Φαγητό που έχω σε
αναμονή εδώ και μήνες γιατί με έπιασε το καλοκαίρι, η τεμπελιά και τα άφησα όλα
στη μέση. Μπορεί εγώ να το έχω φτιάξει και φωτογραφήσει καλοκαίρι με φρέσκα φασολάκια
αλλά μάντεψε… υπάρχουν και τα κατεψυγμένα, γιατί μη μου πεις ότι δεν τρως
αρακά, φασολάκια και μπάμιες όλο το χρόνο?
Κουλουράκια πορτοκαλιού
και μην περιμένεις ν΄ ανακαλύψεις τον τροχό. Δώσε όμως λίγη προσοχή, γιατί σου έχω
συνταγή πολλαπλών χρήσεων. Αρχικά φαίνεται μια συνηθισμένη συνταγή για
κουλουράκια πορτοκαλιού. Στην πραγματικότητα όμως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως
αρωματικό χώρου, ντουλάπας και παπουτσοθήκης, ως έξυπνη σίτα, ως
αντικουνουπικό, αντιφλεγμονώδες και αντιτετανικό. Αρκεί μόνο την ώρα που τα
ψήνεις να κλείσεις τα παράθυρα, να σφραγίσεις τις χαραμάδες και ν' αφήσεις
ορθανοιχτες τις ντουλάπες να "αρωματιστούν" τα ρούχα.
Δεν είναι
μηλόπιτα. Δεν είναι τάρτα μήλου. Δεν είναι κέικ με μήλο. Είναι κλαφούτι. Τώρα
θα μου πεις κι εσύ όπως και η μάνα μου, τί είναι το κλαφούτι? Θα προσπαθήσω να
το περιγράψω όσο πιο καλά μπορώ ώστε να ξέρεις τι να περιμένεις αν το φτιάξεις.
Υπόσχομαι να
είναι το τελευταίο γλυκό με φράουλες που φτιάχνω φέτος και γράφοντας αυτές τις αράδες
έχω ήδη αθετήσει την υπόσχεση στο μυαλό μου γιατί μόλις σκέφτηκα κάτι ακόμα. Αχόρταγη
σε όλα μου.
Με λίγα λόγια και
λίγα υλικά το φαγητό σήμερα τα σπάει. Πολύχρωμο σαν την άνοιξη, πανεύκολο και
γευστικό με την βασική προϋπόθεση ότι τρως τις πιπεριές.
Την ώρα που όλοι
πέφτουν γύρω μου σαν τα κοτόπουλα από τη γρίπη, εγώ έχω πέσει σαν κοράκι πάνω
στο κέικ. Τη συνταγογράφηση για το παρόν την κάνω εγώ και θα σου έρθει άυλη στο κινητό ή στο
τάμπλετ ή σε όποιο μέσο έχεις συνδεθεί και διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Τί να λέμε
τώρα γι΄ αυτό το κέικ? «Φάρμακο» δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Το τρως
και ξεχνάς το 39,5 που γράφει ο υδράργυρος. Παραμιλάς και παραμασάς ή αντίστροφα!
Θα μπορούσε να
σκεφτεί κανείς ότι είναι κάροτ κέικ αλλά όχι. Πρόκειται για μπάρες καθώς τα
κέικ έχουν άλλη υφή και όγκο. Οι μπάρες αυτές είναι φτιαγμένες με αγνά και
υγιεινά υλικά, μα δεν είναι νηστήσιμες καθώς περιέχουν αυγό. Αν αυτό δεν σε
ενοχλεί τότε βουρ για το σνακ που θα σε συνοδέψει στη σαρακοστή σου. Δεν έχουν
ζάχαρη αλλά μέλι και αντί για αλεύρι έχουν βρώμη.
Έλα
ν΄αρχίσουμε να ξαλμυρίζουμε τους μπακαλιάρους! Από τα μελομακάρονα, στην
ταραμοσαλάτα κι απ΄το μπακαλιάρο στο αρνί στη σούβλα…. Γιατί τί είναι η Ελλάδα?
Ένα συνεχές κουτρουβάλημα από φαγοπότι σε φαγοπότι!!!
