaiziko.blogspot.gr/2015/04/topaiziko-behind-scenes.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Τέλειος ο αρακάς! Πολύ την ευχαριστήθηκα αυτή την ανάρτηση. Καλώς σε "βρήκα"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Συμφωνώ απόλυτα ότι ποστάρουμε στιγμές μας στα blogs μας. Τα προβλήματα και όλα αυτά είναι καθημερινότητά μας πια. Αλλά ψάχνουμε τρόπους να τα ξορκίζουμε. Τα blogs μας είναι ένας από αυτούς. Τον αρακά τον τιμώ συνέχεια. Ακόμα και αν γκρινιάζει κάποιο μέλος της οικογένειας. Πέρα του ότι είναι υπέροχο φαγάκι, , κάνουμε και τον σταυρό μας και λέμε δόξα το Θεό που μας έχει φαγάκι στο τραπέζι μας. Σήμερα έχω αρακά και επειδή δεν είχα κοτόπουλο, έβαλα λουκανικάκι που είχε μείνει και μια χαρά έγινε. Ο δικός μου αρακάς. http://crochetandcook.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

πήγαινε στην κορυφή! 01 09 10