Τρουφάκια με ρούμι και καρύδι

Φύσηξε αέρας αλλαγής!

         Το blog μου, το δημιούργησα μέσα σε μια νύχτα. Χωρίς σκέψη, χωρίς να το έχω προαποφασίσει. Έτσι ξαφνικά. Όταν λοιπόν έφτασα στο κουτάκι που έπρεπε να κάνω την «ονοματοδοσία», πληκτρολόγησα βιαστικά το «Λαχταριστές Συνταγές». Κι αυτό επίσης, χωρίς να το πολυσκεφθώ!

Σούπα βελουτέ με σελινόριζα και ροκφόρ

Σαν τη μύγα μες το γάλα

          Στη ζωή μου, σε ορισμένα πράγματα δεν ακολουθώ την πεπατημένη. Πόσο μάλλον όταν κάνω το χόμπι μου, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το blog μαγειρικής μου. Τα Χριστούγεννα επέλεξα να μην αναρτήσω συνταγές με μελομακάρονα ή κουραμπιέδες ή γαλοπούλα γεμιστή. Τίποτα που να παραπέμπει σε παραδοσιακά Χριστούγεννα. Αντίθετα, έφτιαξα φαγητά που μπορούσαν να μπουν σαν σφήνα σε ένα ωραίο γιορτινό τραπέζι ή ρεβεγιόν. Κάτι που να ταιριάζει με γιορτές αλλά να μην είναι αμιγώς Χριστουγεννιάτικο. Όχι επειδή δεν μου αρέσουν τα γιορτινά παραδοσιακά εδέσματα, αλλά επειδή νομίζω ότι είναι χιλιοειπωμένα. Τι να προσθέσει η εκατομμυριοστή δικιά μου συνταγή κουραμπιέδων μέσα στον κυβερνοχώρο?

Κοτόπουλο μπύρας με θυμάρι

      
Παρηγοριά στον άρρωστο

        Καλησπέρα Σάββατο βράδυ…


        Η αλήθεια είναι ότι αυτό το Σαββατόβραδο δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω απ΄ το να γράψω στο blog μου. Ξεμείναμε στο σπίτι βλέπετε, μετά από μια σκυταλοδρομία που κάνουμε από την αρχή της εβδομάδας με την καινούρια ίωση που έχει εισχωρήσει στους κόλπους της οικογενείας! Πρώτα ο Δημήτρης, μετά εγώ και σήμερα η Νεφέλη! Όλοι πέφτουμε σαν τα κοτόπουλα, ο ένας μετά τον άλλο. Λες και η ίωση αυτή πηγαίνει με ηλικιακή σειρά. Απ΄ τον μεγαλύτερο στο μικρότερο. Άραγε μετά τη Νεφέλη για ποιον χτυπάει η καμπάνα? Μόνο η δόλια Κλειώ έχει μείνει όρθια απ΄ αυτό το ντόμινο, αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα…
       Έτσι λοιπόν όλα τα πλάνα που είχαμε για σήμερα αναβλήθηκαν επ’ αόριστον. Έτσι κι εγώ μεταξύ ponstan και depon βρήκα λίγο χρόνο για μένα. Λίγο χρόνο για να γράψω την καινούρια μου συνταγή. Μια συνταγή ολίγον «κλεμμένη» και ολίγον παραποιημένη. 
       Ένα βράδυ που είχα στερέψει ιδεών για το τι φαγητό να φτιάξω και μη έχοντας τίποτ΄ άλλο στο ψυγείο παρά μόνο φιλέτα κοτόπουλου και μανιτάρια μπήκα στο blog της Ερμιόνης να ψαχουλέψω μήπως βρω κάτι εύκολο. Και η Ερμιόνη ποτέ δεν σε απογοητεύει! Έπεσα πάνω στο κοτόπουλο με μανιτάρια και μουστάρδα και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Το πήρα, το παραποίησα ελαφρώς, ζήτησα την άδειά της και σας το παρουσιάζω με τον δικό μου τρόπο. Είναι περιττό βέβαια να πω ότι έγινε ένα λουκούμι! Φυσικά και είναι περιττό! Διαφορετικά δεν θα είχα τα μούτρα να το αναρτήσω και να σας το προτείνω!!
      
