Σαρδέλες αχνιστές

Στην παραθαλάσσια περιοχή που μεγάλωσα ο αριθμός των ψαράδικων ήταν περισσότερος από αυτόν που αναλογούσε στον πληθυσμό, και σε όλα παρατηρούσες ανέκαθεν την αφθονία τόσο σε ποσότητες όσο και σε είδη ψαριών, οστρακοειδών και μαλάκιων. 

Όταν μετακόμισα στην Αθήνα, αυτό που με ξένισε όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά ψαράδικο, ήταν η θέα των κακομοιριασμένων, λιγοστών ψαριών, μπαγιάτικων φυσικά και καθόλου θελκτικών στο μάτι. Παρέπαιαν στους πάγκους ανάμεσα σε κιλά παγάκια και κάτω από ειδικά μηχανήματα που τα ψέκαζαν με δροσερό νερό –ματαίως- ώστε να δείχνουν φρέσκα και λαχταριστά. Που είναι το ψάρι που σπαρταράει σκέφτηκα? Αυτό που δεν καθαρίζεται από τη ζωντάνια,  αυτό που το κεφάλι του δεν μπορείς να το αποκολλήσεις από το σώμα από τη φρεσκάδα? 

Στη μνήμη μου ακόμα έχω χαραγμένο εκείνο το περιστατικό που εκτυλίχθηκε ένα καλοκαίρι της παιδικής μου ηλικίας. Ήμουν δε θα ΄μουν 7 χρονών όταν ο παππούς μου ήρθε από τα καϊκια πρωί πρωί μιας καλοκαιρινής ημέρας με μια σακούλα γαύρο που "χόρευε" λες και τα ζωντανά ακόμα ψάρια προσπαθούσαν να δραπετεύσουν. Μόλις πήρε στα χέρια της η γιαγιά μου τη φρέσκια ψαριά, αναποδογύρισε τη σακούλα στο νεροχύτη για να αρχίσει το καθάρισμα των πραγματικά ακόμα ζωντανών ψαριών. Κι ενώ αυτά χοροπηδούσαν κάτω από το τρεχούμενο νερό της βρύσης εγώ κατάφερα και ξέκλεψα ένα ασημένιο, μικρό γαυράκι και του έκανα κανονική κηδεία βάζοντάς το σε ένα σπιρτόκουτο και θάβοντάς το στο περιβόλι του παππού, δίπλα στα φασολάκια, μετά τιμών και στεφάνων...  

Έχοντας μεγαλώσει με τέτοιες αναμνήσεις, με παππού που ψάρευε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και με το εκλεκτότερο ψάρι  στο πιάτο μου,  καταλαβαίνει κανείς πόσο φτωχό μου φάνηκε εκείνο το ψαράδικο στο Μαρούσι. 

Τώρα πια ο παππούς δεν υπάρχει, αλλά εξακολουθώ να βρίσκω το καλύτερο ψάρι για εμένα και την οικογένειά μου, μιας και το θεωρώ τροφή από τις λίγες. Θα χαιρόμουν πολύ περισσότερο αν οι κόρες μου έτρεφαν την ίδια αγάπη γι΄αυτά όσο εγώ, αλλά ελπίζω στο μέλλον ν΄αλλάξουν γούστα. Ωστόσο δεν παύω να το μαγειρεύω όσο πιο συχνά μπορώ, δοκιμάζοντας πολλές φορές καινούριους συνδυασμούς μπας και πετύχω κάποια στιγμή να τις πείσω (και ειδικά τη μικρή) να δοκιμάσουν. 

Μια από τις κλασικές συνταγές που έχω φτιάξει και έχω ξαναφτιάξει είναι οι σαρδέλες οι αχνιστές, που όμως η συνταγή αυτή μπορεί να γίνει κάλλιστα και με γαύρο. Η διαδικασία είναι παρεμφερής των μυδιών των αχνιστών, που είναι η πιο γνωστή και κλασική συνταγή για μύδια μετά τα μυδοπίλαφα και το σαγανάκι. 