Έχω ακούσει πολλές
φορές τον πατέρα μου να συζητάει με τον συνομήλικό του φίλο του και νονό μου
για τα φτωχικά παιδικά τους χρόνια. Κι όταν τους ακούς, παρόλο που αυτά που
λένε είναι αδιανόητα για εμάς, έχουν μια δόση νοσταλγίας,
ανεμελιάς και κάπως τα εξιδανικεύουν αφού εμφανώς τ΄αναπολούν.
Ξέρω ότι με
διαβάζει η μάνα μου τώρα και γνωρίζω πολύ καλά τις απόψεις της για την πίτα που
άμα δεν έχει μέσα τη μάνα της και τον πατέρα της από μυρωδικά, όπως μυρώνια,
καυκαλίθρες, άνηθους, μαϊντανούς, και τσουκνίδες,
λάπατα, σέσκουλα κι ότι λογής χόρτα μπορείς να φανταστείς, δεν την καταδέχεται και
την απορρίπτει. Μάνα, μη συνεχίζεις παρακάτω. Δεν θ΄αντέξεις αυτά που θα δεις ή
μάλλον αυτά που δε θα δεις! Γιατί τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν υπάρχουν
στην πτωχή πλην νόστιμη πίτα μου.
Γιατί ανοιχτή
τυρόπιτα και όχι τάρτα? Γιατί το φύλλο δεν είναι το κλασικό τριφτό της τάρτας
που περιέχει άφθονο βούτυρο. Είναι ζύμη πίτας με μια ιδιαιτερότητα. Χυμό
πορτοκαλιού αντί για νερό.
Έχω τόσες
συνταγές για τηγανίτες στο μπλογκ και ποτέ δεν μου φαίνονται αρκετές. Είναι
κάπως σαν τις μακαρονάδες. Καμία δεν είναι το ίδιο. Άλλη η γεύση της μπολονέζ
και άλλη της αραμπιάτα. Πάνω στη ίδια βάση, παίζεις με διαφορετικούς
συνδυασμούς και υλικά.
Κέικ βανίλια
σοκολάτα ή αλλιώς το κέικ της μαμάς, για να συνεννοούμαστε! Είναι το κέικ που
υπάρχει σε όλα τα τετράδια μαγειρικής των μαμάδων και γιαγιάδων ανά την Ελλάδα.
Το κέικ που μαζί με τα δεκάδες ταπεράκια του φοιτητή μπαίνει κι αυτό πάντα σε
μια γωνιά της βαλίτσας και ταξιδεύει μαζί του. Αυτό που τρώνε τα 9 στα 10
παιδιά στο σχολείο όταν δεν αγοράζουν (θέλω να πιστεύω) από το κυλικείο. Ίσως το
πρώτο κέικ που έφτιαξε η κάθε μια μας, στα πρώτα της μαγειρικά βήματα. Όλα αυτά
τα μαμαδίστικα κέικ είναι ίδια και ταυτόχρονα διαφορετικά. Ακριβώς όπως το τοστ
της μαμάς της φίλης σου που είναι ίδιο με το δικό σου αλλά διαφορετικό.
Τί είναι με απλά
λόγια το ραγού? Ένα κοκκινιστό μαδημένο. Αυτό που λέμε «λιώνει στο στόμα», κατά
κυριολεξία. Σιγομαγειρεμένο μοσχαράκι, με ψιλοκομμένα λαχανικά που λιώνουν και
αυτά από το πολύωρο μαγείρεμα και φτιάχνουν μια «παχιά» κόκκινη σάλτσα, ιδανική
ν΄αγκαλιάσει το μοσχάρι που το έχουμε προηγουμένως μαδήσει ώστε να γίνει κι
αυτό μέρος της σάλτσας.
Αυτή την κομπόστα
μήλου την έτρωγα όταν ήμουν μικρή που την έφτιαχνε η θεία μου η Ντίνα. Λογικά αν
είχα αδέρφια θα ήμουν εγώ αυτή τη στιγμή θεία πράγμα που σημαίνει ότι είμαι
πλέον μεσήλικας και ναι, άρχισα να φτιάχνω κομπόστες.