      Τη πρωτότυπη συνταγή θα τη βρείτε εδώ!

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΠΥΡΑΣ ΜΕ ΘΥΜΑΡΙ

Υλικά:

1) 3 φιλέτα στήθος κοτόπουλο περίπου 850 γραμμάρια
2) ½ φλιτζάνι λάδι
3) 1 μεγάλο κρεμμύδι λιωμένο στο multi
4) 1 σκελίδα σκόρδο λιωμένο με την πρέσα του σκόρδου
5) 1 κουτί μπύρας 330 ml
6) 1 κουταλιά της σούπας μουστάρδα
7) 1 μεγάλο κουτί φρέσκα μανιτάρια champignon περίπου 400-500 γραμμάρια
8) 2 κουταλάκια γλυκού κοφτά θυμάρι
9) ½ κουταλάκι του γλυκού κάρυ
10) ¼ κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο
11) 1 κουταλάκι του γλυκού κόρν φλάουρ
12) Αλάτι και πιπέρι
13) ½ φλιτζάνι του τσαγιού γάλα εβαπορέ

Εκτέλεση:

        Πλένουμε και κόβουμε το κοτόπουλο σε μικρά κυβάκια. Βάζουμε σε κατσαρόλα να κάψει το λάδι και σοτάρουμε σε αυτό το κοτόπουλό μας να πάρει χρώμα. Στη συνέχεια προσθέτουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο και ανακατεύουμε για λίγο (περίπου για 1 λεπτό).
       Εντομεταξύ κόβουμε τα μανιτάρια στη μέση αν είναι μικρά ή στα 4 αν είναι πολύ μεγάλα. Προσέχουμε να είναι περίπου όσο και το μέγεθος που έχουμε κόψει το κοτόπουλο.
       Προσθέτουμε τα μανιτάρια στην κατσαρόλα με το κοτόπουλο καθώς επίσης και το κάρυ, το μοσχοκάρυδο, το θυμάρι και το αλατοπίπερο. Σβήνουμε το φαγητό με την μπύρα προσέχοντας να την ρίχνουμε λίγη – λίγη και όχι μονομιάς γιατί φουσκώνει.
      Κλείνουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε το φαγητό να σιγοψηθεί σε χαμηλή θερμοκρασία, μέχρι να απορροφήσει τα περισσότερα υγρά και το κοτόπουλο να μαλακώσει πολύ. Περίπου 30-45 λεπτά, ανάλογα με την κουζίνα και την ένταση της θερμοκρασίας.
      Στη συνέχεια διαλύουμε σε 1/3 του φλιτζανιού κρύο νερό το κόρν φλάουρ και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα. Ανακατεύουμε. Προσθέτουμε τη μουστάρδα και το γάλα εβαπορέ και το αφήνουμε για 1-2 λεπτά σε χαμηλή φωτιά να πάρει μία βράση. Σβήνουμε την ηλεκτρική κουζίνα και το φαγητό μας είναι έτοιμο.
      Πρέπει να υπάρχει αρκετή σάλτσα στην κατσαρόλα και όχι το κοτόπουλο να είναι στεγνό!!

Καλή επιτυχία!!!

Τιραμισού

          Είμαι διχασμένη.

         Σάββατο σήμερα, και για μένα η επόμενη μέρα είναι διχασμένη συναισθηματικά. Αύριο Κυριακή, θα γίνει όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, συνάντηση των food bloggers στο Θησείο. Είναι η πρώτη φορά που αποφασίζω να πάω σε ένα τέτοιο γεγονός, τύπου ραντεβού στα τυφλά με 50 άτομα…! Έχω χαρά και αγωνία ταυτόχρονα, όπως νιώθουν όλοι οι πρωτάρηδες. Την ίδια ώρα, λίγο ποιο κει θα αρχίσει να συγκεντρώνεται πλήθος απ΄ όλη την Ελλάδα στο Σύνταγμα.