Εύκολο πιάτο που ετοιμάζεται σε ελάχιστα λεπτά (κάτω από δεκάλεπτο για την ακρίβεια) και τρώγεται σε ακόμα λιγότερο χρόνο. Αν δεν έχετε κρασί λευκό στη διάθεσή σας μπορείτε να βάλετε και νερό για το άχνισμα. Το έχω κάνει και βγαίνει εξίσου νόστιμο το  πιάτο. Τέλος προμηθευτείτε μαζί με τα ψάρια και άφθονο ζυμωτό ψωμάκι γιατί η δεμένη αυτή σαλτσούλα μουστάρδας είναι πολύ κρίμα να πάει χαμένη! Οι βουτιές επιβάλλονται!! 

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!   

ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΑΧΝΙΣΤΕΣ

Υλικά: 

     1)      600 γραμμάρια σαρδέλες, κατά προτίμηση χοντρές

     2)      100 ml λευκό ξηρό κρασί

     3)      4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο

     4)      1 γεμάτο κουταλάκι γλυκού μουστάρδα Dijon

     5)      ½ ζουμερό λεμόνι, το χυμό του

     6)      4 κουταλιές σούπας ψιλοκομμένο μαϊντανό

     7)      Αλάτι

Μέθοδος: 

Αγοράζουμε όσο πιο φρέσκο ψάρι μπορούμε και κατά προτίμηση χοντρή σαρδέλα. 

Την πλένουμε, της αφαιρούμε με τα χέρια τα λέπια που μπορεί να έχει, καθώς επίσης και το κεφάλι και τα εντόσθια. Στην ιδανική κατάσταση την ξεκοκαλίζουμε κιόλας με τον ίδιο τρόπο που φιλετάρουμε τον γαύρο για να τον κάνουμε μαρινάτο (πατήστε εδώ). 

Βάζουμε τη σαρδέλα σε ένα τηγανάκι που να την χωράει όλη απλωτή (να μην είναι δηλαδή το ένα ψάρι πάνω στο άλλο). Την αλατίζουμε κανονικά. 

Σε ένα μικρό βαζάκι με καπάκι βάζουμε το ελαιόλαδο, το χυμό του λεμονιού και τη μουστάρδα. Κλείνουμε το βάζο με το καπάκι του και το ανακινούμε πολύ έντονα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα. 

Στο τηγάνι τώρα που έχουμε τη σαρδέλα ρίχνουμε το κρασί και το βάζουμε πάνω στη φωτιά. Το αφήνουμε εκεί για περίπου 5-7 λεπτά μέχρι να δούμε τη σαρδέλα να έχει ψηθεί καλά. Αν χρειαστεί την σκεπάζουμε με ένα καπάκι από κατσαρόλα για 1-2 λεπτά ώστε να συντομεύσουμε τον χρόνο μαγειρέματός του ψαριού. Το ψάρι είναι μικρό και ψήνεται αμέσως μέσα στο κρασί. Δεν χρειάζεται πολύ χρόνο. 

Όταν η σαρδέλα είναι έτοιμη, χωρίς όμως να έχει πιει εντελώς τα υγρά της μέσα στο τηγάνι, τότε ρίχνουμε από πάνω το ντρέσινγκ της μουστάρδας και του ελαιόλαδου και κουνάμε το τηγάνι ώστε να πάει παντού και να σκεπάσει όλα τα ψάρια. Αποσύρουμε κατευθείαν το τηγάνι από τη φωτιά. Δεν χρειάζεται δηλαδή το ντρέσινγκ να ψηθεί. Θέλουμε το λάδι ωμό. Ίσα ίσα να ζεσταθεί από τη θερμότητα των ψαριών. 

Πασπαλίζουμε με τον μαϊντανό και σερβίρουμε αμέσως τις σαρδέλες στα πιάτα περιχύνοντάς τες με άφθονο ζουμάκι. 

Καλή επιτυχία!!!