          Η μισή μου σκέψη θα είναι εκεί! Σε αυτή την τεράστια συνάντηση των ελλήνων απ΄ όλη τη χώρα, που θα γίνει έξω απ΄ τη Βουλή την ώρα που θα ψηφίζεται το Μνημόνιο. Πώς να μην έχω έννοια, πώς να μην με απασχολεί κάτι που θα καταδικάσει για όλη τους τη ζωή τα παιδιά των παιδιών μας? Μου είπε και ο άνδρας μου ότι θα πάει. Και φίλοι μας απ΄ ότι ξέρω θα δώσουν το παρόν. …Άλλη έννοια από εκεί! Μήπως γίνουν πάλι τα συνήθη γεγονότα? Γνωστοί – άγνωστοι, ξύλο, πέτρες, φωτιές και δακρυγόνα? Ποιό θα είναι το αποτέλεσμα?
         Χαρά και θλίψη μαζί. Έγνοια και αγωνία. Δύο συναντήσεις αύριο με δύο τόσο αντικρουόμενα συναισθήματα για μένα. Το χόμπι στο Θησείο, η επιβίωση στο Σύνταγμα. Ας ξημερώσει και θα δούμε…
         Σήμερα δίνω γλυκό με τυρί mascarpone και καφέ. Tiramisu βεβαίως - βεβαίως!! Το συγκεκριμένο είναι από τα ωραιότερα που έχω φάει. Και πώς να μην είναι, αφού η συνταγή είναι του καταξιωμένου στις καρδιές και τις κουζίνες, Στέλιου Παρλιάρου. Έχω όλη την συλλογή βιβλίων του, που είχε βγάλει κάποτε η Καθημερινή. Από εκεί το ψάρεψα και το έφτιαξα. Πολύ μεγάλη σημασία παίζουν τα σαβαγιάρ. Εγώ τα προμηθεύομαι από πολύ καλό με παράδοση ζαχαροπλαστείο στο Κιάτο Κορινθίας, την γενέτειρα μου. Αν δεν επιχειρήσετε να τα φτιάξετε μόνοι σας, τουλάχιστον να είστε σίγουροι ότι είναι φρέσκα και αφράτα! Πώς να το κάνουμε… μερικά πράγματα παίζουν σημαντικό ρόλο! Tiramisu λοιπόν, για να πάνε τα φαρμάκια κάτω.

TIRAMISU
(συνταγή του Στέλιου Παρλιάρου)

Υλικά:

1) 500 γραμμάρια mascarpone (ιταλικό τυρί)
2) 200 γραμμάρια ζάχαρη άχνη
3) 4 ασπράδια αυγών
4) 4 κρόκοι αυγών
5) 300-400 γραμμάρια σαβαγιάρ
6) 500 γραμμάρια γάλα φρέσκο
7) 1 φλιτζανάκι δυνατός καφές espresso ή 2 κουτ. Σούπας στιγμιαίος καφές
8) 150 γραμμάρια κονιάκ
9) Κακάο για το γαρνίρισμα

Εκτέλεση:

         Σ΄ ένα μπολ ανακατεύουμε με σύρμα τους κρόκους, τη ζάχαρη άχνη και το mascarpone. Χτυπάμε στον κάδο του μίξερ τα ασπράδια σε σφιχτή μαρέγκα και την ενσωματώνουμε με το προηγούμενο μείγμα.

         Σε μια κατσαρόλα, βράζουμε το γάλα με τον καφέ. Κατεβάζουμε από την φωτιά και αδειάζουμε το μείγμα σε άλλο σκεύος. Ρίχνουμε το κονιάκ στο μείγμα γάλακτος – καφέ και βουτάμε τα σαβαγιάρ ένα – ένα για λίγα δευτερόλεπτα. Τα βάζουμε σε ένα επίπεδο πυρέξ, ή ταψί ή τσέρκι, το ένα δίπλα στο άλλο μέχρι να σκεπαστεί η επιφάνεια. Αδειάζουμε από πάνω την κρέμα και την καλύπτουμε με τα υπόλοιπα σαβαγιάρ.

         Αφήνουμε το γλυκό στο ψυγείο για 2 ώρες και όταν είναι να σερβιριστεί το πασπαλίζουμε με κακάο. Σερβίρουμε σε τετράγωνα κομμάτια ή σαν κομμάτια τούρτας αν το έχουμε βάλει σε τσέρκι στρογγυλό.

        Το Tiramisu είναι καλύτερα να καταναλωθεί εντός 2 ημερών!

Καλή επιτυχία!!!!!

Το τιραμισού έφτιαξε σε τούρτα η φίλη μου Βίκυ!! 

Κόκκινη σάλτσα με λουκάνικα και εστραγκόν (για ζυμαρικά)

                
              Ε, λοιπόν δεν θα σκάσω! Την εβδομάδα αυτή με πήραν από κάτω οι υποχρεώσεις, οι δουλειές και η βαρεμάρα. Δεν μου ήρθε και τίποτα στο μυαλό μου αβίαστα να γράψω. Βέβαια δεν το πάλεψα κι εγώ. Ε, ναι, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Έκανα κοπάνα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει η πνευματική μου ξηρασία. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τουλάχιστον συνταγές θα αναρτώ.

Σουτζουκάκια στο φούρνο

Food Styling

            Έχουν δίκιο που λένε ότι πρώτα τρώει το μάτι. Έχοντας ξεφυλλίσει εκατοντάδες περιοδικά και βιβλία μαγειρικής και έχοντας ξοδέψει άπειρες ώρες στο διαδίκτυο προς ανεύρεση συνταγών, μπορώ να πω ότι η πρώτη ματιά έχει τεράστια σημασία για μένα. Φυσικά τα υλικά δεν παύουν να παίζουν πάντα τον πρωταρχικό ρόλο, αλλά όπως και να το κάνεις, η φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις. Αυτή είναι που θα σε τραβήξει απ΄ τη μύτη, θες δεν θες, θα σε κάνει να λιγουρευτείς το φαγητό, να σου τρέξουν τα σάλια και να επιθυμήσεις να το φτιάξεις…

Κέικ με κάστανο

          
Κατοχικό σύνδρομο 

          Πριν από λίγες μέρες έλαβα στο email μου την παρακάτω φωτογραφία με τον αστακό από καρότα και ξεκαρδίστηκα στα γέλια! Μου φάνηκε πολύ αστεία και ευρηματική, όπως επίσης και η λεζάντα που ακολουθούσε: «και η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Εκτός από τα γέλια που μου προκάλεσε ο καροτοαστακός, μου έδωσε και τροφή για σκέψεις ώστε να γράψω τη σημερινή μου ανάρτηση. Κατρακυλώντας στους συνειρμούς, πέρασα από την πραγματική φτώχεια στην πλασματική. Την φτώχεια που δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι χωρίς να είναι, ζουν σαν φτωχοί.


           Θυμήθηκα τους παππούδες μου και άτομα από το συγγενικό μου περιβάλλον που διακατέχονται από το «κατοχικό σύνδρομο». Την ασφυκτική δηλαδή συλλογή τροφής μέσα στο σπίτι και ενίοτε έξω απ΄ αυτό, με το φόβο να μην ξεμείνουν ποτέ από τα είδη πρώτης, δεύτερης και τρίτης ανάγκης σε περίπτωση πολέμου, λοιμού, καταποντισμού, νεροποντής, επιστροφής στη δραχμή, τυφώνα ή απλής διακοπής ρεύματος…. Πόσοι από σας δεν έχετε στο ευρύτερο οικογενειακό σας περιβάλλον τουλάχιστον ένα τέτοιο περιστατικό? Ελάτε, ομολογήστε το…

           Μου έχει τύχει να ανοίξω το ψυγείο οικείας σε μένα οικογένειας και να μην μπορώ να δω τι περιέχει, αφού το φωτάκι ήταν παντελώς κρυμμένο από τα στοιβαγμένα φαγητά. Σκοτάδι στο ψυγείο και τα ληγμένα τρόφιμα σωρό.

          Όσοι έχουν «μολυνθεί» απ΄ τον ιό δεν περιορίζονται μόνο στο φαγητό. Μαζεύουν τα πάντα. Από κεσεδάκια γιαουρτιού μέχρι και χαρτόκουτα από το φρέσκο γάλα, κομμάτια από χαρτόνι, σακούλες, διάφορες συσκευασίες πχ από καφέ, παμπάλαια ρούχα, σκισμένα καλσόν, τρύπιες κουβέρτες και παπούτσια με την δικαιολογία ότι κάποτε θα τα φτιάξουν και θα τα ξαναφορέσουν, χωρίς στην πραγματικότητα να τα έχουν καμία απολύτως ανάγκη.

         Συνήθως σε αυτή την κατάσταση βρίσκονται άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ανεξαρτήτου εισοδήματος, αλλά που έχουν περάσει δύσκολα χρόνια στο παρελθόν και έχουν υποστεί φτώχεια. Βάλτε λίγο την ηλικία, που όσο να ‘ναι το μυαλό το κάνει γιαούρτι, βάλτε και τα δύσκολα παιδικά χρόνια, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος για να το πάθει. Άλλωστε το αγαπημένο ρητό των ανθρώπων – μυρμηγκιών είναι: «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Και εγώ θα προσθέσω: «…μαγειρεύουν και μαζεύουν…»!

        Τη σημερινή μου συνταγή σας την είχα υποσχεθεί απ΄ το Δεκέμβριο. Θυμάστε που είχα φτιάξει μια λαχταριστή κρέμα κάστανου η οποία είχε πολλές χρήσεις? Την έκανα λοιπόν κέικ (με μια συνταγή που βρήκα από το περιοδικό «Γλυκές Ιστορίες» του Σ. Παρλιάρου) και σας την παραθέτω ευθύς αμέσως! Φτιάξτε το πεντανόστιμο αυτό κέικ όσο τα κάστανα είναι ακόμα στην εποχή τους!

ΚΕΙΚ ΜΕ ΚΑΣΤΑΝΟ

Υλικά:

1) 4 αυγά (βιολογικά κατά προτίμηση)
2) 200 γραμμάρια ζάχαρη
3) 1 σφηνάκι ρούμι ή κάποιο άλλο λικέρ της αρεσκείας μας
4) 200 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο και λίγο ακόμα για τη φόρμα
5) 1 πρέζα αλάτι
6) 200 γραμμάρια βούτυρο αγελάδας και λίγο ακόμα για το άλειμμα της φόρμας
7) 400 γραμμάρια κρέμα κάστανο (αν δεν μπορείτε να φτιάξετε υπάρχει και έτοιμη στα καλά σούπερ μάρκετ)

Εκτέλεση:

         Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Χτυπάμε στο μίξερ τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν προσθέτοντας προς το τέλος το ποτό. Σταματάμε το χτύπημα, προσθέτουμε το αλεύρι με το αλάτι και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα.

        Λιώνουμε το βούτυρο σε ένα κατσαρολάκι, προσέχοντας να μην κάψει και το ανακατεύουμε με την κρέμα κάστανο σε ένα μπολ. Το αδειάζουμε στο μείγμα του κέικ και ανακατεύουμε.

         Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια φόρμα του κέικ με τρύπα στη μέση και αδειάζουμε εκεί το μείγμα. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 40-50 λεπτά και στους 160 για άλλα 20 λεπτά. Δοκιμάζουμε αν είναι έτοιμο καρφώνοντας ένα λεπτό μαχαίρι στο κέντρο του κέικ κι αν βγει με υπολείμματα ζύμης συνεχίζουμε το ψήσιμο για λίγα λεπτά ακόμη. Αφήνουμε να κρυώσει, ξεφορμάρουμε και σερβίρουμε.

         Σημείωση: Το κέικ αυτό δεν έχει μπέικιν πάουντερ ούτε αλεύρι που φουσκώνει μόνο του. Απλώς γίνεται λίγο βαρύ και όχι τόσο αφράτο και στεγνό στο κέντρο του. 

 Καλή επιτυχία!!

Κοτόπουλο στο φούρνο με εσπεριδοειδή

        

Τα φόρτωσα στον κόκορα!

        Σήμερα θα σας πω τα μυστικά μου, αλλά προσοχή…. μην τα μάθει κανείς!!!


        Ε, ναι λοιπόν! Έφτασα 33ών χρονών για να παραδεχτώ πλέον και δημόσια ότι μισούσα το σχολείο και το διάβασμα! Νομίζω πως μπορώ με σιγουριά να πω ότι καταλαβαίνω απόλυτα ένα παιδί όταν λέει πως δεν του αρέσει το σχολείο!!

Ταλιατέλες ογκραντέν

Ζω ένα δράμα!!
           Χρόνια πολλά και καλά, για τον καινούριο χρόνο που μόλις ξεπρόβαλε σαν νεογέννητο μωρό, έξι μόλις ημερών! Χρόνια πολλά και καλά σε όλους τους ανθρώπους του κόσμου, αλλά και σε αυτούς που γιορτάζουν σήμερα, ημέρα των Θεοφανίων!!

Κρέμα κάστανο

        
Μια κάρτα για τα Χριστούγεννα.
    
            Επιτέλους ήρθε ο χειμώνας! Καθώς τα Χριστούγεννα είναι προ των πυλών και ο καιρός πρίν από δυο 24ωρα ήταν καθαρά Πασχαλινός είχαμε χάσει κάθε ελπίδα ότι θα γιορτάσουμε φέτος όπως δείχνουν τα card postal!

Σαλάτα πράσινη με κολοκύθα και γλυκόξινο dressing

            
...να ήμουν για μια εβδομάδα παιδί!!!

           Σήμερα το πρωί, βρέθηκα σε γνωστό εμπορικό κέντρο για ένα bazaar. Εκεί γίνονταν πολλά events, υπήρχαν παιχνίδια, carousel, είχαν στηθεί κιόσκια, μοίραζαν γλυκά, αναψυκτικά και διάφορα εδέσματα. Ήταν μια γιορτή για τα παιδιά και για τους μεγάλους. Ο κόσμος ήταν πολύς και κινούνταν προς πάσα κατεύθυνση ωσάν αφιονισμένος.

Κράκερς παρμεζάνας

           
           Καλημέρα!! Τρίτη και 13 σήμερα για τους προληπτικούς!!!



           Χάθηκα τον τελευταίο καιρό. Ήταν να κάνω ανάρτηση πριν από 4-5 μέρες αλλά με τις υποχρεώσεις δεν πρόλαβα να καθίσω να γράψω. Αν και την φωτογράφιση της συγκεκριμένης συνταγής την είχα κάνει λίγο καιρό πριν… ευτυχώς για μένα!! Και σαν να μην έφταναν οι τόσες δουλειές, μας χτύπησαν αλύπητα και οι αρρώστιες. Είμαστε από χθες σαν «την εντατική» και εγώ τρέχω σαν την τρελή με τις κομπρέσες μία στην μικρή, μία στη μεγάλη μου κόρη. Που καιρός για bloging??

Ντιπ κρεμυδιού

           
Δεν υπάρχει παρθενογέννεση!!!

             Το αποφάσισα!!! Φέτος τις γιορτές δεν θα κάνω καμία ανάρτηση που να έχει σχέση με Χριστουγεννιάτικα φαγητά ή γλυκά.

Ζαμπονοτυρόπιτα

               
Home made Christmas 
 
             Σε 3 μέρες μπαίνει ο Δεκέμβριος. Είμαστε σχεδόν 1 μήνα πριν απ΄ τις γιορτές και επικρατεί ήδη πυρετός προετοιμασιών γύρω μου. Παρά τα «χαστούκια» που έχουμε φάει ως λαός και ως έθνος τους τελευταίους μήνες, διατηρούμε το κουράγιο μας και προσπαθούμε να κάνουμε και τις φετινές γιορτές ξεχωριστές. Ίσως όχι με την γκλαμουριά και την σπατάλη των προηγούμενων ετών, αλλά σίγουρα με όση όρεξη μας έχει απομείνει. 

Τα 5α γενέθλια της Νεφέλης.

           Στον τομέα «γενέθλια» ήμουν από τα πολύ τυχερά παιδιά για την εποχή μου! Η μητέρα μου σχεδίαζε τα πάρτι μου μήνες πριν και η προετοιμασία των φαγητών κρατούσε τουλάχιστον μια εβδομάδα. Τα οργάνωνε άψογα και η τελειομανία της είχε πάντα ως αποτέλεσμα έναν φαντασμαγορικο μπουφέ που λυπόσουν να χαλάσεις το στολισμό του για να τον φας. Μπορεί να μην υπήρχαν τα πολλά υλικά και εφέ που υπάρχουν σήμερα για τα πάρτι, αλλά με τα τότε δεδομένα, η γυναίκα έκανε παπάδες!!!